Reisverhaal «Een tijd van terug kijken en vooruit kijken...»

Indonesië - september en oktober 2012 | Indonesië | 1 Reacties 15 November 2012 - Laatste Aanpassing 17 November 2012

Bij het schrijven van deze blog zijn we alweer meer dan een week op onze nieuwste bestemming Myanmar. Deze blog zal echter vooral gaan over de periode ervoor. Onze tussenstop in Bangkok en de laatste twee weken in Indonesië. De laatste periode daar bracht ook enkele momenten van beschouwing met zich mee. Een eerste hoofdstuk van onze trip werd immers afgerond, de eerste twee maanden zaten erop… Daarnaast moesten we ook nadenken over het verdere verloop van onze reis, welk land mag volgen op Indonesië, waar hebben we goesting in en wat kan logisch ingepast worden in onze route? Een leuke wending in onze reisplannen maakt deze beslissing uiteindelijk makkelijk! Straks meer daarover…

Tom sloot onze vorige blog af met de melding dat we de volgende dag een introductieduik zouden doen op het eiland Pulau Bunaken. Beiden met wat zenuwen begonnen we die dag aan onze introductieduik. Dit hield in dat we eerst wat uitleg kregen over de duikapparatuur en vervolgens enkele basisoefeningen deden in ondiep water (2m). Zo moesten we leren wat te doen wanneer we ons zuurstofmasker verliezen, wanneer er water in onze duikbril komt, hoe we kunnen afdalen en stijgen in het water door zuurstof in en uit ons trimvest te laten, hoe onze oren te klaren wanneer de druk te hoog wordt… Met deze vaardigheden onder de knie doken we daarna voor het eerst in een lagune van 5 à 6m diep. Een bijzondere ervaring om zo diep te zweven onder water zonder je adem in te houden en de neiging te hebben om zuurstof te zoeken aan de oppervlakte. Nadat we ons wat op ons gemak voelden in het water, was het tijd voor de echte introductieduik tot 12m diep samen met de instructeur. Dit was aan een wederom prachtige koraalmuur, waar we nu voor het eerst wat dieper dan snorkelhoogte mochten afdalen. Al duikend zie je meer grote vissen en schildpadden en kan je korter bij hen komen. Dat samen met het feit dat je je meer deel voelt van de onderwaterwereld maakt duiken voor ons een prachtige ervaring.  Tijdens deze eerste diepe duik maakten we echter wel een onvoorziene situatie mee die vooral bij Kim wat paniek veroorzaakte. Blijkbaar was er die dag veel meer stroming dan normaal. Op een zevental meter diep worden we door die stroming plotseling hard meegetrokken langs de koraalmuur. Blijkbaar moet je je gewoon laten meevoeren, maar gezien onze onervarenheid wisten we dat niet. De eerste impuls van Kim was naar de oppervlakte willen zwemmen, maar je mag niet zo maar je duikgroep verlaten en naar boven zwemmen, dus via gebaren probeert Kim de duikinstructeur duidelijk te maken dat ze wat in paniek was. Dankzij zijn uiterst kalme optreden drijven we enige tijd later met zijn drie veilig en wel aan de oppervlakte J. Nadat de boot ons naar een rustigere plek bracht konden we onze eerste duikervaring op een positieve manier afronden. Ondanks de kleine domper waren we beiden heel enthousiast over het duiken. Hierna besluiten we om de open water dive cursus te gaan volgen in Bali. Zo kunnen we in de toekomst meer gaan duiken en hebben we vooral een betere achtergrond om dit met vertrouwen te doen. Alvorens  terug naar Bali te vliegen brachten we nog een dagje in Manado door.

Omdat we de afgelopen twee weken bijna constant op paradijselijke eilanden doorbrachten, hadden we alvorens onze duikcursus aan te vatten behoefte aan een andere omgeving. Munduk, een bergdorpje  in centraal Bali, was de perfecte keuze. Onze mooie kamer met terras met uitzicht op een prachtige vallei was de ideale uitvalsbasis om tijdens twee wandeldagen te genieten van de frisse berglucht. De eerste dag maakte we een wandeling in de heuvels die ons leidde langs diverse watervallen. Dag twee stapten we doorheen een vallei langs velden en authentieke dorpjes . Voor het eerst, want we zagen ze aan vaak aan bomen hangen, durfden we een cacaovrucht plukken en eten. Best wel lekker, die kleine vruchtjes in de grote vrucht, de smaak valt te vergelijken met lychee.  Munduk was voor ons een van de leukste plaatsen in Bali.

Via het lokale transport, met drie keer overstappen, reizen we vervolgens verder naar de regio Amed. Amed is een rustige plaats aan de zee in het oosten van Bali, waar we al eens met de scooter waren geweest. Het ligt aan de voet van enkele bergen en is heel droog. We vonden de uitzichten vergelijkbaar met Zuid-Spanje. De kustlijn van 12km is gevormd door verschillende baaien met zwarte stranden. We waren sinds ons vorige bezoek gecharmeerd door deze plaats en daarom hadden we geregeld dat we onze duikcursus hier konden doen. Via onze duikschool konden we aan een kortingsprijs, lees: dezelfde die we voor andere accommodatie betalen (10 à 15€ per kamer per nacht), in hun accommodatie verblijven. Dit was een prachtige en luxueuze bungalow met twee zwembaden en terras met een tuinsalon. Wat een aangename verrassing toen we dit te zien kregen :-). We zijn geen luxepaardjes, maar we geven toch toe dat we ervan genoten hebben om een vier dagen te verblijven in zo’n mooie en comfortabele omgeving. Maar uiteraard moest er ook gestudeerd en geoefend worden voor de duikcursus. Deze duurde drie dagen, met een theoretisch en een praktisch gedeelte. De theorie ging vooral over de fysica en medische consequenties gerelateerd aan duiken. Omdat het idee van duiken voor ons soms ook wel beangstigend was, was het fijn en geruststellend dat we via de theorielessen een goede achtergrond konden verwerven. Ook leuk om nog eens te studeren :-). Tijdens een zwembadsessie van enkele uren werden ons duikvaardigheden aangeleerd, welke we de dagen erna tijdens vier duiken in de oceaan verder oefenden en toe pasten. De eerste twee duiken gingen tot 12m en de laatste twee tot 18m. Dit is ook de maximumdiepte die je mag duiken met het open water duikbrevet of het beginnersbrevet. Twee van deze duiken vonden plaats bij een schipswrak, dat volledig begroeid was met koralen en waar een diversiteit aan vissen te zien was. Echt prachtig! Wie eens tijd en zin heeft om op google rond te neuzen, dit onderwaterleven hebben we onder andere gezien: waterschildpadden, napoleonvis, baracuda, clownvissen in anemonen,  garden eel, goatfish, triggerfish, white eyed morray, lionfish, raggy scorpionfish, sweetlips, bluespotted stingray, sponzen, harde en zachte koralen…  Naast al deze pracht waren we ook beiden geslaagd op ons examen en een brevet rijker :-). We kijken al uit naar onze volgende duiken in Zuid-Thailand in de Andamanzee.

Onze trip in Indonesië hebben we afgesloten met een halve dag en nacht in Kuta, wat toch wel een fenomeen is in Bali. Dit is een supertoeristische plaats met een mooi en breed zandstrand waar je de perfecte golven voor (beginnende) surfers hebt. We voelden ons niet echt thuis tussen de (wannebe) surfers met hun zongebruinde huid en afbleekte haren, de blitse hotels en shoppingcentra, maar we wilden deze plaats toch eens zien. Het was vooral handig dat we de volgende dag al na een kwartier op de luchthaven stonden voor onze vlucht naar Bangkok.

De vlucht naar Bangkok was al voor onze reis geboekt omdat we een bewijs moesten hebben dat we Indonesië zouden verlaten. Van daaruit lagen eigenlijk al de reisopties binnen de omgevende landen open. Tijdens de laatste weken in Indonesië werd duidelijk dat onze volgende bestemming Myanmar zou zijn. Het oorspronkelijke plan was om eerst in Thailand te reizen en in december naar te Myanmar gaan. Toen kwam echter het voorstel dat Annemie, vriendin van Kim, ons zou komen bezoeken tijdens de eerste twee weken van december. Uiteraard zagen we dat zitten en de plannen werden veranderd. In Bangkok hadden we dan tijd om onze visa voor Myanmar te regelen (we waren niet de enigste!)  en om aan Amerikaanse dollars te geraken die in perfecte staat zijn (onmisbaar in Myanmar, later meer daarover). Ook konden we dan langsgaan bij de Belgische ambassade om Kim haar nieuwe mastercard op te halen. Naast de administratieve bezigheden verkenden we tijdens onze vier dagen in Bangkok de stad. Met zijn hypermoderne gedeelte, de oude stad, chinatown…  voor ons een stad van uitersten. Tom zal in een volgend blogbericht nog meer over onze indruk van Bangkok schrijven.

Nog enkele weetjes (over onszelf en Indonesië/Bangkok):