Reisverhaal «Bangkok»

Bangkok, Thailand | Thailand | 0 Reacties 04 December 2012 - Laatste Aanpassing 04 December 2012

Bangkok was veel voor ons. Zoals reeds aangegeven in ons vorige bericht hadden we een lijstje af te werken. En bekomen van twee maanden Indonesië. En onze komende maand in Myanmar regelen, met als prioriteit ons visum aanvragen en Amerikaanse dollars bekomen. En deze metropool ontdekken. En ondertussen de Thaïse cultuur leren kennen.

We hadden vier volle dagen.

Bangkok en Thailand ervaarden we direct als anders. Tijdens onze periode in Indonesië twijfelden we soms aan de verscheidenheid van Zuid-Oost-Azië. Angst dat we met dit prachtige land al het hoogtepunt hadden gedaan en de rest allemaal een beetje hetzelfde zou zijn. Een foute gedachte! De mensen zien er anders uit en je hoort direct het taalverschil. Waar de Indonesiërs het Latijnse alfabet van hun kolonisators erfden kan je hier niets opmaken van de Aziatische tekens. Op onze busrit van de luchthaven naar de stad worden we niet aangestaard, niet aangesproken en in feite gewoon genegeerd. De bus mengt zich in een verkeer dat voornamelijk uit wagens bestaat, waarvan het merendeel type stationwagen. We zien meer luxewagens passeren dan de gehele voorbije twee maanden. Boeddhistische monniken kleuren met hun rode pij het stadsbeeld, de rest van de stad is Westers en hip gekleed. Na twee maanden hoofdzakelijk Islamitisch Indonesië is voornamelijk de open vrouwelijke stijl terug even wennen.

Onze trage busrit brengt ons via grootstedelijke hoogbouw en veel beton in het eerste donker naar het centrum van het moderne stadsgedeelte, waar we verblijven in het Muangphol Mansion. Dit blijkt een deftig hotel met goede voorzieningen. Het is wat zoeken, we hebben immers nog geen reisgids van Thailand en moeten ons behelpen met de algemene info in onze gids van Zuid-Oost-Azië. De komende dagen zullen we regelmatig beseffen hoe hulpeloos je bent zonder de beschikbaarheid van informatie. De eerste indruk van deze chaos en beweging in de vorm van futuristische skytrains, enorme blinkende winkelcentra, wolkenkrabbers en de diverse massa is overweldigend. De eerste twee dagen dat we hier vertoeven concluderen we regelmatig vol ongeloof: wat een stad!

Ook het eten is anders. Heel pikant ondervindt Tom met tranende ogen de eerste avond als hij een papaya salade bestelt, gelabeld als ‘licht’ pikant. Ons hotel voorziet geen ontbijt wat het ideale excuus is om elke ochtend bij verschillende eetstalletjes aan de straat het vers fruit en de vers bereide zoete lokale hapjes  te proberen. ’S Avonds begeven we ons gemakkelijk naar de ‘food court’ van de nabijgelegen MBK mall waar je bonnetjes koopt die je mag uitgeven aan één van de tientallen eetstalletjes, elk met hun specialiteit. We proberen nieuwe dingen, niet altijd even lekker.

Vrijdag, onze eerste dag van voornamelijk geregel in de Silom en Siamwijk verloopt aangenaam vlot, maar geconcentreerd. Hebben we alles goed ingevuld voor onze visumaanvraag? Komt dit zeker tijdig in orde voor maandag (de dag erop vliegen we immers al)? Waar kunnen we geld wisselen en vooral hoe? Want we hebben die befaamde dollars nodig. Omwille van de zwakke en schommelende munt van Myanmar, de Kyat, is er in het land een markt van Amerikaanse dollars ontstaan. Zo kan je je accomodatie en sommige andere diensten en producten in het land alleen met dollars betalen, en moeten dit bovendien briefjes in perfecte staat zijn en van minimum de jaargang 2006. Daarbij ben je met je bankkaart niets, je kan er geen geld afhalen. Om die Kyat te bekomen moet je dus ook geld wisselen, en met de Amerikaanse dollar bekom je het beste tarief. Na ons te informeren belanden we in de Superrich bank waar we na heel wat gereken en vergelijk met de wisselkoersen (van euro naar Thaise Bath naar Amerikaanse dollar + afhaalkost) onze dollars ontvangen. Voor de zekerheid hebben we een bedrag boven ons maandbudget genomen. Lastig dat je verplicht bent om de hele tijd met dit bedrag rond te lopen, bovendien oppassend dat de briefjes in goede staat blijven.

Zaterdag maken we kennis met het weinig toeristvriendelijke busnet van de stad. Geen Engels, noch aanduidingen, noch uurregelingen met als gevolg ellendig lang wachten op een bus naar de oude stad die niet komt. We besluiten onze dagplanning aan te passen. Het wordt in de voormiddag een bezoek aan het Bangkok Art & Culture Centre waar via prachtige kunst de zoektocht naar een Thaise identiteit wordt ten toon gesteld. In de namiddag genieten we van popcorn en de nieuwe James Bond. Deze cinema heeft speciaal ter promotie een Aston Martin aan de inkom geplaatst. Voor de film start maken we kennis met het Thaise nationale gevoel. Het volkslied wordt gespeeld, iedereen staat recht en kijkt naar het geprojecteerde filmpje van de koning als volkse held, met onder meer beelden van hysterisch huilende vrouwen.

We hebben bijgeleerd en bereiken de dag erop de oude stad per metro en te voet. Een wandeling door de Chinese wijk van smalle straatjes en alles wat je van een Chinese wijk kan verwachten brengt ons tot het massatoerisme van What Pho, What Pra Kaew en het koninklijk paleis. Weinig, maar toch voldoende voorbereid om de toeristenvallen te ontlopen, zijn we onder de indruk van de schoonheid, de pracht en praal, de gedetailleerde blinkende kunst en vele boeddha’s die deze monumenten te bieden hebben. Niet veel verder ligt dé backpackerswijk van de stad die toch verdacht veel lijkt op Kuta, Bali. Lastige verkopers (Hello my friend, my brother..), English breakfast & Premier League, discotheken en ja, veel toeristen. We schaffen hier nieuwe reisgidsen van Myanmar en Thailand aan en verkopen met enige weemoed onze trouwe, vuile, vergeelde gids van Indonesië.

Maandag brengen we een bezoek aan het Jim Thompson huis, mooi, maar toch wat verrassend bestempeld als topattractie, en begeven ons opnieuw naar de financiële hoogbouwwijk waar we ons visum op de ambassade zonder probleem bemachtigen. We wandelen nog wat rond en het is leuk om in zulk een wijk van glas, maatpakken en verkeer af en toe op een verborgen tempel te botsen waar men binnen kleurige offers brengt. We gapen even naar de skyline door de ramen van de poepchique Sirocco Sky Bar, gelegen op de top van een wolkenkrabber.

’s Avonds genieten we van een zeldzaam glas wijn en kijken we vol spanning uit naar Myanmar! En dan slaat na twee maanden van voorzichtigheid het noodlot toe. Dan heb je het zotte verkeer van Java overleefd. Je hebt zonder te zinken Indonesische waters bevaren met derdehandsferry’s en een kapitein die eerder de winnaar leek van de dorpskaraoke de avond ervoor en als prijs eens met den boot mocht varen, dan een gediplomeerd zeeman. Hij had voor de gelegenheid zijn truitje van Real Madrid aangetrokken. Dan heb je vulkanen bedwongen en jungles doorkruist. Dan heb je ontmoetingen met agressieve apen, varanen, kakkerlakken en zeeslangen overleefd. En dit alles zonder een schrammetje op te lopen en in goede gezondheid.

Geholpen door het zeldzame glas wijn verkeren we in een uitgelaten bui. Bij het verlaten van onze kamer op zoek naar avondeten blijkt Tom zijn duim nog tussen de deur te steken,aan de kant van de scharnieren, terwijl Kim deze sluit. Heel veel pijn en een directe paarse nagel het gevolg. Ongelofelijk stom dat je dit moet meemaken de avond voor je naar het minst ontwikkelde land van de hele regio vertrekt. Hopelijk valt het allemaal mee!