Reisverhaal «Ondertussen in Indonesië»

Indonesië - september en oktober 2012 | Indonesië | 0 Reacties 19 September 2012 - Laatste Aanpassing 19 September 2012

We bevinden ons op dit moment op het Ijen Plateau, onze laatste bestemming te Java. We hebben een kamer op een lokale koffieplantage die qua stijl nogal koloniaal aandoet. De plantages strekken zich rondom ons uit tot aan de voet van de stomende vulkanen aan de horizon. Eén ervan is de Gunung Ijen, onze bestemming morgenvroeg. Heel vroeg. We willen immers de zon zien opkomen vanop de rand van de krater.

Met enthousiasme kijken we ernaar uit, met een voldane moeheid genieten we van de omgeving. Het was immers een avontuur om deze plaats te bereiken! Maar laten we beginnen met waar we vorige keer zijn geëindigd…

Pangandaran, onmogelijk om correct uit te spreken in het Indonesisch (alvast voor Tom) was na Cianjur onze volgende bestemming. Dit kuststadje aan de zee is vooral een bekend toeristisch oord voor de Javanezen, voor hen een lokaal Blankenberge. Maar dan mooier. Het zwarte strand strekt zich lang uit, bezet door vele kleurige vissersbootjes. Een nationaal park bestaande uit jungle begrenst het stadje. Hier hebben we drie nachten in een zeer gezellige homestay verbleven, samen met enkele andere Westerse toeristen die hier voornamelijk komen surfen. We hebben gekuierd, vissers hun vangst zien binnenhalen, genoten van de vangst en het nationaal park bezocht. Gezien het park voor het grootste deel niet toegankelijk is voor publiek om de natuur te sparen kan je je juist begeven in het ‘recreational park’, waar één van de attracties het voederen van apen is. Met als gevolg dat deze dieren zo gewend zijn aan mensen dat je gewoon tussen hen kan lopen. Daardoor zijn ze gewend aan krijgen en dat maakt dat ze nu trachten te stelen van de bezoekers. Via een wandeling door het park kwamen we terecht op een prachtig strandje. Een frisse duik in de zee was voor Tom een must. Terwijl deze zich ver in het water bevond werd Kim benaderd door de aapjes. Angst voor hun durf overmande Kim waardoor de aap doodleuk met Tom zijn short kon gaan lopen. Gelukkig stak een lokale Indonesiër hier een stokje voor en werd er niets gestolen.

Per minibus en trein bereikten we onze volgende bestemming, Yogyakarta in Centraal-Java. Opnieuw een grote stad, maar deze keer heel wat vriendelijker voor de wandelende toerist. De centrale straat was zelfs begrensd door brede voetpaden bezet door vanalle koopstandjes waar men lokale Batik kledij verkocht. Het sympathieke Dewi Homestay was gedurende vier nachten onze uitvalsbasis. Allereerst om de grootse tempelsites in de omgeving te bezoeken. De Hindoetempels van Prambanan en de grootste Boeddhistische vereringsplaats ooit gebouwd, Borobudur. Beide bouwwerken  dateren van de 9^de eeuw na Christus. We zagen de zonsondergang te Prambanan wat prachtige beelden opleverde van deze eeuwenoude stenen torens. Het plan was om  Borobudur met zonsopgang te bewonderen, maar ondanks het vroege opstaan, dwarsboomden wolken ons dit beeld. Omwille van zijn grootsheid was Borobudur indrukwekkend, maar qua schoonheid viel het voor ons wat tegen. Of misschien hadden we teveel verwacht, dit wordt immers overal als dé toeristische activiteit  beschreven. Onze laatste avond genoten we van lekker eten en heel veel sfeer in het Via Via café.

De meeste toeristen kiezen ervoor om de hoogtepunten van Oost-Java te bezoeken via een georganiseerde tour. Dit houdt in dat een lokale travel agent je in drie dagen twee prachtige vulkanen, de Gunung Bromo en de Gunung Ijen, laat bezoeken, om je vervolgens te droppen in Bali. Wij kozen ervoor om onze tijd te nemen en alles zelf te organiseren.

Omdat de grote afstand met publiek transport niet in één dag te doen is, hebben we het transport vanuit Yogya tot de eerste bestemming, de Gunung Bromo, wel via een travel agent geboekt. Dat wil zeggen dat je een derdehands minibus  deelt met zes andere toeristen en heel veel zweet. De Airco blaast warme lucht en de hitte van de motor bezorgt je vloerverwarming. De tocht zou 10 uur duren en ondanks het bedreven (lees: gevaarlijk, lees: Kim heeft afgezien, lees: Tom zijn arm zag wat blauw) rijgedrag van onze chauffeur, werden het er 13.

De Bromo steekt samen met twee andere vulkanen uit boven een immense zandvlakte, die loopt tot aan het dorpje waar we gedurende twee nachten verbleven. De eerste dag wilden we deze vlakte te voet oversteken om de vulkaan te beklimmen. Bij het betreden van de vlakte merkten we algauw waarom iedereen in ons dorpje ons een mondmasker trachtte te verkopen. Immense wolken zand en stof bliezen immers regelmatig over de zandzee. Kim besloot te passen voor de oversteek. Tom vond het best wel te doen, maar keerde twee uur later zwart en zonder een vulkaan te beklimmen terug. Tot ’s avonds laat die dag kwam er zand uit zijn ogen. In de namiddag speelden we op veilig en zijn naar een hoger gelegen uitkijkpunt gewandeld met prachtige vergezichten.

De dag erop hebben we ons samen met alle andere toeristen per 4x4 om 5 uur ’s morgens laten afzetten op de top van een naburige berg om de zon boven de Bromo te zien opkomen. Dit was opnieuw prachtig! De zandstormen waren nog niet aanwezig waardoor we erna de Bromo wel konden beklimmen. Het is een korte (30min) maar heuse beklimming, zeker op je nuchtere maag om 6u30 ’s morgens. Maar zoals verwacht was het deze inspanning meer dan waard. Daarboven heb je immers een perfect zicht in de krater waarin je de vulkaan letterlijk ziet werken en op de omgeving met de omliggende vulkanen en de zandzee. Wanneer je  bovenop de Bromovulkaan staat, sta je op een rand van één à twee meter breed, met aan de ene kant het kratergat en de andere kant de bergrand. Toen we daar stonden voelden we beiden een soort van hoogtevrees/angst om te vallen, wat de ervaring nog intenser maakte. In de voormiddag zetten we onze tocht verder per publiek transport naar de volgende bestemming, de vulkaan Gunung Ijen.

Dit hield in dat we een publieke bus moesten nemen in de busterminal van het nabijgelegen stadje, Probolingo. Deze busterminal staat in onze reisgids beschreven als de meest beruchte van heel Java. Tom had echter vooral onthouden dat het ’s avonds berucht was, Kim had dan vooral onthouden dat ze er niet agressief waren. In alle geval wandelden we de terminal binnen met een nogal lichte onderschatting van zijn reputatie. Een uur later konden we met een rood hoofd en hoge hartslag, maar gelukkig op de juiste bus en met het betalen van de juiste prijs de terminal verlaten. Gedurende een uur hadden verschillende lokale fulltime ‘afzetters’ ons op een georganiseerde, en soms zelfs dreigende, manier in het zak proberen te zetten.

De Gunung Iljen kan je per publiek transport vanuit de Bromo niet op één dag bereiken, dus hebben we een tussenstop gehouden in Bondowoso, een klein weinig toeristisch stadje. Het voordeel hiervan is dat we ons  op die manier voor een lage prijs een prachtig hotel met zwembad konden veroorloven.

Weetjes:

-         -  De lokale bevolking wil constant samen met ons op de foto. De meeste vragen het vriendelijk, sommige komen gewoon voor jou staan en nemen een foto.

-          - Buiten op de hoger gelegen vulkanen is het hier constant rond de 30 – 35 graden en vochtig in combinatie met een windje, wat het zeer aangenaam maakt. Tijdens de reismomenten met de rugzakken houdt dit wel  in dat onze ademende en sneldrogende kledij toch heel vaak het gevecht verliest met onze stromen zweet. :-)

-        - Omdat we kort bij de evenaar zitten is het hier donker om 18u ’s avonds en komt de zon op rond 5u.

-         - Het merendeel van de Indonesische mannen rookt.

-         - Kim heeft tot nog toe haar shopimpulsen kunnen bedwingen. Iets kopen betekent immers meer dragen. Met pijn in het hart, maar gedisciplineerd loopt ze voorbij de mooie kleedjes, leren handtassen en zoveel meer.

-         - Naast het reizen en het ontdekken van de omgeving steken we veel van onze tijd in het voorbereiden en plannen van onze reis.

-         - De enige huishoudelijk taak die we hier uitvoeren is kleren wassen :-).

-         - We zijn de rijst, noodles en onze twee eieren per dag nog niet beu (hoewel wat betreft de eieren het cholesterol-alarm bij Kim regelmatig afgaat en ze de eigelen laat liggen :-))

-         - We ontmoeten verdacht veel Duitse toeristen uit Keulen en pas afgestuurde dokters, naast de horden Nederlanders.

-        -  Op tv was er gisterenavond een debat tussen politici of corruptie met de dood moet bestraft worden.

-         - Kim is geen fan van de moustache van Tom, wat denken jullie?