Reisverhaal «Hanoi: stad tussen rivieren»

TROPENTRIP | Vietnam | 0 Reacties 27 April 2014 - Laatste Aanpassing 28 April 2014

Terwijl we ons op de nachttrein naar onze volgende bestemming langzaam in slaap laten wiegen, blikken we nog even terug op ons bezoek aan de hoofdstad van Vietnam. Tot driemaal toe maakten we kennis met een stad waar de chaos in het verkeer hoogtij viert en de trottoirs vol staan met brommers, eetkraampjes of andere koopwaar.

Welkom in Vietnam! Het land waar je kerkklokken kan horen luiden en er een gat in het geld zit.

NOORD NAAR ZUID

Vietnam was niet altijd de eengemaakte natie die ze nu is. Om het land in z'n totaliteit te kunnen vatten en om de accenten per streek te ontdekken, beslisten we om het land van noord naar zuid te doorkruisen. Hanoi leek ons als eerste halte de ideale uitvalsbasis om de rijstvelden van Sapa en de baai van Halong te verkennen. Echter bleken deze twee natuurlijke parels toch nog een serieuze reis van de stad verwijderd. Opnieuw werden we geconfronteerd met het feit dat afstanden in Azië niet steeds zijn wat ze voor Belgen lijken.

MEER EN MEER

In een stad waar je bij momenten dreigt overhoop gereden te worden door de vele brommer en taxi's is een rustpunt als het Hoan Kiemmeer meer dan welkom. Ook de Vietnamezen zelf denken er zo over. Is het niet om de legendarische roots van de stad te bezoeken, dan wel zich sportief uit te laten of een bordspel te spelen. Al waren er natuurlijk ook weer die commerce geroken hadden. Met speciale wenskaarten en manden vol prularia werden we benaderd, om wat Dongs aan ons te verdienen.

Het water vormt niet enkel een rustpunt. Aan beide zeiden wordt de stad ook begrensd door de twee rivieren: de Rode en de Zwarte rivier. Vandaar de naam: Hanoi, binnen rivieren.

Maar er is meer. Het water, dat de rijstvelden keer op keer onder water zet, inspireerde de Vietnamezen tot het uitwerken van een spectalair waterpoppentheater. Het schouwspel van dansende poppen op water, licht en traditionele muziek bezorgde ons een gezellig avondje uit. Al mochten we ons hierbij niet teveel ergeren aan de Aziaten zonder fatsoen. Ja, er zitten nog mensen op de rij achter je die het ook graag willen zien.

Al schuilend voor de regen propten we ons met twee in een cyclo (fietstaxi), om na een avondje uit heelhuids thuis te komen. De Vietnamese ervaring was totaal!

DRUK MAAR PROPER

Als er ons iets is opgevallen in Vietnam, dan is het wel de netheid die ze proberen na te streven. OK, de winkels en markten liggen er even ongestructeerd bij als in de buurlanden. Maar afval vindt hier blijkbaar wel z'n weg naar de vuilbak. We zagen vuilkarren, straatvegers en zelfs arbeiders van de plaatselijke groendienst. 

Er wordt hier ook wel afval op straat gegooid. Maar het wordt wel opgeruimd. Een mogelijke verklaring waarom Aziaten afval zoals papiertjes en plastiek zo achteloos laten rondslingeren werd ons duidelijk in een gesprek met medereizigers. Vroeger werd alles in bananenbladeren verpakt. Aangezien dit een natuurlijk materiaal was, kon het geen kwaad om dit weg te gooien. Het zou toch verteren. De klik dat plastiek niet zo biologisch afbreekbaar is, hebben ze hier nog niet gemaakt.

SPORT & SPEL & RUST

Eigenlijk vonden we echt alles wat ons hartje wenste in deze stad. De bijzonder behulpzame hoteluitbater van Litlle Hanoi Hotel wist ons overal mee te helpen. (Zijn vrouw daarentegen overstelpte ons vooral met vragen.) Een mix van streetfood op de veel te kleine stoeltjes, gezellige koffiebars zoals The Note en restaurants met een internationale keuken (Mexicaans, Italiaans, Argentijns, Frans...) bezorgden ons zelden een lege maag.

Ook voor wat amusement konden we hier terecht. Aan de rand van het Westmeer (hilarisch genoeg ten noorden van de oude stad) leefden we ons enkele uren uit in een waterpretpark. De mix van avontuurlijke glijbanen en speciale zwembaden wist ons wel te bekoren. Leen ging er zelfs zo in op dat ze in het golfslagbad boenk op haar hoofd terecht kwam. Maar het is zoals in de Chiro: met een blauwe plek erbij is zeker goe gespeeld! Met een 9 km lange wandeling langs het meer wisten we onze spieren nog wat te ontspannen en genoten we opnieuw van de rust aan de waterkant. 

Van uitstapjes maken (en vooral van het in de bus zitten) raak je wel wat uitgeput. Musea lieten we in deze stad voor wat ze waren. Een beetje rust maakte ons opnieuw zo fit dat we ons bezoek aan Hanoi konden afsluiten met een geslaagde schattenjacht. Na 4 maanden reizen is onze eerste geocache een feit. En wees maar zeker dat er nog zullen volgen!