Reisverhaal «Iringa: koud vanbuiten, warm vanbinnen»

TROPENTRIP | Tanzania | 0 Reacties 07 Juni 2014 - Laatste Aanpassing 18 Juni 2014

Verder naar het westen vervolgden we onze tocht richting Iringa. Een klim tot 1600 meter hoogte deed ons wat graden van de tropische temperaturen inleveren. Maar hoe fris het buiten ook was (18°C), des te warmer was het binnen.

In het Neema Crafts Centre staat kansen geven centraal. We vonden het dan ook hartverwarmend om hier onze thuisbasis van te maken voor en na onze safari in Ruaha Park.

WAT EEN BUSRIT

Een busrit in Tanzania is op z'n minst een avontuur op zich te noemen. Enerzijds is een busticket versieren geen evidentie. Anderzijds zijn de uitzichten waarop je onderweg getrakteerd wordt bij momenten fenomenaal.

Zoals je in ons vorig verslag kon lezen, weet niemand echt wanneer de bussen precies rijden. Hoe vroeger je op de busparking aankomt, des te zekerder je bent dat je dezelfde dag nog op je bestemming zal aankomen. Zo stonden we in Morogoro dus al om 7.30 uur paraat om te vertrekken. Met een bus die pas twee uur later vertrok was er gelukkig nog tijd genoeg voor een Tanzaniaans ontbijt: chapati en gingerthee.

In de bus van Saibee met 5 zetels per rij werden wij doorverwezen naar de achterste plaatsen. Vanaf deze hogere zitjes konden we de omgeving prima gade slaan onderweg. Toen we door het Mikumi National Park reden spotten we zowaar zebra's en giraffen, gewoon vanuit de bus. Maar elke medaille heeft z'n keerzijde. Met een kortere afstand tot het plafond en een gebrek aan schokdempers waren de vele vluchtheuvels die we onderweg tegenkwamen allesbehalve een pretje. Één keer was de schok zelf zo hevig dat Ruben met z'n hoofd door het ventilatierooster brak, met de nodige schrammen en builen tot gevolg.

IN EEN HUIS VOL KANSEN

Eenmaal in Iringa werden we precies toch niet echt afgezet waar we het verwacht hadden. Aangezien onze bus tot Mbeya verder reed, werd de passagiers voor Iringa gewoon op de grote baan afgezet. Een taxi of andere bus waren niet echt spek voor onze bek na de helse rit. Te voet vonden we al snel de trappen die tot het hoger gelegen centrum leidden. Op de achtergrond hoorden we 'Halleluja' van Händel op lokale radio toen we in bezige straatjes onze verblijfplaats zochten. Van een hemelse ontvangst gesproken!

Om ook in Iringa ons steentje bij te dragen, kozen we voor Umaki, het guesthouse van Neema Crafts. Wat op het eerste zicht een verzorgd guesthouse met winkel en restaurant lijkt, is voor de mensen die er werken en voor de bezoekers gewoonweg de hemel. Mensen die doof zijn of een andere beperking hebben kunnen er aan de slag om hun talenten te ontplooien. Dankzij Neema Crafts blijven deze mensen niet beperkt.

SAFARI IN ZICHT

In Umaki konden we ons prima voorbereiden op ons grote avontuur. Dankzij een tip in een Wegwijzer reisverslag hadden we Ernest Lugalla gevonden. Samen met hem zouden we 4 dagen de fauna en flora van het Ruaha National Park gaan bewonderen.

Om goed voorbereid te zijn op de safari kwam Ernest ons inlichten en werden de nodige voorbereidingen getroffen. En wees maar zeker dat er nog één en andere voor te bereiden viel. Om onze 'entrance fees' te kunnen betalen, schoven we een half uurtje aan bij de ene ATM in het centrum waar wel nog geld in zat. En ook over de bagage werden nog wat vragen en tips uitgewisseld. Blijkbaar zijn er bepaalde kleuren kledij die je beter vermijd wanneer je dieren wil spotten. Wit verblind en geel stoot af.

Om te weten hoe intens gelukkig we waren tijdens de safari, lees ons verslag over Ruaha National Park.

IRINGA BY ERNEST

Pas na onze safari leerden we de stad Iringa pas echt goed kennen. Ernest stond erop om ons vanop de legendarische Gangilonga Rock zijn stad te tonen. Door de wind die vanuit de bergen langs deze rotsen fluit, werd deze mythische plek de 'speaking rock' genoemd. Als een geboeid publiek luisterden we met een prachtig panorama over de stad naar Ernests verhalen over communisme en Duitse kolonisten in Tanzania. Mama & Baba Smidt (zoals Ernest ons noemt) genoten volop.

Ook de volgende dagen na de safari konden we rekenen op de hulp van onze vriend. Samen we stippelden we het vervolg van onze reisroute uit, gingen we bustickets reserveren en zochten we (tevergeefs) naar een klein flesje campinggas om in Matema op te koken.

CREATIEF HUIS

Eigenlijk zouden we slechts één dag blijven in Iringa na onze safari. Maar omdat we ons er zo goed thuis voelden en het project zo'n warm hart toedraagden, besloten we toch nog wat te blijven. Stilaan begon het personeel ons te kennen en werden we keer op keer enthousiast begroet (in doventaal).

Ook de kat, die we Maberto doopten, herkende ons en vond het bijzonder leuk als ze wat aandacht kreeg. Wanneer er een huisdier in een spel is, is het thuis-gevoel nooit veraf.

Op de benedenverdieping van Neema Crafts was naast de winkel ook het atelier gevestigd. Met plezier en vol enthousiasme kregen we rondleiding in hun werkplaats. Goed om te zien dat het project, die destijds door een dame uit Engeland opgestart werd, tegenwoordig zo goed als zelfstandig draait.

Ook Leen kreeg de creatieve microbe te pakken en hielp met plezier mee om wat armbandjes te maken. Samen werkt beter hé.