Reisverhaal «Dar Es Salaam: Karibu Tanzania»

TROPENTRIP | Tanzania | 1 Reacties 19 Mei 2014 - Laatste Aanpassing 24 Mei 2014

"Dit geloof je nooit!" Zo aangrijpend als Kommil Foo het in het nummer 'Madrid' zingt, zo opgewonden waren wij toen we uiteindelijk in Afrika arriveerden. Stiekem keken we al enkele weken uit naar dit volgende hoofdstuk in ons Tropentrip-verhaal. Welke wending zal dit continent aan onze reis geven? En zal het verschil met de eerder bezochte landen echt zo groot zijn als iedereen ons wil doen geloven?

Met een hoofd vol vragen en een hart vol verwachtingen zetten we voet op Afrikaanse bodem. De vermoeidheid van de lange reis maakte al snel plaats voor energie en goesting om Tanzania te gaan ontdekken. Met een Couchsurfing-gastvrouw als brug naar de Afrikaanse wereld raakten we als snel geïntroduceerd.

DE EERSTE VERTRAGING

Vol enthousiasme om aan ons volgende hoofdstuk te beginnen, meldden we ons op het afgesproken tijdstip aan op de luchthaven van Ho Chi Minh City (SGN). We waren eigenlijk zelfs wat vroeger dan nodig. Maar toen na enkele uren onze vlucht maar niet bij de 'departures' verscheen, kregen we toch wat argwaan. Na wat rondvragen bleken de vluchturen van Qatar Airways vanuit SGN enkele maanden geleden volledig veranderd. Niemand kon ons vertellen wanneer onze vlucht dan wel zou doorgaan. En blijkbaar had ook niemand, noch Airstop noch Qatar Airways, het nodig gevonden ons hiervan op de hoogte te brengen.

De aandachtige lezer herkent dit scenario misschien uit Bangkok. We dropen opnieuw af naar ons hotel om er bang af te wachten tot de volgende ochtend. Eerder dan 9 uur 's morgens kon ons niemand te woord staan of verder helpen. Om onszelf toch wat gemoedsrust te schenken, checkten we of we online iets konden vinden over onze vlucht. En inderdaad, de vluchturen waren gewijzigd. Maar helaas naar een vroeger tijdstip, waardoor we onze vlucht gemist hadden.

Het plaatselijke Qatar Airways center liet ons eerst een ochtend bang afwachten. Waarna ze ons holder de bolder naar hun kantoor lieten komen om alsnog tickets te verkrijgen en ons naar de luchthaven te sturen. Na het betalen van een 'no show fee' geraakten we dus uiteindelijk toch de lucht in.

TANZANIA ON A BUDGET

Tijdens onze voorbereidingen merkten we dat Tanzania een behoorlijk duur land is om te bereizen. Men mikt vooral op safari-toerisme bij welstellende westerlingen. Om niet dit dure, toeristische pad te kiezen, gingen we op zoek naar een aantal alternatieven.

Ten eerste laten we de Kilimanjaro en de Norogorokrater voor wat ze zijn. Van oost naar west willen we het land doorkruisen: van Dar Es Salaam tot Mbeya. Onderweg gaan we op zoek naar de 'couleur locale' en willen we genieten van de natuur.

In tegenstelling tot onze reis door Azië bleek dit een allesbehalve platgetreden pad. De meeste reizigers die dit land voor ons kwamen bezoeken, kozen voor een kant-en-klaar programma, waardoor er weinig tot geen verslagen van te vinden zijn. Dus was het puzzelen met de fragmenten die we vonden bij Wegwijzer, in onze Lonely Planet en op andere fora.

Om helemaal in het lokale leven te kunnen infiltreren en om ons budget wat te sparen, wilden we bovendien opnieuw Couchsurfen. Een ideale manier om het toeristische pad in te ruilen voor het dagelijkse leven in Tanzania.

SURFEN IN DAR

Tot onze verbazing vonden we in Dar Es Salaam via Couchsurfing snel iemand die ons onderdak wou bieden. De Canadese vrouw Lisa bleek meteen een shot in de roos. Niet enkel houdt zo ook zo van gezelschapsspelen als wij. Ze dompelde ons helemaal onder in het echte leven van Dar, zoals de locals hun stad noemen. Als medewerkster van Oxfam Tanzania bouwde ze een boeiend netwerk op, waar wij dankbaar gebruik van maakten. Haar vertrouwde taxichauffeur pikte ons op aan de luchthaven en bracht ons via kapotgeregende wegen tot aan haar huis in de wijk Mikocheni.

Samen met haar dochter Laila ontving ze ons zo hartelijk dat we ons direct thuis voelden. Meer dan een zetel en elkaars gezelschap hadden we niet nodig om de avonden te vullen met verhalen over reizen en andere culturen.

Het klikte direct en we hadden het er zo naar onze zin dat we in plaats van de geplande 2 dagen tot na het weekend bleven.

Op die manier konden we samen met Lisa en Laila proeven van het lokale leven in Dar Es Salaam. De artisanale markt of een bezoek aan het plaatselijke Franse cultuurcentrum zouden waarschijnlijk niet op ons programma gestaan hebben zonder hen.

OGEN TEKORT

Om na de nodige rust (van 12 uur vliegen waren we serieus uitgeput) direct van het Afrikaanse leven te proeven, waagden we ons aan onze eerste ugali (soort puree van maisbloem). Dit smaakte naar meer.

Met een door Lisa getekend plannetje in de hand trokken we de dag erop met de plaatselijke bus 'dalladalla' naar het centrum van Dar. We voelden ons op slag ware locals, ook al waren we de enige mzungu (Swahili woord voor westerlingen) op de bus. Eens we in het plaatselijke shoppingcentrum 'Shoppers Plaza' onze Tanzaniaanse SIM-kaart bemachtigd hadden, vervolgden we vol goeie moed ons reis richting centrum. Ook al zijn de dalladalla's in feite minibussen, toch overstijgen ze regelmatig de capaciteit van onze stadsbussen. Slechts 400 TZS (0,17 EUR) voor een rit en steeds een vriendelijke "Mambo!" maken van deze ritten allesbehalve een nare ervaring. We genoten volop en konden onze ogen de kost geven, zowel van wat er zich buiten als binnen de bus afspeelde.

Eens de eindhalte Posta bereikt gingen we zoek naar de haven. Want volgens ons plan en enige logica zouden daar de boottickets naar Zanzibar te vinden zijn. Lisa's advies om enkel bij Azam tickets te kopen, kwam bijzonder van pas. Langs de kade werden we namelijk om de haverklap door 'vrienden' benaderd die ons zouden 'helpen' aan tickets.

Één van de oudste gebouwen van de stad vonden we ook aan de waterkant: het huis van de witte paters. Ooit kreeg Ruben de kriebel om naar Tanzania te reizen te pakken bij Missio Jongeren. Pater Gaby die hem toen warm maakte voor het land, stelde ons voor even langs te gaan in dit huis. Pater Victor, uit Izegem, is als sinds 1968 actief in Tanzania en wist ons dus behoorlijk wat tips voor onderweg mee te geven. Wat dit hartelijk bezoek aan leuke weetjes opleverde, lees je zeker in één van onze volgende verslagen.

WEEKENDJE MIKOCHENI

Stilaan vonden we onze weg langs de modderige wegen van Mikocheni. Het regenseizoen in combinatie met het vele verkeer hadden serieus wat schade aangericht aan de aarden wegen. Maar we lieten het niet aan ons hart komen en brachten samen met onze gastvrouwen Lisa en Laila het weekend door in deze wijk van Dar Es Salaam.

Grote ogen trokken we toen Lisa na een bus- en wandeltocht van anderhalf uur vertelde dat dit het dagelijkse traject is die ze aflegt om haar dochter naar school te brengen. En toen wisten we nog niet dat ze het hele traject terug moest om op haar werk te geraken. Nee, een simpel leventje is niet aan haar besteed. Daarom ook dat ze voorbije zes jaar opeenvolgend in Botswana, Canada, Bangladesh en Tanzania woonde. Haar manier van reizen en leven is op z'n minst boeiend te noemen. Laila vraagt zelfs al wanneer ze verhuizen naar een volgend land!

De tocht bracht ons dus op de artisanale markt. Een markt vol leuke kleuren en handgemaakte hebbedingetjes waar we bij momenten maar moeilijk aan konden weerstaan. Tegenwoordig is Leen te spotten met Afrikaanse 'sjakos'. Deze markt bracht ons op haar beurt ook weer ergens. Maar dat lees je in ons volgende verslag.

Ook al was er op zondag meer regen dan zon te bespeuren, toch sloten we het weekend vol gezelligheid af. Lisa deelde met Leen haar beste recepten voor onder andere pizza en muesli. Ze werden zelfs Pinterest-vriendinnen.

Ruben nam de (Engelse) spelregels van 'Ticket To Ride Europe' onder de loep, zodat ze nu eindelijk eens zouden weten hoe dit spel gespeeld zou moeten worden. Gezelligheid troef dus, ook al won Leen het spel. ;-)