Reisverhaal «Fabelachtige Railay-beach en Chicken island.»

Thailand | 0 Reacties 08 Januari 2007 - Laatste Aanpassing 15 April 2007

Voor de foto's hiervan verwijs ik nog naar www.tangatanga.com/deazietrippers, die ik deelde met m'n 3 reiskompanen. Foto's en verhalen van de yoga-cursus (03/03/07) en volgende staan op deze site...

Na zijn vertrek begon m'n soloreis en vertrok ik op zijn advies naar Railay beach, wat hij 13 jaar geleden al had bewonderd... En het is er nog prachtig, de tsunami lijkt eraan voorbij te zijn gegaan... Witte stranden, palmbomen en ander groensel, en gezellige houten paalwoningen die het nog idyllischer maken... Meer dan honderd meter hoge kalksteenrotsen rijzen er uit de oceaan, die door inwerking van de zure regen, voor enkele van de beste rotsklimlocaties van de wereld zorgen... En de talrijke koralen bieden de snorkelaars een heel andere wereld onder water... 
Op weg naar d1 van de langstaartboten die mij zou wegbrengen kwam ik Daniel tegen die mij herkend had van op het "green spirit" festival, mij een tijd in het oog had gehouden, en mij zijn respect en appreciatie betuigde omdak zone goeien band had mee velen ( deze tripper was dan ook vree in vorm) en mij voorstelde om samen met een tiental van z'n vrienden mee te gaan snorkelen nabij 'chicken island'. Kon ik het snorkelcadeau van Leo die hij mij uit Belgie had meegebracht voor andere, en aangenamere, doeleinden gebruiken, dan ermee in mijnen zwemband (ook een cadeau, merci Leo), en een opschrift op mijnen buik, diek zoweinig mogelijk in mijne mond wil nemen, mag staan poseren voor ne foto (ja Leo, die komt er nog...). Ben dan ook gretig ingegaan op zijn uitnodiging, en da bleek net wat ik nodig had... Merci Daniel!!! Het werd een prachtige eerste kennismaking met de onderwaterwereld... Alsof ik in nen gigantischen aquarium was beland! Honderden, misschien wel duizenden vissen zwommen mij voorbij... Dat aantal werd serieus opgeschroefd door een gigantische school vree kleine viskes die mijn zwempad kruisten... Net voor m'n neus gingen ze pas opzij, maf... Mee anderen konde wa spelen, ze keken mij terplaatse zwemmend recht in de ogen en volgden al mijn handbewegingen... Wa zand laten op opwaaien en ze zwommen erachter, daarna zwommen ze terug naar precies dezelfde plaats als vanwaar ze vertrokken en wachtten mijn volgende beweging af... Als ik ermee stopte en doorzwom, zwommen ze tegen mij aan om verder te spelen... Deed mij onmiddellijk aan Chica terugdenken, mijnen trouw speels duits herderken deed ook alles om mijn aandacht terug te winnen... Die miste ik ook nog meer dan anders tijdens mijn dipke, maar soit...
We zijn er gebleven tot de zon onderging en waren met z'n allen getuige van 1 van de mooiste zonsondergangen van m'n leven! De foto's die ik hierna op het net zal trachten te krijgen laten u voor een deel meegenieten... Adembenemend... Den dag die de slechtste van mijn reis tot dusver dreigde te worden werd door een toevallige (?) ontmoeting 1 van de mooiste! 1 van de aspecten die reizen met zich meebrengt... Het onverwachte, het onvoorbereide, verrassende, en spannende, die een dergelijke manier van reizen met zich meebrengt...I love it!