Reisverhaal «Zuidelijk Altiplano: ieder uur een andere natuur»

TROPENTRIP | Bolivië | 0 Reacties 22 September 2014 - Laatste Aanpassing 23 September 2014

Na een weekje verkenning van de canyons en andere prachtige natuurfenomen rond Tupiza lieten we ons graag op sleeptouw nemen om tijdens een vierdaagse tour de natuurwonderen van het zuidelijke Boliviaanse hoogland te verkennen. Samen met chauffeur en gids Dennis en kokkin Irma van Valle Hermoso Tours reden we per jeep vier dagen rond om steeds vol verbazing halt te houden. Voor het eerst in onze tropentrip kregen we te maken met temperaturen die volgens ons helemaal niet tropisch zijn. Het werd een onvergetelijke ervaring, al was het maar omdat de natuur ons bleef verbazen van haar kracht en pracht.

BERGLANDSCHAPPEN VOL KLEUREN

We waren nog maar goed en wel vertrokken uit Tupiza of we kregen al een eerste natuurfenomeen te zien. De canyons die we eerder bezochten leken maar klein bier vergeleken met de ravijnen die we te zien kregen. De combinatie van wind, regen en een eeuwigheid aan tijd maakten van deze bergflanken een indrukwekkend decor waar we even stonden van te kijken. De ijzig koude wind jaagde ons al snel weer in de wagen. Amai, onze oren! Wat kan het koud zijn in de bergen.

Al kauwend op een handvol cocabladeren klom Dennis met ons uit het dal van Tupiza naar de echte Altiplano die we komende dagen zouden verkennen. Ook Ruben probeerde de invloed van het hoogteverschil wat weg te kauwen met cocabladeren, maar gaf de strijd al snel op. Een theetje zal ook wel lukken.

Eens we boven de 4000 m geklommen waren langs ontelbare haarspeldbochten en andere kronkelige bergwegen kon het spektakel helemaal beginnen. Aangezien we voor een alternatieve route gekozen hadden, kwamen we zelden andere auto's (laat staan toeristen) tegen, wat het geheel enkel magischer maakte. Van op een hoogte van 4320 m overschouwden we het dal aan de Paso del Diablo. De enige begroeiing bestond uit grassen die als groene vlammetjes leken te spelen in de wind. De gure wind en de grote afstand tot de dichtstbijzijnde stad maakten het voor ons haast onbegrijpelijk dat hier mensen woonden. Per vrachtwagen, die eens om de zoveel dagen passeert, worden deze mensen bevoorraad en voeren ze handel. Indrukwekkend!

Naast de andere beperkte nederzettingen op onze tocht vonden we vooral de diverse fauna en flora behoorlijk indrukwekkend. Grote kuddes lama's leken zich perfect aangepast te hebben aan hun koude omgeving met een dikke warme pels. Het is dan ook niet te verwonderen dat de bergbewoners zich verwarmen met een heel gamma aan kledij van lamawol.

Ook de flamingo's die verschillende lagunes bevolkten, leken geen hinder te ondervinden van de barre koude. Al wist onze gids wel te vertellen dat ze bij te hevige koude verhuizen naar warmere streken. 't Is maar wat je warm noemt, tussen 0 á 10 graden.

Gelukkig konden wij ons onderweg opwarmen in de Termas. Aan de rand van dit meer loopt de temperatuur op tot 35 á 40 graden. Hiervoor wilden we ons wel even omkleden. Verwonderlijk dat er in dit water niet meer flamingo's zaten.

De lagunes die we op onze tocht tegen kwamen, leenden zich helaas niet allemaal tot een plons. Maar de omgeving en het rijke kleurenpalet maakten dit gemis echter ruimschoots goed. De appelblauwzeegroene kleur van de Laguna Verde met de Licancabur vulkaan op de achtergrond vormden zo'n prachtig decor dat we op slag vergaten hoe fris het er eigenlijk wel was. De mineralen op de bodem van dit meer bezorgden het de speciale groene kleur.

Bij de Laguna Colorado werd de rode kleur echter niet door mineralen maar door algen gevormd. Al zou je ook wel kunnen denken dat het de enorme hoeveelheid flamingo's zijn die voor een rood tintje zorgen. Of zou het omgekeerd zijn?

Toen we op onze voorlaatste dag temidden van bergen en rotsen de Laguna Negra aantroffen, was onze kleurenwaaier van meren met bijzondere kleuren compleet. Ook hier was opnieuw een grondstof verantwoordelijk voor de kleur. Al was het ook hier opvallend dat de eenden die deze Laguna bevolkten pikzwart waren.

Op de tocht langs bergpassen tot 5000 m kregen we zoveel indrukwekkende landschappen te zien dat Leen zelden werkloos was als fotograaf. De uitgestrekte panorama's, de gekleurde meren en vele rotsformaties als resultaat van vulkaanuitbarstingen deden ons respect voor de natuur nog groeien. Hier moeten we goed voor zorgen, want wat is het toch prachtig.

VIER DAGEN ONDERWEG

Om gedurende vier dagen van Tupiza naar Uyuni langs het Reserva Eduardo Avaroa en de Salar de Uyuni te rijden, moesten we veel in de auto zitten. Volgens Dennis was het een tocht van een goeie 1000 km, die bitter weinig comfortabele wegen bood. Hoe graag we ons dus ook vergaapten aan de indrukwekkende natuur, toch waren we steeds content als we onze overnachtingsplaats bereikten. Steevast werden we kort na aankomst door Irma verwend met thee en veel te lekkere koekjes. Daar gaat onze slanke lijn. ;)

Het gebrek aan comfort waarvoor gewaarschuwd was, vonden we best nog meevallen. Onze slaapzakken in combinatie met een stapel dekens deden ons zelden rillen. Enkel tijdens het avondmaal en ontbijt moesten we de warmte uit onze soep of koffie halen. Ja, het kan behoorlijk koud zijn in de Boliviaanse Altiplano.

De vele uren in de auto werden niet enkel gevuld met prachtige landschappen onderweg. Hier en daar kregen we van Dennis ook de nodige uitleg. Aangezien we niet voor een Engelstalige gids gekozen hadden, werd alles in het Spaans verteld. Soms met handen en voeten, maar de kern van de zaak hadden we toch steeds begrepen.

Tussendoor hoorden we onze vrolijke kokkin schaterlachen tijdens haar gesprekken met de chauffeur. Man, wat had dat mens een plezier zeg. Vaak stapte ze ook uit om samen met ons naar een meer of een rotsformatie te wandelen. Ook toen had ze steevast plezier en overrompelde ze ons met een tsunami aan informatie in het Spaans, waar we meestal weinig uit konden maken. Al was het ons na verloop van tijd wel duidelijk waarom ze ons vergezelde. Aan de Kollpa Laguna vulde ze een doosje met mineralen die blijkbaar als grondstof voor waspoeder en shampoo gebruikt worden. Aan de Ojos de Sal stapte ze ook even uit om een flesje te vullen met het opborrelende water. Dat zou goed zijn tegen gewrichtspijn.

Ook chauffeur en gids Dennis zorgde naast z'n uitleg over de streek voor behoorlijk wat entertainment. Tijdens de vier dagen kregen we een behoorlijk stuk van z'n muziekcollectie te horen. Al hoorden we van de meeste liedjes maar een fractie, aangezien hij met z'n afstandsbediening graag doorspoelde. Iets te graag naar ons gedacht.

Maar je hoort ons niet klagen hoor! De veilige rijstijl waarmee Dennis ons door de avontuurlijke wegen loodste was op z'n minst opmerkelijk voor een Boliviaan. En de plaatsen waar we halt hielden voor de lunch waren keer op keer pareltjes. Bovendien liet Irma ons telkens genieten van Boliviaanse specialiteiten in royale porties."Comer mas!"  De lekkerste Piqué Macho die we tijdens onze reis in Bolivië al geproefd hadden. Ook al was het best vermoeiend om vier dagen onderweg te zijn, we hebben er enorm van genoten.

ALS JE BOEKT

Als afsluiter willen we graag nog wat nuttige informatie geven voor wie plant om deze tour ook te doen.

Wij waren heel blij dat we voor een private tour gekozen hadden vanuit Tupiza. Zo konden we de toeristenstroom uit Uyuni wat vermijden en konden we zelf ons programma wat samenstellen.

We kozen tweemaal voor een alternatieve route, wat ons goed beviel.

De informatie die in Tupiza kregen strookte echter niet altijd met de werkelijkheid. Zo sliepen we laatste avond helemaal niet in een zouthotel, maar eerder in een stal of primitieve woning in zout. Het was er wel gezellig, maar het was zeker geen hotel! Ook de foto's van de lunch in het midden van de Salar de Uyuni met een tafel en stoelen bleek niet in onze tour vervat.

Volgens ons kon de tour ook in drie dagen, aangezien we op dag 3 al halverwege de middag in het 'zouthotel' waren en de laatste dag voor de middag al in Uyuni zelf waren. De toeristische haltes als een galaxy grot en een treinkerkhof vonden wij er ook wat bijgesleurd.

Als je boekt, probeer te praten met een toerist of gids die er recent zelf geweest is. Zo ben je zeker van juiste informatie.