Reisverhaal «Chiang Dao: onverwachts schitterend»

TROPENTRIP | Thailand | 0 Reacties 10 Februari 2014 - Laatste Aanpassing 10 Februari 2014

Chiang Dao, stad van de sterren. Als je hier op de bergtoppen staat, kan je de sterren bijna aanraken. Maar als we hier zo naar boven kijken, vragen we ons af welke sterren ze precies bedoelen? Meer dan enkele fonkelingen zijn aan de hemel niet te zien. Zou er teveel licht zijn op dit plaatselijke Dranouter? Hoe we hier zijn geraakt, is een onverwachts schitterend verhaal.

EVEN OP ADEM KOMEN

Na de trekking in Chiang Mai haalden we op de valreep de avondbus naar Chiang Dao. Gelukkig was deze keer maar anderhalf uur rijden. De trekking zat nog serieus in onze benen, dus namen we wijselijk een songthaew van het centrum naar onze slaapplaats. Zeven kilometer verder en 150 THB lichter konden we ons eindelijk laten neerploffen in onze kamer bij Malee. 'Malees Nature lovers guesthouse' bood dan wel een goedkope slaapplaats te midden van de natuur, echt goedkoop was de rekening niet aan het einde van de rit. Haar afgelegen plaats van het centrum wist ze nogal commercieel uit te baten. Van een dure 'laundry service' tot fietsen die ze ons eigenlijk gratis zou mogen ter beschikking stellen.

Na de hevige trekking van de voorbije dagen lasten we eerst toch een rustdagje in. En waar kan je dat beter dan aan het zwembad met een drankje en een boekje. Het was dan wel een mini zwembadje, alle verfrissing was welkom.

Via het pad van de 'nature trail walk' (dat op 100m van ons guesthouse start) trokken we na onze rustdag terug de jungle en de bergen in om uit te komen aan de Chiang Dao Cave. Met onze fleecepull en lange broek waren we voorbereid op kille en koude grotten. Dit bleek echter een inschattingsfoutje. Ook,de grotten kennen hier tropische temperaturen. Na ons avontuur in de zoutmijnen in Krakau (Polen) afgelopen jaar, vonden we deze grotten niet echt spectaculair. Maar wel leuk om te horen wat de Thai allemaal in de stalagtieten en stalagmieten zien: van een liggende Boeddha tot olifanten.

STEUN VOOR KINDERGELUK

Na onze dagelijkse portie tempels te hebben bezichtigd, hielden we het toeristisch deel voor bekeken en besloten we om er de volgende dag met de fiets op uit te trekken.

Onze fietstocht bracht ons eerst naar 'Baan Mitratorn', het plaatselijk weeshuis. Na een inleidende video kregen we er een ganse rondleiding van de coördinator. Dankzij de giften kon het weeshuis doorheen de jaren groeien. Oorspronkelijk vingen ze enkel kinderen op die besmet waren met HIV, of waarvan hun ouders besmet waren. Ondertussen vangen ze zo'n 60 kinderen op. Er verblijven zowel wezen als kinderen waarvan hun ouders niet in staat zijn om voor hen te zorgen.

Geraakt door dit mooie werk en na een ontmoeting met de peuters (de andere kinderen waren naar school), besloten we om ook hier een gift te doen om het project te steunen. Ook al gaven we naar Belgische normen maar een bescheiden gift, toch kregen we een grote dankbaarheid.

Dankzij de acties die we in België gedaan hebben, konden we nu ook dit goede doel steunen op onze Tropentrip. Bij deze nogmaals heel erg bedankt voor jouw persoonlijke bijdrage, dankzij jou konden we de organisatie een extra duwtje in de rug geven!

ONVERWACHT OP ONS PAD

Met gemengde gevoelens fietsten we verder. Tevreden dat we konden steunen, twijfelden of we niet meer konden doen voor het weeshuis.

Na een pitstop bij een noodlebar fietsten we doorheen de rijstvelden het platteland in.

Tot we opeens een blikvanger te midden van de velden zagen... En van blik gesproken toen we dichter kwamen stonden we voor een kunstwerk gemaakt van drankblikjes. Dit was het naambord van "Makhampom art recycling space". Via workshops en kampen leren ze kinderen en jongeren hoe ze creatief en alternatief met afval kunnen omgaan. (www.makhampom.net)

Voor we het wisten stonden we muziek te maken op allerlei recycleerbaar materiaal en kregen we een hele rondleiding in hun recycling hostel. We waren echt heel into hun concept en vertelden dat ze eigenlijk aan 'upcycling' aan het doen waren.

Na een uitgebreide babbel met de bezielers van dit project over onze tropentrip, vertelden ze ons op hun beurt nog meer leuks over Chiang Dao. Zo namen ze ons mee naar de hot springs (kuipen met natuurlijk opgewarmd water, van warm naar kokend heet) en daarnaast toonden ze ons het het 10-daagse festival Shambhala. Dat laatste overtuigde ons om nog enkele dagjes langer te blijven.

En hier zitten we nu op het plaatselijk "Shambala in your heart" festival, aan een kampvuurtje tussen de hippies luisterend naar polé polé muziek... Hoe zalig kan een toevallige ontmoeting toch zijn :)