Reisverhaal «Kazembe W3: Op de rollercoaster»

TROPENTRIP | Zambia | 2 Reacties 06 Juli 2014 - Laatste Aanpassing 18 Oktober 2014

Reizen is af en toe een rollercoaster van emoties. De ene dag ben je intens gelukkig en geniet je met volle teugen van het onderweg zijn. Op andere momenten komt de twijfel of je niet beter thuis zou zijn nu? Een week met een verjaardag ver van huis, een Belgische overwinning en nederlaag (en een Amerikaanse nederlaag), vele opruimwerkzaamheden, toffe spelen met de kinderen, een versterking van de vrijwilligersploeg, goeie babbels en een waterval op zondag vormden afgelopen week deze achtbaan. Maar met plezier blijven we zitten voor nog een rondje. De kriebels zijn toch zo fantastisch.

PRATEN WERKT

De goeie raad van ons ma "om niet opnieuw een illusie armer te worden" en drang om het project met een goed gevoel te kunnen verlaten, brachten ons na een dagje tobben tot op de sofa van Amy. In een open gesprek met wederzijds respect deden we onze bedenkingen over het spel van afgelopen zaterdag en de volgens ons achterliggende redenen uit de doeken.

Kinderen die als wees hier terechtkomen, zien daar hoe dan ook van af. Hoe zou jij je voelen als er niemand meer is die voor je wil of kan zorgen? Geen wonder dus dat dit trauma zich hier af en toe eens uit in ongewenst gedrag. Dit gecombineerd met het feit dat de kinderen alle vrijwilligers graag eens testen, maakte van ons spel niet echt een succeservaring.

Maar het gesprek bracht dus raad. Wij riepen op tot wat meer en open communicatie, zeker gezien de groeiende groep vrijwilligers. Als raad kregen we mee om met kleine groepjes kinderen aan de slag te gaan. Afgelopen week verwelkomden we dus dagelijks rond 16 uur twee groepjes van 3 kinderen om te knutselen met Leen of een gezelschapsspel te spelen met Ruben. We blikken tevreden terug op deze momenten en de glimlach bij de kinderen en bij ons.

VERJAREN IN ZAMBIA

Ruben werd al eens al eens 26 in Italië en 27 in Griekenland. Maar voor Leen was het de eerste keer om haar verjaardag zo ver van huis te vieren. Hoe kan je nu vieren als je familie en vrienden aan de andere kant van de wereld zitten? En dan ga je weer even overkop in de rollercoaster. Het thuisfront stond via de digitale kanalen te popelen om de gelukwensen over te maken. Maar in Kazembe leek het of niemand wakker lag van een Belgisch meisje dat 26 werd.

Na een verjaardagsontbijt met porridge, een omeletje, wat toasts, vers geperst fruitsap en het handgemaakte verjaardagskaartje van Ruben kregen we het idee om de benen te nemen. Omdat het haar verjaardag was gaf Ruben met plezier wat 'quality time' aan z'n vrouwtje. Want ook al ben je samen aan de slag in een vrijwilligersproject, je bent nooit echt alleen met z'n twee.

Een wandeling van 7 km naar Mbereshi (en 7 km terug) schonk ons direct een uur of 4 tijd samen. Een frisse cola, een lekstok en een prachtig uitzicht over het groene Zambia. Meer had Leen niet nodig om te genieten van haar verjaardag.

Of toch? Vanuit de medevrijwilligers en de kinderen bleef ze toch wat op haar honger zitten. Maar wie geduldig is, wordt beloond. Zo bleek althans aan het avondmaal. Toen werd duidelijk dat niemand haar verjaardag vergeten was. Cadeautjes van de Mary's en kaartjes van alle kinderen toverden op slag een glimlach tot achter haar oren op het gezicht van de kersverse 26-jarige. Ze kon niet snel genoeg met het thuisfront FaceTimen om haar vreugde te delen. En toen wist ze nog niet dat ook de Rode Duivels de zouden scoren voor haar verjaardag!

WAAR GAAN DIE ALLEMAAL SLAPEN?

Zoals aangekondigd werd het vrijwilligersteam deze week zowaar verdubbeld. De Canadese Jamie kwam na enkele in Lusaka terug (ze werkt hier 6 maanden). Extra Belgische helpende handen kwamen van Zeger en Laura. En op vrijdag mochten we ook nog Bob uit Texas verwelkomen.

Om al die mensen te slapen te kunnen leggen, kwamen de Interieurmuis en haar mannetje uit hun pijp. De bedenkelijke staat van het dak had tijdens het regenseizoen in sommige kamers sereus wat schade aangericht. Dit in combinatie met het feit dat de kamers tegenwoordig vooral bewoond werden door spinnen en ander ongedierte maakten de komst van 'Sus & Klus' of 'Sien & Maria' bijzonder welkom.

Spinnen en termieten werden verwijderd, bedden werden hersteld en verhuisd, gaten werden met cement gevuld, ruiten werden gewassen en uiteraard werd met wat decoratie gezorgd voor de nodige sfeer en gezelligheid.

Ook onze kamer verdiende een beurt, want de muizenstrontjes (niet de chocolade), die we op het nachtkastje bleven aantreffen, stimuleerden ons tot de jacht op een (vleer)muis.

Dat we met de opkuis van alle kamers niet aan ons proefstuk toe waren, bewezen we ook al eerder deze week. Om de keuken te verlossen van steeds terugkerend ongedierte werd deze ruimte grondig onder handen genomen. Alles uit de keuken, de keuken ontsmetten en alles er terug in. Nu de kans zich voordeed werd uiteraard wat structuur aangebracht (hersteld) in de keuken, die binnenkort door 14 vrijwilligers gebruikt zou worden. En wie kon daarvoor beter ingeschakeld worden dan de interieur- en structuurarchitect? Terwijl Ruben met een geblokkeerde nek lag te rusten nam Leen het kruidenrek en alle voorraadpotten onder handen. Alles werd voorzien van een Dimo-label. Ah, net als thuis. ;)

Jungle Speed als ijsbreker bleek een ideale kennismaking met de andere Belgen. Met het Nederlands als voertaal konden we nog eens een avondje palaveren over reizen, Zambia, Kazembe en het verschil tussen JNM (Jeugdbond voor Natuur en Milieu) en Chiro. Met een ervaring van 4 eerdere jaren in het weeshuis kon Zeger ons heel wat verheldering en achtergrond bieden. Boeiende avond!

KOM JE SPELEN?

Zo gezegd, zo gedaan. Met de fiat van Amy nodigden we op woensdag voor de eerste keer 6 kinderen uit in de 'double room' voor een uurtje 'crafts or games'. Na de nodige afspraken (die we van meester Brent overnamen), gingen we vol goeie moed van start. Aan enthousiasme geen gebrek bij de kinderen. Maar het viel ons op dat het niveau van de kinderen hier toch iets lager ligt dan wat we in België gewoon zijn van kinderen van 5 tot 8 jaar. Het is niet omdat je een 7-jarige in de groep hebt dat die al kan lezen of knippen! Aangezien men hier voor onderwijs afhankelijk is van vrijwilligers, kampen de kinderen momenteel met enkele jaren leerachterstand. Juffrouw Sarah en meester Brent doen wat ze kunnen (naar Afrikaanse normen). Wij van onze kant proberen met onze activiteiten ook wat educatief uit de hoek te komen om ons steentje bij te dragen.

Ongeacht hun niveau merkten we dat de kinderen dol waren op hun momentje met auntie Leen en uncle Ruben. De vele malen per dag dat ze ernaar vroegen, maakten duidelijk dat ze er echt naar uitkeken.

Zoals afgesproken organiseerden we ook opnieuw op zaterdag een groot spel voor de hele groep. Dit zouden we enkel doen wanneer de spelletjes in de kleine groepjes goed verliepen. Wat dus het geval was.

Na een piratenopdracht en treinreis namen we de kinderen deze keer mee op een wereldreis om internationale balspelen te leren kennen. Van Chinees voetbal tot Zuid-Afrikaanse ballenroof. Onmiddellijk werd duidelijk dat niet enkel de Chiro ballen heeft. Als bezetenen renden de kinderen in het rond om niet door 'de bom' geraakt te worden of om schat in hun kamp te krijgen. Maar ook onze JNM-vriend Zeger kon zich volop uitleven met de bal en de Zambiaantjes. Een middenplein vol jolende, spelende kinderen en de vele rondvliegende ballen maakten er voor ons een geslaagde middag van. Zelfs na hun 'snacktime' stonden de kinderen te springen om een partij voetbal met de reuzebal te spelen. Hilariteit alom! Zeker toen Ruben de bal in de boom wist te sjotten ... en die er niet vanzelf uitviel. Ja, op zaterdag werd niet enkel goe gespeeld, we hebben ook goe gelachen!

ZONDAG IN ZAMBIA

Omdat ook buiten de muren van het weeshuis nog heel wat te ontdekken valt, namen Tom & Amy de vrijwilligers die zin hadden mee voor een zondags uitstapje. Met een toegangsprijs van 15 USD en onze mindere ervaring van de vrijwilligersuitstap in het project in Thailand, waren we niet direct geneigd om mee te gaan naar de Ntumbacushi Falls. Na ritje op de ja-nee-ja-nee-rollercoaster snelden we uiteindelijk toch naar onze kamer om Jacques te vullen voor dagje waterplezier.

Toen we na een half uurtje rijden uitstapten in het natuurlijke erfgoed van Zambia hadden we nog geen idee hoe mooi het hier zou zijn. Omdat Tom (en Bob) zich als 'ranger' beter in z'n vel voelt, trok hij samen met wie dat wou de savanna in. Voor we een plons waagden, wilden we wel wat van het park zien. Samen met Laura en Zeger vergezelden we dus de 'Texas rangers'. Samen gingen we op zoek naar historische rotsschilderingen. In het kielzog van twee studenten geschiedenis (Laura en Zeger) en een interieurarchitect met een passie voor kunstgeschiedenis (Leen) liep Ruben vol bewondering mee om de eeuwenoude schilderingen te bewonderen. Geen enkele historicus wist precies al aan te geven hoe oud deze afdrukken zijn, maar men schat tussen 50.000 en 250.000 jaar oud. Redelijk uniek blijkbaar.

De natuur in het park kon ons wel bekoren. Op één van de hogere niveaus van de waterval waanden we ons precies in het aard paradijs. Zittend in de rivier, genietend van een kabbelende stroomversnelling over onze rug, lieten we ons overdonderen door het fenomenale uitzicht over het het Afrikaanse groene landschap. De natuurlijke jacuzzi was voor ons de bevestiging dat we juiste keuze gemaakt hadden ... om mee te gaan op deze zondagse uitstap ... om samen van de wereld te proeven en te genieten tijdens onze tropentrip.

Een uitstap als deze smaakt naar meer. Na een prachtige zonsondergang en zalig bord spaghetti bleven we dan ook nog uren aan tafel zitten om verdere plannen te smeden om Zambia te verkennen. Met een gids als Zeger (die al sinds z'n kleutertijd dit land bereisd) en tafel vol kaarten en reisgidsen voelden we ons precies op de Reismarkt. Reisadvies doorspekt met anekdotes werd de rode draad doorheen de avond. Voor we het beseften, hadden we het over de vlucht naar Zuid-Afrika. Maar eerst laten we ons nog een week of twee verwonderen en inspireren door wat Zambia te bieden heeft.