Reisverhaal «Fietsroute; Voen Kham-Don Det-Pakse, 210 km.»

Laos | 0 Reacties 15 April 2007 - Laatste Aanpassing 17 April 2007

Sabaai dii, baby!                                                                                                    ( 1$=10000 kip)
Tijdens m'n eerste fietsende kilometers door Lao blijk ik zoals in Cambodja ook hier van een warme welkomst te mogen genieten... Niet door de staat van de weg want die begint miserabel maar de glimlachende gezichten, armen die de lucht ingaan, appreciaties die weerklinken, maken da ruimschoots goed...
Na een tiental km bereik ik de recent geasfalteerde highway 13 die het zuidelijkste punt van Lao met het meest noordelijke verbindt, de slagader van het land. Als natte droom van elke wegrenner of hardrijder is ze in perfecte staat en kent ze noch lichten noch grote zijwegen. Tijdens m'n eerste 200-tal km zal ik geen enkele vierwieler de hoofdbaan zien opkomen! Het landschap mag er ook best wezen met eindeloze rijstvelden langs beide kanten waarin talloze paalwoningen liggen verspreid, met als achtergrond rechts de heuvels van het Bolaven Plateau en op links bossen die de Mekong afschermen... Bovendien zijn er tal van bevoorradingshutjes onderweg met water en suikerdrankskes en voornamelijk noedelsoepkes al dan niet met vlees bereid... Heel handig vinnek da ge ook hier steeds onmiddellijk wordt bediend, alsof ge het op voorhand had besteld... Zo verliest ge geen tijd voor het eten en kunt ge het kaartlezen, schrijven of een poging tot gesprek houden voor tijdens de vertering ervan... 
M'n eerste doel zijn de Khon Phapheng watervallen, de grootste van een 13 km lange reeks die de Mekong vanaf de grens kenmerken... Na een 15-tal km neem ik een eerste afslag links naar de Mekong toe waarbij ik een vijftal km verder tot m'n verbazing een derde immigratiepost tegenkom, de tweede Laotiaanse... Om hier voorbij te geraken moet ik 2$ betalen,dubbel tarief als de voorgaande terwijl de helft zo vriendelijk... Eenmaal voorbij bieden ze me trips naar Cambodja aan wat bij mij uiteindelijk een belleke doet rinkelen, was terug op weg naar Cambodja! Te vroeg afgeslagen en de  Laotiaanse immigratiepost had me dezelfde dag dat ik het land binnenkwam terug uitgeschreven, dat dat bij hen geen belleke deed rinkelen...? Allee, ze werden plots veel vriendelijker, kreeg m'n 2$ terug en opnieuw naar de hoofdbaan... 
Iets verder staat de afslag aangeduid, en kom ik voor een indrukwekkende watermassa te staan; die kracht, da geluid, die geur, geweldig...een bezoek waardig! Daar geniet ik van m'n eerste Lao-maaltijd; een papaya-salade die m'n mond in brand stak (komt ervan als ge 'een beke' pikant vraagt, ben intussen al wa gewoon geraakt...), met kleefrijst als aan elkaar gelijmd om te blussen en verse groene groenten die ik in een tijd nie meer had geten... De grote hoeveelheid muntblaadjes doen mij aan de gentse feesten terugdenken, ik krijg dan nog eens limoen bij m'n eten en ijs bij m'n eerste Lao-pint... ik ga ze hier Mojito's leren maken!
M'n volgende afslag op de hoofdbaan, is die naar Don Det, 1 van de 'vierduizend eilanden' (lett. si phan don) die in het laagseizoen door de Mekong worden gevormd... Enkel bereikbaar per boot, tja, en deze keer kost m'n fiets me geld in plaats van mij wat uit te sparen, (5000 kip bovenop m'n 15000 kip) Van daar verken ik ook Don Khon, beide eilanden zijn, hoewel erg gekend en bemind onder reizigers, nog steeds oases van rust... Eindeloze rijstvelden met grazend vee, smalle keien paadjes die u rond het eiland leiden en enkel aan de beginnende west- en oostkant van het eiland een groeiend aantal houten hutjes en bungalows voor de bezoekers... Er zijn nog geen TV-cafes, dus geen eindeloze 'friends'-herhalingen tot dusver, maar 1 klein wisselkantoorken en internetcafeken, dat het zo moge blijven... Kanovaren tussen de vele eilanden en groenbegroeide zandbanken, fietsend de eilanden verkennen, watervallen en dolfijnen opzoeken, zwemmen en luieren behoren tot de voornaamste activiteiten hier... Ik maak er oa kennis met hun zelf gebrouwen gedistilleerde rijstwijn Lao Lao, weinig smaak maar wel raak! Gemakkelijk om hier enkele dagen te blijven plakken, maar verkies toch na 1 nacht (15000 kip voor eenvoudig paalhutje aan het einde van de westkant, gericht naar 't oosten, zonsopgang!) door te gaan, er valt nog meer te beleven...
Na een honderdtal km gefietst te hebben zoek ik in het kleine dorpje 'Thaeng Baeng', op de splitsing met de baan naar het oostelijke 'Attapeu' en een 50-tal km voor Pakse, een overnachtingsplaats... Er is een guesthouse voor 4$ per nacht, maar iets verder vinnek een pagoda in aanbouw waar de monniken me een houten bed aanbieden... Met geen matras in zicht hang ik liever m'n hangmat uit en kruip er na een douche vermoeid rond acht uur in...
De volgende morgen sta ik samen met de zon rond kwart na vijf op en zet ik praktisch onmiddellijk aan... In de laatste 40 km tot in Pakse is de weg heuvelachtig met enkele sterke hellingen tussen. Ze brengen afwisseling en meer vorm in het landschap en wellicht ook in m'n benen... Ik prijs m'n twijfelachtige beslissing gisteren die in de vroege morgen te verwerken ipv gisterennamiddag op het heetst van de dag en met een hondertal km in de benen...
Voor de eerste keer kom ik in Lao rijst tegen en kan ik m'n reeds ontvangen gebarbecuede vleesbrochettes, ondanks het verdachte geurke, niet weerstaan...wat ik beter had gedaan...amai m'n darmen...
Om half negen kom ik al in Pakse aan, de dag is nog maar net begonnen, heerlijk! De talrijke waterkannonnen waar jong en oud (!) hier in deze middelgrote stad mee rondlopen helpen mij herinneren dat ze hier vanaf vandaag nieuwjaar vieren met een driedaags waterfestival! (voor de geinteresseerden de overgang van de zon in de zodiac van het vis- naar het boogschuttersteken).
Aan de aandacht die me hier de voorbije dagen te beurt viel denk ik daar allerminst van gespaard te blijven... En blijk hier lang niet de enige met oranje haren wat hier als uitnodiging geldt om 'gewassen' te worden! Da belooft, ik krijget er nie af! Maar tijdens de warmste en meest droge periode van het jaar zullen ze wel een aangename verfrissing brengen, ik kruip morgen in m'n zwembroek op de velo!