Reisverhaal «Clarens: asemrowende sandsteen»
TROPENTRIP
|
Zuid-Afrika
|
2 Reacties
28 Juli 2014
-
Laatste Aanpassing 07 Augustus 2014
Zo’n 300 km ten zuiden van Johannesburg hield de family Smidt voor het eerst halt in het juweel van de Vrijstaat. Op een (Afrikaanse) steenworp van het Golden Gate National Park lieten we ons verwonderen door de vele troeven die Clarens te bieden had. Al waren het vooral de winterse avonden, de vele verrassingen van maatje en papsie en de adembenemende landschappen die ons met verstomming bleven slaan.
SAMEN KUNNEN WE MEER
Als backpackers voelden we ons aanvankelijk wat onwennig toen we het Protea Hotel in Clarens binnenstapten. Twee wereldreizigers met hun trekzakken en hun ouders hadden ze waarschijnlijk nog maar zelden gezien in deze viersterrenhotelketen, vernoemd naar de nationale bloem van Zuid-Afrika. Gelukkig had men het hart op de juiste plaats en liet men ons voor een prijsje in hetzelfde hotel als onze bagageloze medereizigers logeren.
Met een ontbijtbuffet waar je een hele voormiddag kon van eten leek ons voornemen om van deze rondreis een echte vakantie maken direct bijzonder geslaagd. Al vonden we het ook echt tof om onze nieuwe reisvrienden mee te nemen in onze manier van reizen. Met Geocaching als alternatieve dorpsverkenning leek een bezoekje aan het toerismekantoor op slag overbodig. De vrijgekomen tijd werd uiteraard direct benut. Terwijl de heren in de Clarens Brewery het plaatselijke gerstenat degusteerden, haalden de dames de badmintonrakketten (die we al 4 maanden meesleurden) boven op de President Square.
Ook een backpackerspicknick op het terras van ons luxehotel werd door alle aanwezigen bijzonder gesmaakt. Onmiddellijk werd het voor onze ouders duidelijk dat reizen ‘on a budget’ helemaal niet zo eenvoudig is als het soms lijkt.
WANDELEN EN GENIETEN
Gewapend met een ferme portie wandelgoesting, de coördinaten voor de volgende schat en enkele liters water trokken we naar het Golden Gate National Park. Ook al vonden we 140 ZAR per persoon wat veel om te wandelen, toch waren we binnen het uur boven om onze eerste schat te ontdekken. Een appeltje voor de dorst en de nodige foto’s als beloning en we konden terug op weg. Om het park vanaf het hoogste punt te kunnen bewonderen, hadden we nog een serieuze tocht voor de boeg. Samen de paadjes zoeken en elkaar motiveren om ‘nog efkes’ te wandelen tot we boven waren, gaf ons allen een zalig gevoel.
Het spel dat de zon speelde met de kleuren van de zandstenen rotsen en bergen in combinatie met een familiepicknick ergens op 2438 meter hoogte vonden we machtig. En met de gedachte “dat we hier nu samen in Afrika zijn zeg” als rode draad genoten we volop van de rest van de tocht.
Dat de tropentrippers niet altijd voor de platgetreden paden kiezen, werd ook op de terugweg voor Rubens ouders duidelijk. Bij gebrek aan een padje terug naar het dal en de nakende duisternis, beslisten we dan maar om recht naar beneden te wandelen. En ze hadden nog zo mooi gevraagd “om van die gras af te blijven”. De apen die we onderweg naar beneden tegenkwamen zullen ons ook goed zot verklaard hebben.
Wie op reis is in Zuid-Afrika, heeft troeven ten over om van te genieten. De natuur is er prachtig, de wijnen zijn bijzonder lekker en heel wat mensen zijn bijzonder hartelijk wanneer je ze ontmoet. Om de lijn van het genieten door te trekken, werden we zowat elke avond verwend met een verrassing van het thuisfront. De buren Hans & Inge misten ons zo hard dat ze een heus spelpakket in elkaar knutselden. Maar ook laattijdige (en vervroegde) verjaardagskaartjes en cadeautjes wisten steeds een glimlach op ons gezicht te toveren.
Met een glas rode wijn in de hand en het haardvuur aan de voetjes wisten we het wel: “Ier bie oe ist goed!”.
Fotoalbums van Zuid-Afrika