Reisverhaal «Sapa: rijst in de wolken»

TROPENTRIP | Vietnam | 2 Reacties 20 April 2014 - Laatste Aanpassing 21 April 2014

Wie aan Azië denkt, weet dat rijst nooit veraf is. Maar waar komen al die voedzame korrels toch vandaan? Om de start van het rijstverhaal te ontdekken (en voor wat verfrissing) trokken we naar het grensgebied van Vietnam en China. Tijdens een tweedaagse trektocht leerden we het leven in de wolken beter kennen.

OP HET JUISTE SPOOR

Na één dag acclimatiseren in de hoofdstad van Vietnam (zie verslag Hanoi) nestelden we ons op de nachttrein richting Lao Cai. Daar stond een markt vol busjes te wachten om ons tot in Sapa te brengen.

Op de nachttrein leerden we Elodie en Andréanne kennen, twee aspirant-advocates uit Canada. Leen had er op slag een nieuwe Pinterest-vriendin bij. Door de boeiende verhalen over backpacken in Azië en Zuid-Amerika werd het al snel tijd om ons door de trein in slaap te laten wiegen. Aangezien de airco even koud stond ingesteld als de temperatuur in de bergen waren de dekens meer dan welkom om ons warm in te duffelen.

BROMMERS IN DE BERGEN

Ook al waren we meer dan 300km verwijderd van het hectische Hanoi, toch werden we in Sapa verwelkomd door wild claxonnerende brommers. Samen met de Hmong-vrouwen die elke toerist een souvenir willen aansmeren, vormden de brommers onze eerste indruk van het stadje in de bergen.

Dat geld het slijk der aarde is, hebben ook hier mogen ondervinden. Sinds Sapa in 1930 voor het eerst werd bezocht, is het tegenwoordig bedekt onder een laag beton. Paarden maakten plaats voor brommers. Het verlies van een slechte oogst wordt nu handig uit de zakken van de vele toeristen gehaald.

OOK LIEFDADIGHEID KENT GRENZEN

Onderweg proberen we steeds op zoek te gaan naar duurzame alternatieven. Zo kozen we ook in Sapa een B&B uitgebaat door kansarme studenten, die dankzij hun opleiding een toekomst met meer kansen kregen.

In onze Rough Guide vonden we 'Baguettes & Chocolat' als aanrader. Aangezien er slechts 4 kamers zijn, was reservatie de beste optie.

Helaas bleek de realiteit minder rooskleurig. Door een gebrek aan onderhoud van de infrastructuur en coaching van de studenten was dit niet meer de populaire plek die het geweest is.

Klam beddengoed, schimmel op de muren, een vuile badkamer, nat wasgoed en teleurstellende maaltijden deden ons uiteindelijk beslissen om van uitvalsbasis te veranderen. We vonden dit echt spijtig. Mits wat inspanningen kon dit echt een pareltje zijn.

OP ZOEK NAAR DE IKEABRUG

Vol verwachtingen zochten we de geschikte reisagent. Met een alternatieve route langs onze hoogtepunten en een glas verse watermeloensap en wist Viet Sapa Travel ons te overtuigen om met hen op weg te gaan.

Met Zi, een lokale Hmong-vrouw van 28, trokken we door de bergen. We balanceerden er op de rand van rijstterrassen, genoten er van prachtige uitzichten en luisterden vooral geboeid naar de vele verhalen over de streek en het leven van de Vietnamezen. Hennep (cannabis) wordt hier bijvoorbeeld niet gerookt, maar wel tot textiel verwerkt. Het groeit trouwens gewoon als onkruid langs de weg. Ook rijkdom wordt hier anders bekeken. Aangezien een waterbuffel (die de smalle rijstterrassen omploegt) meer waard is dan een brommer, is het aantal buffels de maatstaf om de rijkdom van een familie te bepalen.

In onze slaapkamer thuis kijken we elke morgen naar een IKEA-canvas van een hangbrug. We hadden ons steeds afgevraagd of die brug echt zou bestaan? En of we erop zouden durven? Via Pinterest kwam Leen te weten dat deze brug in Sapa hangt. Het enthousiasme was dan ook enorm toen we de brug in het echt konden aanschouwen en oversteken. Dat wordt een leuke foto naast ons canvas.

REIZEN IS ONT-MOETEN

Na een stevig wandeling kwamen we rond een vier aan in de homestay. Hier zouden we samen met 8 andere bezoekers de nacht doorbrengen. Net zoals bij eerdere trekkings wisten we niet direct hoe we de tijd tot het slapengaan nog zouden doorbrengen.

Maar daar kwam het besef dat op reis eigenlijk niets moet. Geen todo-lijstjes om af te werken, geen huishoudelijke taken, geen werk of andere verplichtingen. Op reis is er tijd om te ontmoeten. Een kans die we maar al te graag benutten.

Tijdens de kennismaking met een Noorse UNICEF-medewerkster, een Duits backpackerskoppel en een 5-koppig Australisch gezin werden we volop geïnspireerd. Samen sloten we na een overheerlijke maaltijd de dag af met een rondje "My best, worst & funniest moment of the day". Het Australisch gezin evalueert zo elke avond hoe de dag is geweest. Een leuk idee om mee te nemen.

Om de trekking op de tweede dag in schoonheid af te sluiten, kregen we unieke kans om het gezin van onze gids te ontmoeten. Samen met haar kinderen aten we noedelsoep en rijst in haar houten huisje op,de bergwand.

Terug in onze comfortabele hotelkamer realiseerden we ons dat het contrast met de woning van Zi niet groter kon zijn. Het uitzicht en de natuur waren prachtig. Maar het huis zou in ons land zelfs nog niet als Chirolokaal kunnen dienen.

Maar wie bepaalt wat andermans geluk is?