Reisverhaal «Morogoro: de highlands in»

TROPENTRIP | Tanzania | 0 Reacties 30 Mei 2014 - Laatste Aanpassing 31 Mei 2014

Van een eiland naar de bergen. Dat was onze route van de afgelopen week. Na wat rust in de vertrouwde thuishaven in Dar reden we 193 km verder naar Morogoro. Hier kondigen de Uluguru Mountains het begin aan van de Tanziaanse highlands.

WELKOM TERUG

Zo kalm als de zee tijdens onze heenreis was, zo hevig en winderig was ze tijdens de terugreis. De voorspelling die Lies ons destijds maakte werd helaas waarheid. Gelukkig waren plastiek zakjes aan boord wel toegelaten. We hebben ze goed kunnen gebruiken.

In de drukte van de ferryterminal iemand zien staan met onze naam op een blad zorgde voor wat gemoedsrust. Veilig en wel werden uit de drukke havenstad tot bij het nog drukker en hectischer busstation gebracht. Een bus naar Morogoro regelen leek geen evidentie, ook al waren er twee firma's die elk halfuur reden.

Met een glimlach tot ver achter haar oren verwelkomde Laila ons voor de tweede maal in hun appartementje. Mama Lisa was dan wel voor haar werk ergens anders in het land, toch bezorgden Laila en haar nanny Mary ons een warm welkom thuis gevoel. Met zelfgemaakte glazen (van Leen) uit Zanzibar toonden we onze dankbaarheid aan de gastvrouwen. En of ze er content mee waren!

DE BERGEN IN

Eens we de drukte van de stad achter ons lieten, werden we getrakteerd op een eindeloos groen landschap. Kilometer per kilometer werden we gelukkiger van het uitzicht. Tanzania heeft een prachtige natuur en we waren bijzonder opgetogen dat we dit konden ontdekken en beleven.

Aan de voet van de Uluguru Mountains vonden we onze thuisbasis voor de volgende dagen. De aardewegen in het centrum gaven een dorpsgevoel weer, ook al is Morogoro een stad met regionale uitstraling. Als grootste rijstproducent van het land delen ze vakkundig hun know-how in hun landbouwuniversiteit.

BED GEZOCHT

Na de succeservaring in Dar kozen we met plezier nogmaals voor Couchsurfing. Rogers hielp ons goed op weg, maar het liep toch allemaal iets minder vlot dan tijdens ons vorig verblijf.

De eerste nacht kozen we noodgedwongen voor een hotel, aangezien een nonkel van Rogers het logeerbed nog even gebruikte. Niet meteen grote luxe bij Sasene Inn, maar de zachte matras deed z'n werk en liet ons slapen als baby's.

Na een dagje ronddolen in Morogoro town konden we uiteindelijk toch bij Rogers intrekken. Eerst even een hapje eten in restaurantje op de universiteitscampus (een dorp op zich), om daarna in het pikkedonker door het bos naar z'n huis te wandelen.

Oei, we hadden precies toch iets anders verwacht. Het plafond kwam wat naar beneden in onze kamer. In de badkamer was geen licht en het was precies al heel lang geleden dat er gepoetst was. Rogers was het huis naar eigen zeggen aan het renoveren. Hier beseften we nog maar eens in welke luxe wij in België wonen. Dankbaar legden we onze kopjes om te slapen en we genoten toch van Rogers' gastvrijheid.

SCHOTLAND VOOR GEVORDERDEN

Als Ruben een berg ziet wil hij die beklimmen. En zo geschiedde. Samen met Khalima en Grayson van de organisatie Shilunga trokken we bergen in. Shilunga investeert de inkomsten van trekkings in het leven in de bergen. Zo bouwden ze al twee bruggen en een toiletcomplex voor de plaatselijke school.

Tevreden dat we met onze inspanningen een duwtje in de rug konden geven, vertrokken we aan onze klim van 800 meter. De temperatuur in de bergen ligt iets lager, maar toch kwam er heel wat gepuf en gezweet aan te pas.

Onderweg leerden we weer heel wat over het plaatselijke leven. Zo groetten de Tanzanianen elkaar steeds wanneer hun wegen elkaar kruisen. Ze geloven dat wanneer je dit niet doet die persoon je niet zal kunnen helpen wanneer je even later in nood bent. Want dan kent die jou niet.

Eens boven genoten we enorm van het wondermooie uitzicht, met prachtige foto's tot gevolg. De Afrikaanse highlands wisten ons echt wel te bekoren!

In het dorpje Choma leerden we hoe ze in enkele minuten tijd uit een blok klei een prachtige pot boetseren. Ook Leen probeerde één te maken. Maar ze zal nog eens terug moeten komen om wat te oefenen.

MZUNGU TROEF

Sinds we op Afrikaanse bodem zijn, ontmoetten opvallend minder westerlingen dan in Azië. Groot was dan ook onze verbazing toen we aan de supermarkt twee Nederlandse studentes verpleegkunde ontmoetten. We waren eigenlijk op zoek naar een andere Belg die ook in town zou zijn, maar vonden Liset en Myrna ook best aangenaam gezelschap. Omdat er op reis tijd is voor ontmoeting, maakten we nader kennis op een plaatselijk terrasje.

In een dorpje ten noorden van Morogoro waren deze meisjes al enkele maanden aan de slag in het plaatselijke ziekenhuis voor hun stage. Boeiend om het land vanuit hun ervaringen te vernemen.

Alsof het lot erbij gemoeid was, kregen we die avond meer mzungu (Swahili voor westerling) te zien dan we in ons hele verblijf in Afrika. Om de lokale universiteit te ondersteunen waren twee docenten van de VUB hier om over e-learning en doctoraatcoaching opleiding te geven. Ook zagen we nog een hele groep toeristen ons terras voorbij lopen

Gelukkig was Rogers er die avond nog om ons duidelijk te maken dat we in Afrika waren. Met een Serengeti, als voorlopig beste Tanzaniaanse bier, klonken we op een geslaagd verblijf.