Reisverhaal «Kratie: een dolfijn onthaal»

TROPENTRIP | Cambodja | 4 Reacties 18 Maart 2014 - Laatste Aanpassing 19 Maart 2014

Midden op een eiland in de Mekong hadden we tijd en ruimte om tot rust te komen en afscheid te nemen van Laos. Met volle goesting werden ook al plannen gesmeed en routes uitgestippeld voor onze volgende bestemming: Cambodja. Omdat we uit de verhalen van medereizigers al vernomen hadden dat de toestand van de wegen erbarmelijk tot dramatisch was, besloten we om slechts een beperkt aantal plaatsen te bezoeken. Want we geloven nog steeds dat reizen gaat over beter kijken en niet over alles zien.

WELKOM IN SCAMBODIA

Als er één iets is waarvoor Cambodja bekend staat dan is het wel de corruptie die er hoogtij viert. De vele financiële steun uit het buitenland verdwijnt in een beperkt aantal portefeuilles. En dus probeert iedereen hier nog wat extra dollars uit de buitenlanders hun zakken te halen. Aan de grens merkten we het eerste voorbeeld. Een visum kost je $20. Maar als je de busfirma het voor jou laat regelen (want zij weten hoe het moet, zeggen ze) betaal je $30.

Eenmaal over de grens word je wat aan je lot overgelaten. Terwijl de bussen klaar staan om je verder te voeren, wordt toch gevraagd even te wachten in een geïmproviseerde bar langs de weg. Kwestie van al wat aan je te verdienen.

EEN ROYAAL ONTVANGST

Na enkele uren met de bus schudden en zweten over de disco road (term: zie verslag Vientiane) kwamen we heelhuids aan in Kratie. Dit stadje ligt aan de oever van onze vertrouwde reisgezel: de Mekong. Met een Cambodjaanse tuktuk ( lees: scooter met mooie koets met zachte kussens erachter ) werden we naar ons guesthouse gebracht. We verbleven in Le Tonlé, een opleidingscentrum voor studenten die zelf aan de slag willen in de sector. Als eregasten werden we naar onze suite begeleid, gevolgd door een heerlijke Lime juice als aperitief (met nootjes). We voelden ons direct bijzonder welkom in dit nieuwe land.

HELLO HELLO

Veel meer dan drie parallelle wegen met zijstraten en een centrale markthal heeft dit stadje op het eerste zicht niet te bieden. Tenzij je natuurlijk de zijstraatjes grondig verkent. Op onze wandeling stootten we op een jam (bijeenkomst van kunstenaars) van tieners met fanfare-instrumenten. Best wel indrukwekkend. Om de rest van de omgeving te verkennen schoven we twee wielen onder ons gat en fietsten tussen de huisjes langs de Mekong. Onderweg werden we wel honderd keer enthousiast door kinderen begroet met "Hello!". Ze vonden het echt de max om van een Farang een 'hi 5' te krijgen. Één kregen we zelf "I love you!" toegeroepen.

Je kon je de vraag stellen wie hier wie kwam bekijken? Eigenlijk fietsten we richting de rijstvelden, maar onderweg zagen we vooral veel mensen bezig met het verwerken van hun maïsoogst. Ondanks de tropische hitte smeten de lokale jongeren zich hier ook voor een wedstrijdje volleybal. De regels waren ons niet zo duidelijk. Maar het bal, het net en het terrein deden ons duidelijk aan volleybal denken.

Door deze fietstocht zagen we direct hoe de mensen in Cambodja leven. Nog geen 100 meter buiten de stad zagen we vooral houten huizen op palen. Ze bouwen die zo hoog om twee redenen. Als de Mekong tijdens het nat seizoen overstroomt zitten ze hoog en droog. Tijdens het droog seizoen vinden ze onder het huis nog een klein beetje koelte, uit de zon.

EEN DOLFIJNE DAG

De tweewielers bevielen ons wel (lees: we hadden voor twee dagen betaald), dus besloten we om ook Kampie per fiets te bezoeken. Als er één reden is waarom vele reizigers halt houden in Kratie zijn het de Irrawaddydolfijnen wel. Deze zijn te spotten 15 km ten noorden van de stad.

Op een warme (lees: bloedheet - 37 graden) zondag deden we dus een fietstochtje van 30 km. Onderweg waagden we ons ook nog eens aan 380 trappen om de pagode van Phnom Sambok te aanschouwen. Al waren we daar vooral onder de indruk van het uitzicht (en onze klimprestatie).

In al ons enthousiasme waren we al voorbij het punten van dolfijnen spotten gefietst. We kwamen één kilometer verder uit aan picknickhutjes op de Mekong. Tussen de lokale bevolking namen we ook even een siësta, terwijl de Mekong onder ons door kolkte.

Aangezien de Irrawaddydolfijnen nu al een bedreigde diersoort zijn, wilden wij ze niet nog meer bedreigen. Hen met een bootje achtervolgen is de ideale manier om ze te spotten, maar helemaal niet zo diervriendelijk. Wij besloten ze dan maar vanaf de oever de spotten, helaas. Maar we hebben dan toch in hetzelfde water gezwommen als de dolfijnen. En dat vonden we ook dol-fijn!

TAKE IT EASY

Omdat we er zo van genoten om ons (voor het goede doel) te laten verwennen, besloten we nog een nachtje langer te blijven in Le Tonlé. Dit past perfect in onze traag-reizen gedachte. Jezelf wat tijd gunnen onderweg kan zo zalig zijn: nog wat plannen maken, eens FaceTimen met het thuisfront, de reisverslagen van onze collega's lezen, nog eens genieten van de regendouche, uitzoeken waarom het thuisfront op z'n kop stond door twee panda's... Jaja, de tropentrippers hebben het hier naar hun zin in dit nieuwe land.