Reisverhaal «Winterton: avonture in die koue berge»

TROPENTRIP | Zuid-Afrika | 0 Reacties 01 Augustus 2014 - Laatste Aanpassing 09 Augustus 2014

Geen plaats was meer geschikt dan Winterton om te ervaren dat het aan de andere kant van de evenaar momenteel helemaal geen zomer is. Gelukkig konden we elke avond na een dag vol avontuur terecht in de huiselijke warmte van het Swallow’s Nest. Gezelschapsspelen, boeiende gesprekken en verrassingen vulden de winterse avonden met een gezelligheid die je van dit seizoen zou verwachten.

De Drakensbergen vormden het ideale decor om samen van de natuur te genieten en er onze grenzen te verleggen.

MAGISCHE DRAKENSBERGEN

Bij het binnenrijden van de Kwazulu-Natal provincie via de Oliviershoekpas werd al duidelijk dat we nu echt in de bergen zaten. Twee opgewonden apen verwelkomden ons met een paringsdans onder een bord dat aangaf dat we in ‘Little Switserland’ aangekomen waren. Nu ook de Cathedral Peak steeds zichtbaarder werd, kon de verkenning van de Drakensbergen beginnen. Aan entertainment alvast geen gebrek. Aan de voet van de bergen hadden zich in de vallei tientallen toeristische attracties gevestigd die niks liever wilden dan ons een geslaagde vakantie bezorgen.

Omdat we als reizigers vooral houden van wat er authentiek te ontdekken valt, trokken we al op onze eerste dag naar de Cathedral Peak. Het plan om die tot de top te beklimmen, viel wegens het middaguur al wat in het water. Maar een picknick aan de rivier, gevolgd door een fotoshoot voor het postkaartje en pictionary op de e-reader vormden een minstens even leuke middag.

We konden wel begrijpen dat de familie van der Riet in 1937 zo verliefd geworden was op de streek dat ze zich wilden vestigen. Maar moesten ze daarom echt zo'n enorm hotel neerpoten in deze prachtige natuur?

De prachtige natuur van de Drakensbergen inspireerde nog meer mensen om zich er te vestigen met hun project. In de schaduw van de Cathedral Peak lieten we ons verwonderen door een fenomeen die we anno 2014 niet meer hadden verwacht. Het Drakensburg Boys Choir blies ons zowat uit onze Teva’s (bij gebrek aan sokken) met hun performances. Na enkele klassieke koorliedjes schakelden de jongens als snel over op covers van moderne popnummers en gospel natuurlijk. Toen ze ons in het tweede deel zowaar op een hele musical van Zuid-Afrikaanse melodieën trakteerden, konden we moeilijk geloven dat zij die brave koorknapen uit het eerste deel waren. En of we blij waren dat papsie voor ons dit uniek cultuuruitstapje geregeld had!

GRENZENVERLEGGENDE ERVARINGEN

Alsof het bezoek aan Zuid-Afrika nog niet grensverleggend genoeg was, maakten we van het uitgebreide activiteitenaanbod ook gebruik om onze grenzen wat te verleggen.

Ook al is Leen een echte dierenvriend, op de rondfladderende soorten heeft ze het toch niet echt begrepen. Haar schrik voor kippen liet ze in Zanzibar achter zich. Maar het bezoek aan de roofvogels van Falcon Ridge was toch wel nog een stapje verder. Tijdens hun revalidatie leren de gewonde roofvogels hier opnieuw jagen. Met wat stukjes vlees van de Pick’n’Pay als lokaas toonden ze graag aan het publiek wat ze in hun mars hadden. Met een duikvlucht van enkele honderden meters scheerden ze over de hoofden van het publiek om hun prooi te grijpen. Indrukwekkend en voor een ornithofoob best wel grensverleggend.

Uiteraard kon ook papsie nu niet meer achterwege blijven om z’n grenzen te verleggen toen we hem voorstelden om samen de Canopy Tour te doen. In een twee uur durende toer kregen we een rondleiding in het regenwoud in de vallei van de Drakensbergen. Enige verschil met een gewone wandeling was dat we hierbij met een klimgordel vasthingen aan de bomen en per zipline van de ene naar de andere boom gleden. Meter per meter werd er meer en meer genoten. Papsie toverde zowaar een ‘Barry White smile’ op z’n gezicht.

Aan alternatieven om de omgeving te verkennen geen gebrek. Omdat Leen er al zo lang naar verlangde en de kans zich hier uitermate voordeed, kropen de tropentrippers na het ziplinen nog eens op een paard. Bestaat er een mooiere manier om je in de vallei te laten rondleiden terwijl het laatste zonlicht van de middag je rug verwarmt?

BOEIEND ZUID-AFRIKA

Een land als Zuid-Afrika heeft een geschiedenis die op z’n minst boeiend te noemen is. De mengelmoes aan volkeren die tegenwoordig het land bevolkt, maakt Zuid-Afrika tot wat het vandaag is. De apartheid mag dan wel afgeschaft zijn, toch zitten wij als bezoekers van dit land nog met heel wat vragen over de harmonie waarin al deze Zuid-Afrikanen samenleven.

De ‘dikke negerin’ die papsie als gastvrouw verwacht had in onze b&b, bleek een blanke dame die zo uit Engeland zou kunnen komen. Ook hier zouden we dus niet veel te weten komen over hoe de zwarte medemens zich voelt na de afschaffing van de apartheid.

Maar de strafste verhalen worden natuurlijk aan de toog verteld. Willem, die ook in Swallows Nest verbleef, vertelde ons hoe hij zijn land ervaart. De levensstandaard van de blanke en zwarte Zuid-Afrikanen ligt zo ver van elkaar dat het voor beiden moeilijk is om samen te leven. Hij drukte het als volgt uit: “Blanken willen rijk en succesvol worden, met oog op de toekomst. Voor zwarten telt enkel vandaag. De mens gaat dood, maar het werk zal er altijd zijn.”

Of er ooit één harmonische bevolking zal zijn in Zuid-Afrika is moeilijk te voorspellen. Maar het is verdomd boeiend om er met de Zuid-Afrikanen over te praten.