Reisverhaal «Guayaquil: aankomst in een rijke stad»

TROPENTRIP | Ecuador | 0 Reacties 08 November 2014 - Laatste Aanpassing 10 November 2014

Precies in dezelfde stad waar we 31 dagen later afscheid zullen nemen van de tropen, startten we onze rondreis in het laatste land van onze tropentrip. Na de nodige uren in te halen rust lieten we ons graag verwonderen door de vele troeven die deze havenstad te bieden heeft. Al konden we gerust nog even binnen blijven genieten van het interieur van RE B&B waar recycle en IKEA de rode draad vormden bij de inrichting.

VERNIEUWDE STAD

Na onze tocht langs de eindeloze bananenplantages onderweg naar Guayaquil vreesden we voorlopig geen groen meer te zien tijdens onze citytrip in de grootste stad van Ecuador. Ook de eerste aanblik vanop het terras van onze B&B was niet echt bemoedigend. Een stad vol grijze gebouwen staarde ons levenloos aan. Maar toen we de slapers uit onze ogen wreven , merkten we op wandelafstand de kade van de Rio Guayas op. Vol enthousiasme vertelde onze gastheer over de geschiedenis van het moerasgebied dat deze stad ooit was. Zelfs piraten vonden in deze wereldhaven ooit hun thuisbasis. Er viel dus heel wat te ontdekken in deze stad die ons op het eerste zicht somber en grijs leek.

Langs de kade van de rivier die Guayaquil met de Grote Oceaan verbindt, werd bij wijze van stadsvernieuwing een heuse wandelpromenade aangelegd: de 'Malecón 2000'. Het onveiligheidsgevoel die er ooit heerste, maakte plaats voor heel wat groen en rustplaats in de stad. Tijdens onze wandeling konden we (gratis!) door de botanische tuin slenteren en bekeken we het stads- en rivierpanorama vanaf een uitkijktoren waaronder de plaatselijke afdeling van het Rode Kruis een bloedinzamelactie organiseerde.

De Mc Donalds en andere fastfoodketens die er hun territorium veroverd hadden, lieten we voor wat ze waren. Even voorbij de Malecón nestelden we ons gewoon tussen de locals om een 'almuerza' te nuttigen. Ook al zat er volgens ons weer overdreven veel mais in de soep en het hoofdgerecht, toch lieten we ons de maaltijd van slechts $ 2,25 bijzonder goed smaken.

GROENE STAD

Om te weten hoe het leven aan de oevers van de Rio Guayas was voor er 2,5 miljoen mensen woonden en het aardoppervlak overgoten werd met een dikke laag beton, moesten we volgens Frédéric van RE B&B de rivier oversteken naar Isla Santay. Net voor we dachten dat we de nieuw aangelegde voetgangers- en fietserbrug nooit meer zouden vinden, zagen we aan de voordeur van de fabriek van Quaker gigantische promotieborden en een handvol verkopers die er ons op attent maakten dat we wel degelijk juist gelopen waren. Voor we het goed en wel beseften stond er een helm op onze kop en zat er een moutainbike onder ons gat waarmee we het eiland zouden verkennen.

Na de oversteek van moderne brug kwamen we precies in een andere wereld terecht. Tussen de palmbomen en andere diverse groene vegetatie was een wandel- en fietspad aangelegd die enerzijds connectie maakte met de oever van Duran en anderzijds de weg vormde naar een uniek dorp op palen. Compleet met een gemeenschapscentrum en winkel wonen meer dan 50 gezinnen er in een woning boven het moeras. De palen van destijds werden dan wel vervangen door betonnen peilers, toch blijft dit meer dan een idyllische plek om te wonen. Het feit dat de paden en brug enkel fietsers en wandelaars toelaat als transport maakte dat we op slag fan werden van Isla Santay. Toen we ook nog krokodillen en diverse exotische vogels konden spotten, vonden we onze uitstap helemaal geslaagd.

De hevige fietsinspanningen onder de brandende zon werden gecompenseerd met de nodige liters water. En uiteraard ook met een verfrissende 'granita'. Of wat had je gedacht?

Terug aan wal wilden we voor zonsondergang nog even een bezoekje brengen aan het oude stadscentrum op de Cerro Santa Ana. Een ritje met de metrobus naar Las Peñas en 444 trappen later konden we vanuit de vuurtoren zien hoe zon stilaan verdween achter de kleurrijke huizen. 

Het einde van een prachtige eerste halte in Ecuador. Zo mogen er nog veel volgen!