Reisverhaal «Monze: op sletsen op de boerenbuiten»
TROPENTRIP
|
Zambia
|
0 Reacties
22 Juli 2014
-
Laatste Aanpassing 06 Augustus 2014
Een blijvende verontwaardiging over het massatoerisme in Livingstone en een streven naar ons eigen reisritme deden ons uiteindelijk beslissen een alternatieve route te nemen tot aan de Victoria Falls. Met een tussenstop in Monze wilden we graag wat onthaasten en ontdekken wat er leefde tussen die twee toeristische aantrekkingspolen.
En of deze beslissing ons geen windeieren legde! Zowel op vlak van omgeving als van gezelschap waren we echt met ons gat in de boter gevallen.
RUST OP DE BOERDERIE
De grootste uitdaging bestaat erin om Lusaka zonder file te verlaten. En ook al was het zondagse verkeer iets minder druk dan het doordeweekse, toch zorgde een combinatie van wegenwerken en tussenwringende bussen voor een opstopping van jewelste. Eens de drukte achter ons lag, lonkte de rust die we in Monze zouden aantreffen.
Op 2 Afrikaanse kilometer van de grote weg (3 km dus!) troffen we de Moorings campsite aan. De combinatie van de super vriendelijke gastvrouw Farez en de wondermooie kampplaats maakten het geheel nog mooier dan we hadden durven dromen. Onmiddellijk wisten we dat we dus de juiste keuze gemaakt hadden om hier even halt te houden.
De camping maakte deel uit van een landbouwgemeenschap. Naast enkele medereizigers hadden dus gezelschap van zo'n 1000 varkens en enkele tientallen koeien. Aan eten ook geen gebrek met velden vol soya, mais en suikerriet. Toen we de agrarische werkzaamheden wat van dichterbij gingen bekijken, voelden we ons precies op boerderijklas. Met dat verschil dat we nu gewoon wat op onze sletsen konden rondslenteren en gezellig een praatje konden slaan met de Zambiaanse boeren.
UREN BIJ DE BUREN
Dat reisgezelschap een sterke invloed kan hebben op het verloop van je trip, merkten we hier des te meer. Sheila en Hans-Joachim, een Duits koppel, nodigden ons na het avondmaal direct uit voor het kampvuur. De klik was er en die leidde tot een gezamenlijke reisroute voor de komende dagen.
Vol bewondering keken we onze ogen uit naar hun Sheila-Mobil. Wat er vanbuiten als een safari-tank uitziet, bleek vanbinnen een bijzonder geriefelijke en gezellige mobilhome. Hun engagement in een vrijwilligersproject in Nambië en onze ervaringen onderweg waren goed voor uren kampvuurverhalen.
Aangezien we niet precies wisten hoe lang we in Monze zouden blijven, hadden we niet echt veel eten meegebracht. Net als een brug naar ons komende reisgezelschap, Rubens ouders, ontfermden de twee Duitse reizigers zich over ons. In ruil voor wat gezelschap aan het kampvuur, een handje hulp bij de afwas en af toe wat op hun puppy passen, voorzagen ze ons met plezier van eten, drinken en alles wat we nog nodig konden hebben. Het werden zalige uren bij de buren. Wat hadden wij een geluk dat we deze mensen onderweg hadden ontmoet!
