Reisverhaal «Halong: natuurlijke magie»

TROPENTRIP | Vietnam | 0 Reacties 25 April 2014 - Laatste Aanpassing 26 April 2014

Niet dat we lijstjes aan het afwerken zijn, maar ook deze bestemming is UNESCO werelderfgoed. Al dobberend tussen enorme kalkstenen pieken genoten we drie dagen van de natuur en de magie die de Halongbaai rijk is. Volgens de mythe leeft een draak in deze baai die ooit vuurspetters spuwde om de vijand op afstand te houden. Deze spetters groeiden uit tot 1969 eilandjes die hun werk als verdedigingsmechanisme al meermaals bewezen.

WEG VAN DE TOERISTEN

We maken het onszelf hier niet altijd gemakkelijk. Uiteraard wilden we de pracht van de Halongbaai gaan ontdekken. Maar dit deden we liefst op een rustige, authentieke manier. We hadden geen nood aan grotten die speciaal voor de toeristen met extra gekleurde lichten zijn aangekleed om het allemaal nog wat spectaculairder te doen lijken. Ook een tocht tussen 200 andere boten sprak ons niet echt aan.

Na een voormiddag opzoeken, onder andere bij medereizigers op het Wegwijzerforum, vonden we Ethnic Travel. Met respect voor de fauna en flora bood dit bureau een ecologische driedaagse tocht aan door de Halongbaai. Via een alternatieve route kregen we naast de natuurpracht ook het leven van de mensen in de baai te zien.

WELKOM AAN BOORD

Of je nu gaat wandelen in de bergen of ronddobberen in een baai, in Azië gaat dit steeds vooraf door een ongemakkelijke tocht in een (mini)bus. Drie uur en wat stramme spieren later konden we eindelijk aan boord van de boot. Samen met onze nieuwe Belgische vrienden, en nog 9 andere reizigers, konden we direct genieten van een Vietnamese lunch. Naast een ferme kom rijst per tafel bleven de schotels vol bereide groenten en seafood maar komen. De Bourgondische Belgen voelden zich hier direct thuis.

Een siësta op het dek met een decor van smaragdgroene rotsformaties gaf ons direct een cruisegevoel. De mist, die de zon wat wist te verdrijven, maakte het geheel allemaal nog idyllischer.

LEVEN OP WATER

Eens we wat uitgerust waren en bekomen van de schilderachtige omgeving, gingen we voor de eerste maal voor anker. Per twee kropen we in een kajak, de tropentrippers samen uiteraard, om van dichtbij een drijvend dorp te gaan verkennen. Omdat deze Vietnamezen te arm zijn om grond te kopen, bouwden ze een huis op het water. Al 5 generaties lang leven mensen hier op vlotten die ze volledig ombouwden tot een echte woning. Leven doen ze van de visvangst, wat 's nachts gebeurd. Zelden of nooit komen ze aan wal. Moeilijk om te vatten dat mensen echt leven in en op het water.

Ook wij hadden voor even ons huis op het water. Langzaam maar zeker werden we gewoon aan het geschommel van de zee. Zo vielen we na een boeiende dag ook in slaap. (Het romantische idee van Ruben om samen naar de sterren te kijken, had weinig zin aangezien het nog steeds mistig was.)

WONDEREN DER NATUUR

Ochtendstond heeft hier vooral zout in de mond. Zeker als je kort na het ontbijt opnieuw in de kajak kruipt om vanop het zeeoppervlak grotten en rotsen te gaan verkennen. Prachtig om te zien hoe mooi de natuur kan zijn als de mens het laat groeien en bloeien. Vogels, apen en talrijke planten zijn hier heer en meester. Hopelijk mag dit voor eeuwig zo blijven. Hier klinkt "Laat ons een bloem" nog luider en nog duidelijker. Want ook al heeft de mens deze kalkformaties onaangeroerd gelaten, de zee rondom is toch al behoorlijk vervuild. Aangezien Halong één van de grootste zeehavens van Noord-Vietnam is en de vloot toeristenboten gigantisch is, krijgt het zeewater hier heel wat te slikken.

De wegwerpcultuur die in Azië op het vasteland heerst, leeft in de drijvende dorpen even zeer. Met een beetje geluk belandt afval in de afvalboot, omdat dat dan naar het vasteland te brengen. Maar tijdens onze kajaktocht passeerden we toch redelijk wat plastic en ander afval. Jammer.

DE ANDERE BAAI

Om uit het toeristische vaarwater te verdwijnen, trokken we meer naar het oosten. Van op de kop van de boot genoten we van de prachtige natuur die aan ons voorbij dreef. De ideale plek om samen met Olivier en Nicolas wat over het reizen te filosoferen. Best wel boeiend om onder impuls van andere reizigers de balans te maken van onze eigen trip.

Het water was hier gelukkig niet nog niet zo sterk vervuild. Om de drijvende oesterbanken te verkennen namen we deze keer niet de kajak, maar plonsden we gewoon in het water. Heerlijk vond Ruben het om vanaf het dak van de boot keer op keer het water in te springen. Boys will be boys...

Na een nachtje slapen aan wal bij een gepensioneerde visser verkenden we het achterland per fiets. Zalig om even niet een busje of boot te moeten zitten. Op een strand dat ons ferm aan het Noordzeestrand deed denken, zagen we hoe de krabbenvangst uit de netten werd gevist. Het bleek ook de ideale locatie om wat uit te waaien tijdens een strandwandeling en prachtige stenen en schelpen te ontdekken, voor de collectie.