Reisverhaal «Luang Prabang: precies elke dag zondag»

TROPENTRIP | Laos | 3 Reacties 27 Februari 2014 - Laatste Aanpassing 01 Maart 2014

Laos is één van de armste en minst ontwikkelde landen ter wereld. Met een jonge bevolking van gemiddeld 19 jaar likt het land nog steeds z'n wonden van de vele conflicten en oorlogen. Maar wanneer je in Luang Prabang komt, waan je je precies in een andere wereld. Het is alsof je in Het Zoute van Laos bent, of de Provence van Zuid-Oost-Azië. Armoede lijkt hier ver weg, tot je voorbij het werelderfgoed kijkt natuurlijk. Toch merkten we ook al op dat Laos enorm aan het evolueren is.

DE MEKONG, BRON VAN LEVEN

Niet dat we ons door alle toeristische attracties laten verleiden, maar deze konden we toch echt niet afslaan. Met de slow boat (hue sa) volgden we de Mekong van Houayxai naar Luang Prabang. Twee dagen lang dreven we mee met de stroming van deze machtige rivier en genoten we van prachtige uitzichten. Alhoewel de Mekong de bron van leven vormt in Laos zijn lang niet alle oevers bewoond. Er viel dus heel wat prachtige natuur te spotten. Hierbij kwamen de verrekijker van papsie en de nieuwe lens van ons fototoestel goed van pas.

In tegenstelling tot de woeste zee of de scherpe bochten konden Ruben en de Mekong het wel goed met elkaar vinden. In die mate zelfs dat hij de hele Rough Guide van Laos binnenste buiten keerde zodat we het land in al haar pracht kunnen gaan bewonderen. Leen nam rustig de tijd om zich in een reisverslag van 150 pagina's over onze toekomstige reisbestemming Zambia te verdiepen.

Na een tussenstop in Pakbeng halverwege meerden we na 2 dagen aan in Luang Prabang. Nuja, even voor stad werden we afgezet. Letterlijk, maar naar ons gevoel ook figuurlijk. Normaal zouden we pal in het centrum aankomen. Maar wegens een nieuwe regeling meren alle boten nu enkele kilometers vroeger aan, zodat iedereen een tuktuk moet noemen. Slim verdiend, commercieel uitgebuit.

EEN BELGSICHE ZONDAG

Zondag was onze eerste dag in Luang Prabang. En dat werd meteen de toon voor ons verdere verblijf hier: "Vandaag moet dat kunnen, 't Is tenslotte zondag."

We hadden afgesproken met onze Belgische vrienden Lies & Eric om samen de Pac Ou grotten te gaan bezoeken. Wat een avontuur... Hun (Belgische) guesthouse uitbater had een boot geregeld waarmee we voordelig naar de grot konden varen. Samen met nog enkele gasten uit hun guesthouse hadden we dus onze privé-boot. Het leek erop alsof de Laotianen het niet echt begrepen hadden op Westerlingen die zelf initiatief nemen en hun geleide tours willen omzeilen. Eens we, na 2 keer overstappen, in onze juiste boot zaten (een ferme downgrade na de eerste twee), konden we eindelijk vertrekken.

Zowel het Whiskydorp als de grot konden ons niet echt bekoren. Maar het was toch gezellig kletsen op de boot. En ook telkens toen Ruben aan boord kwam van deze gammele schuit was er de nodige hilariteit. Het ding ging nog ferm heen en weer.

Aangezien we nu toch samen waren en het toch zondag was, beslisten we om na een aperitiefje aan de Mekong samen met Lies en Eric te gaan eten in een Belgische restaurant hier in Luang Prabang.

Stoofvlees met verse frieten en huisgemaakte mayonaise smaakten ons heerlijk in The House. Een Chouffe en een Duvel konden dit genot enkel maar vergroten. Na 'de service' maakte de Antwerpse uitbater ook nog wat om een praatje met ons te slaan, trakteerde hij ons op een dessertje van het huis en kregen we heel wat uitleg over Luang Prabang en zijn ervaringen met Laotianen. Een aanrader voor elke Belg die lang onderweg is en even nood heeft aan wat 'thuis zijn'.

WATERFALL, WATERFALL

Overal waar je gaat in Luang Prabang roept men je vriendelijk doch uitnodigend toe "Waterfall? Cave?". Elke chauffeur probeert je in zijn tuktuk te krijgen om een ritje met je te gaan maken. De Kuang Si Waterfalls kwamen iets sneller op het programma dan gepland. Samen met twee meisjes uit Maleisië (op zondag in de boot leren kennen) deelden we maandagmorgen vroeg een tuktuk. Zo waren we voor de stroom toeristen aan dit prachtig stukje natuur. Goeie tip van Lies & Eric!

De watervallen zijn inderdaad echt adembenemend prachtig. We waren zelfs zo onder de indruk dat we het in ons hoofd haalden om via het avontuurlijke pad tot aan de bron te wandelen. En of het een avontuur was! Een echt pad was er niet. En takken om je ondersteunen lagen er ook al niet. Gelukkig was het nog vroeg en niet te warm. Boven aangekomen staken we met een bamboevlot de bron over.

Na een zwempartij in dit paradijs, een fotoshoot van de beren in het Bear Rescue center en een snelle hap in het dorpje keerden we terug naar de stad. Want de chauffeur wou hier niet de hele dag staan. Hoezo? Hadden wij dat niet zo afgesproken, een privé tuktuk? Nu ja, we hadden toch alles gezien en ferm genoten.

Eerder terug dan verwacht hadden we nog wat tijd om in de stad te verkennen. Straatje per straatje ontdekten we hoe werelderfgoed, toerisme en Laotiaanse levensstijl hand in hand gaan.

Na ons avondmaal kozen we opnieuw voor een zijstraatje om terug naar ons guesthouse te gaan. En wie zo'n straatjes kiest, wordt beloond! We kwamen uit op een groep Laotianen die met het nodige kabaal en LaoLao (hun zelfgestookte whisky) een spel petanque aan het spelen was. Aangezien we buren zijn van de Farangs (Fransen, die dat spel hier introduceerden) mochten we direct meespelen. Locals tegen de Farangs. Mooier kan je een dag in Laos toch niet afsluiten?

EVEN RUST

Niettegenstaande we al enkele dagen in het zondagsgevoel leefden, kregen we toch nood aan wat platte rust. Letterlijk zelfs! Ruben had nood aan wat vaste grond onder z'n voeten, na al die boten en tuktuks.

Dus lieten we ons verleiden om een dagje aan het zwembad van La Pistoche door te brengen. Boekje lezen, cocktailtje drinken en een plonsje doen onder een stralende hemel. Het zondagsgevoel dus. :)

Om dat gevoel in stand te houden, of compleet te maken (zoals je wil), trakteerden we onszelf 's avonds nog op de beste burgers van de stad bij S-Bar. Ja, Tripadvisor weet ons nu en dan toch aangenaam te verrassen.

DE DAG ZIEN GEBOREN WORDEN

Ochtendstond heeft hier heel wat meer in de mond dan enkel goud. Wie voor het zonlicht opstaat, krijgt niet enkel de bedelronde van de monniken te zien. Ook word je getrakteerd op zekere koelte die je kans geeft om de hoogste tempel van de stad te bezoeken. Zo zaten we rond 7 uur op de top van de Phousi onze stutjes met fairtrade confituur te verorberen. En om 10 uur slurpten we aan de andere kant van de stad van een al even fairtrade en Laotiaanse koffie alsof het ons aperitief was.

Wie vroeg uit de veren is, heeft ook een lange dag voor de boeg. We grepen die kans om de rest van onze trip in Laos nu helemaal op de rails te zetten, inclusief ons ticket voor een minivan.

MEER DAN ERFGOED

Na enkele dagen merkten we dat Luang Prabang heel wat meer troeven had dan haar erfgoed. Veel ondernemers (binnen- en buitenlands) doen hun uiterste best om het alle bezoekers hier bijzonder naar hun zin te maken. Westerse producten en free WiFi zijn hier nooit veraf.

Maar ook de lokale markten weten ons wel te bekoren. Je wordt er even niet meer bekeken dan een andere potentiële klant. En het is de ideale gelegenheid om je helemaal in de wereld van Laotianen in te leven. Wat ze hier allemaal op de markt verkopen hou je niet voor mogelijk. Komt dat zien.

Dat Laos hulp kan gebruiken, merkten we ook aan de vele projecten die hier lopen. Van KopNoi (promotie van lokale ambachtsproducten) tot Big Brother Mouse (analfabetisme wegwerken). Iedereen probeert hier bij te dragen aan een beter Laos.

Bij 'L'entranger Books and Tea' (zelfde ngo als KopNoi) vonden we zo gezellig dat we na een tweedehandsboek ook nog een filmpje meepikten. Allemaal voor het goede doel.

Een troef die we met veel genot tenslotte ontdekten, was de Laotiaanse massage. Na de vele nieuwe bedden, boten en tuktuks schreeuwde ons lichaam bijna om wat verwennerij. Of kwam dat door dat zondagsgevoel?