Reisverhaal «Phnom Pehn: in het hart van Cambodja»

TROPENTRIP | Cambodja | 2 Reacties 24 Maart 2014 - Laatste Aanpassing 25 Maart 2014

In tegenstelling tot buurland Laos heeft Cambodja wel een hoofdstad die deze naam waardig is. In de drukte van de avondspits kwamen we aan in een stad die wel op een mini-versie van Bangkok leek. Met een blad in de hand met onze naam op vonden we snel de tuktuk-chauffeur die ons naar onze uitvalsbasis in Phnom Pehn bracht: het Eighty8 Backpackers Hostel, in street 88.

De hoofdstad bracht ons niet enkel in het hart van het land. Het bracht in ons ook in het hart van de Cambodjanen. Hun harde geschiedenis laat een diepe indruk bij ons achter.

HARD VERLEDEN

Vanaf 17 april 1975 werd het leven voor miljoenen Cambodjanen een ware nachtmerrie. De Khmer Rouge, onder leiding van 'Brother One' Pol Pot, wou kost wat kost van het land een volwaardige communistische staat maken. Cambodja moest een agrarische gemeenschap worden waar gezin, rijkdom en status onbelangrijk waren. De landbouwers waren volgens hen het voorbeeld, de eerste burgers. Al wie afweek van dit ideaal beeld werd gevangen genomen, gefolterd en vermoord. Een bril dragen, een vreemde taal spreken of zelfs een religie uitoefenen waren al genoeg redenen om iemand op te pakken en te verdenken van sabotage of spionage.

Alle andere burgers werden uit de steden verdreven naar het platteland. Daar lag volgende de Khmer Rouge de kern van de samenleving. Gezinnen werden uiteen gedreven, mannen en vrouwen gescheiden, om te werken in ballingschap. Sommigen werkten letterlijk tot ze erbij doodvielen!

In de Tuol Sleng gevangenis en de zogenoemde Killing Fields kregen we de impact van de genocide te zien. De Khmer Rouge dreven gedurende drie jaar, acht maanden en twintig dagen hun plan door. Tot op vandaag is het leven van vele mensen en hun gezin verwoest.

Een Nederlandstalige audiogids gaf ons pakkende toelichting op de Killing Fields in Choeung Ek. Zoals een vrouw het in een getuigenis zei: "Je kan als mens zoveel begrijpen, maar dit is echt onbegrijpelijk!" Hoe kan een volk zijn eigen landgenoten uitmoorden omwille van een ideale staatsvorm?

"Enkel door nooit de hoop te verliezen, heb ik deze gruwel kunnen overleven.", hoorden we andere getuige pakkend vertellen.

Om nog beter te kunnen begrijpen welk drama zich hier heeft afgespeeld, gingen we in de plaatselijke cinema kijken naar de film "The Killing Fields". Het greep ons bijzonder aan en illustreerde hoe wreed deze genocide is geweest. Wie dit ook wil begrijpen, moet zeker deze film eens bekijken.

DE STAD IN BEELD

Om ons helemaal in het stadsleven van Phnom Pehn te laten onderdompelen, besloten we toch een weekje te blijven. Wandelingen langs de oude koloniale gebouwen vertelden over een Frans verleden. De groene boulevards vormden een rustpunt tussen de zelden logische genummerde straten. Het contrast tussen de glazen wolkenkrabbers en de houten traditionele woningen kon niet groter zijn.

Om deze stad beter te kunnen vatten, lieten we ons tot tweemaal toe op sleeptouw nemen. Een beroepsfotograaf zou ons verborgen plekjes tonen en vertellen hoe we daar goeie foto's van konden nemen. Met voldoende creativiteit kon Leen gelukkig zelf de stad mooi in beeld brengen. Want ook al was het een goeie fotograaf, van iets verstaanbaar uitleggen had hij duidelijk geen kaas gegeten. Ook al was het een Hollander. De tweede tour bleek echter wel wat we zochten. Vol passie vertelde een student architectuur over de bouwwerken sinds de jaren 60 in zijn stad. De Interieurarchitect fleurde helemaal op bij het aanhoren van zoveel boeiende materie. Al wist Ruben nu en dan ook wel de nagel op de kop te slaan bij de verklaring van sommige constructies. Bijzonder boeiend waren de uitdagingen voor de architecten in Phnom Pehn. Ten eerste moeten ze gebouwen ontwikkelen waar de hitte buiten blijft, maar toch met voldoende luchtcirculatie. Hun tweede grote uitdaging is om van Phnom Pehn een kopie van Singapore te maken.

WARM IN HET DROOGSEIZOEN

De start van de lente kreeg hier voor ons een heel andere betekenis. Het is hier namelijk volop droogseizoen. Temperaturen rond de 35 graden leggen het leven hier rond het middaguur zo goed als lam. Al is dat in een wereldstad als Phnom Pehn natuurlijk relatief.

Als we niet aan het zwembad in ons hostel vertoefden, wisten we andere coole plekjes op te zoeken. In de zetels van koffiebar The Blue. Pumpkin lieten we ons graag even wegzakken om onze verdere reisroute te bepalen. Ook de Belgische chocolade in The Shop moesten we toch eens geproefd hebben. Maar ons favoriete adresje bleek toch ARTillery. Of het nu omwille van de leuke naam of de heerlijke vegetarische gerechten was, mag je zelf uitmaken.

De waterkant bood tegen valavond telkens de nodige afkoeling. Samen met de locals hielden we ook onze conditie op peil. Wat dacht je van een partijtje Sri (lokale sport, tussen badminton en voetbal) of aerobics op de beats van Aziatische deuntjes?

ELK KIND VERDIENT GELUK

Phnom Pehn staat voor ons symbool voor de enorme contrasten die Cambodja rijk is. Terwijl Westerse gasten (zoals wij!) kunnen genieten van een hotel met zwembad en de wolkenkrabbers als paddenstoelen uit de grond schieten, zijn in er in diezelfde stad nog zoveel mensen die niet van de welvaart kunnen genieten.

Om te overleven zoekt men de vuilnisbelt af op zoek naar recycleerbaar afval om te kunnen verkopen. Dramatisch genoeg worden ook kinderen hiervoor ingeschakeld. Center for Children to Happiness helpt echter om een einde maken aan deze schrijnende situatie. In een opvanghuis en school geeft CCH de kinderen de kansen die ze verdienen. Dankzij de steun van onder andere de Belgische vzw Stortkinderen kunnen kinderen opnieuw aan hun toekomst denken.

Een dag lang gaven we alle liefde die we hadden aan de kinderen die hier zo hard naar hunkerden. Hartverscheurend was het om 's avonds afscheid te moeten nemen. We troostten ons met de gedachte dat deze kinderen gelukkig een betere toekomst voor zich hebben.

Onrechtvaardig dat dit nog kan anno 2014!