Reisverhaal «Santa Cruz: introductie ring per ring»
TROPENTRIP
|
Bolivië
|
0 Reacties
18 Augustus 2014
-
Laatste Aanpassing 21 Augustus 2014
Een uiterst vermoeiende en langdradige vliegreis bracht ons na 37 uur onderweg zijn eindelijk in het economische hart van Bolivië. Het laatste grote hoofdstuk van onze tropentrip kon beginnen. We waren aangekomen in Zuid-Amerika!
Vanuit onze airbnb in Santa Cruz kregen we beetje bij beetje onze eerste impressies van het leven op dit continent. In de stad waar de explosieve groei af te lezen is aan de steeds bijkomende ringwegen trokken we op verkenning. Van het hart van Santa Cruz tot de groene en verrassende buitenwijken.
VLIEGEN ROND DE WERELD
Onze voorlaatste intercontinentale vlucht is er eentje die we niet gauw zullen vergeten. Na een pakkend afscheid van onze reisgezellen maatje en papsie konden we weer met z'n twee op pad. Aangezien we via Emirates de beste deal gevonden hadden, vlogen we van Zuid-Afrika via het Midden Oosten naar Zuid-Amerika. Deze omweg werd echter ruimschoots goedgemaakt met de vele hapjes en drankjes die ons op het vliegtuig werden aangeboden.
In totaal stegen en landen we 4 keer om onze bestemming te bereiken. Van Johannesburg naar Dubai naar Rio De Janeiro naar Buenos Aires naar Santa Cruz.
Dat ons lichaam na 4 vluchten en evenveel warme maaltijden even niet meer wist hoe laat het was, hoeft geen betoog zeker?
Gelukkig was er ideaal entertainment aan boord onder de vorm van een teeveetje om de vele uren te doden. Als afscheid van Zuid-Afrika de film 'Mandela' bekijken, een betere afsluiter bestaat toch niet?
VANUIT HET HART
Eens we wat bijgeslapen hadden in een echt bed en rond 11 uur plaatselijke tijd ons eerste Boliviaanse ontbijt achter de kiezen hadden, konden we niet wachten om de stad te gaan ontdekken. Rodrigo en Roxana, onze airbnb-hosts brachten ons direct naar het hart van de stad: de Plaza 24 de Septiembre. Nadat we ons bereikbaar hadden gemaakt op het Boliviaanse gsm-netwerk met ons eigen Entel-nummer kon onze ontdekkingstocht door de stad beginnen. We waren vooral benieuwd waarin Zuid-Amerika zou verschillen van de eerder bezochte continenten.
De Spaanse kolonisatie had op het centrum van Santa Cruz duidelijk z'n stempel gedrukt. Gezellige groene pleinen en parken, een bakstenen kathedraal en witte huizen met gaanderijen over de trottoirs gaven ons een heel zuiders gevoel. Ook het vertrouwde Engels, de algemene communicatie onder reizigers, maakte plaats voor het Spaans. Engelse onderschriften waren hier eerder de uitzondering dan de regel. Dat wordt aanpassen en oefenen tot we 'abla espagnol' als een echte Zuid-Amerikaan.
Ook al voelden we de zon branden in onze nek, toch stonden we erop om tijdens de tweede dag van ons verblijf de wijken tussen de tweede en de vierde ring te voet wat te verkennen. In onze wandeling om tot bij het Hard Rock Café te geraken, verwonderden we ons over heel wat zaken die we onderweg tegenkwamen. De hoeveelheid wijkspeelpleintjes vond Ruben op z'n minst bijzonder. Of is dat een beetje beroepsmisvorming? Natuurlijk kregen we vertekend beeld van Bolivië te zien om dat we in de sterkst groeiende stad van het land rondliepen, maar toch stonden we ook versteld van de vele voetpaden in de meestal propere straten of over het feit dat plastic flessen hier gerecycleerd worden. Het waren allemaal aspecten die we onderweg al even niet meer hadden gezien.
Na een stadswandeling van een goeie 10 km genoten we vooral van onze powernap. Met kleine oogjes, maar niet minder dankbaar, verschenen we later op de avond nog aan tafel om samen van onze eerste barbecue in Bolivië te genieten. Ook al waren ze wat chaotisch, toch wilden onze gastvrouw en -heer steeds goed voor ons zorgen.
GENIETEN IN HET GROEN
In een stad waar ze sinds enkele jaren met meer dan anderhalf miljoen mensen wonen (van 42000 in 1950), is het soms zoeken naar wat rust. De versleten taxi's en luid toeterende auto's jagen je echter buiten het centrum als je echt even tot jezelf wil komen. En zo verkenden we dus ook wat Santa Cruz voorbij haar achste ring te bieden had.
Als ideale combinatie tussen natuur en relaxen werd ten noorden van de stad het Biocentro Güembé opgezet. Je zou het wat kunnen vergelijken met een combinatie van de Vlindertuin, het Zwin en Sunparcs, maar dan beter.
Met het dagboek van Darwin in het achterhoofd keken we onze ogen uit naar de grote verscheidenheid aan tropische vogels, de schildpadden en de vele vlinders. Alweer zette Leen haar angst voor fladderende wezens aan de kant om te genieten van zoveel natuurlijke schoonheid. Een woordje uitleg van een ingeweken Franse natuurliefhebber en meerwaardezoeker maakte de wandeling door het biocentrum nog interessanter dan het al was. Een mens leert nog bij op zondag.
En net omdat het zondag was, en omdat we nog wat van onze jetlag moesten bekomen, zagen we er geen graten in om wat te genieten van een dagje in de zon aan het zwembad. Ruben haalde z'n hart op met Darwins avonturen op de e-reader. En dankzij het beschikbare WiFi-signaal kon Leen pinnen dat het een lieve lust was.
Even genieten, dat mocht wel hé. We moesten tenslotte de jaarlijkse BBQ met de buren missen.
Ook aan de rand van het zwembad leerden we Bolivië wat beter kennen. Zelfzekere vrouwen van alle leeftijden paradeerden ongegeneerd met hun veel te kleine bikinietjes aan de rand van het zwembad. En ook hier is men dol op poseren aan de artificiële watervallen.
Ook dit was Santa Cruz. We zijn nu al benieuwd naar het leven buiten de stad.