Reisverhaal «Rarotonga»

COOK-eilanden | Cook eilanden | 0 Reacties 09 April 2017 - Laatste Aanpassing 22 April 2017

Kia Orana, 

3 maanden New Zealand rondtouren in een camper eist zijn tol! We hebben nood aan vakantie, een vast plekje om te relaxen, even tijd nemen om niets te doen, we verlangen een beetje naar een thuisgevoel. En hebben we in de Cook Islands onze nieuwe thuis gevonden? Absoluut, en dan nog wel in het aards paradijs!

Rarotonga

Na 4 uur vliegen met Virgin Australia landen we net voor middernacht op Rarotonga, het hoofdeiland van de Cook Islands. We wandelen over de tarmak naar de aankomsthal, het voelt aangenaam warm. Snel door de paspoortcontrole en dan nog eventjes wachten aan de enige bagageband waar een oud meneertje een tropisch deuntje speelt op zijn ukelele. Blijkbaar doet deze muzikant dat al 40 jaar voor alle aankomende vluchten, en dit nog altijd met evenveel plezier. Eens buiten vraagt een lieve dame naar welke accommodatie je gaat en wijst dan de juiste pre-booked taxidienst aan. We krijgen elk een heerlijk geurende bloemenkrans om de nek. Kia Orana! Dit belooft veel goeds de komende 3 weken.

Na 15 kilometer, ongeveer aan de andere kant van het eiland, worden we afgezet bij Aito apartments. Jean-Marc, de huisbaas, verwelkomt ons op dit late uur en wijst ons de weg in het appartement. Het gebouw bestaat uit 2 gelijkaardige appartementen naast elkaar op de benedenverdieping vooraan verbonden door een groot overdekt houten terras, en boven over de hele oppervlakte de woonst van Jean-Marc & Mere. We hadden dit geboekt op een "holidayhomes" site op basis van wat foto's maar zelfs nu in het half donker ziet het er nog beter uit, en ruim. De ijskast is gevuld met brood, boter, eieren, melk, confituur, appelsienenen en paw paw (=papaya). Genoeg om de dag mee te starten. Jean-Marc & Mere wonen nu hier 10 jaar maar zijn oorspronkelijk van Tahiti. Zij zijn op pensioen maar om hun bezig te houden staan ze met eten op de avondmarkt van Muri Beach, en dit 4 dagen per week.

Onze eerste dag:

Om direct in de juiste vibe te komen plannen we niets! Alhoewel, Mere gaat naar de stad haar inkopen doen voor de komende marktavonden en we rijden mee om ook onze ijskast te vullen. We stoppen aan de grootste supermarkt van het eiland, klein in vergelijking met westerse supermarkten, maar toch heb je voldoende keuze aan producten die je ook in New Zealand vindt maar dan wel duurder. Er is geen vaste lijn in te brengen maar gemiddeld reken je toch de prijs in New Zealand x 2. Later op de dag gaan we even kijken naar het strand, die ligt ongeveer 100mtr voor ons uit gescheiden door de hoofdweg die 35km lang is en het hele eiland omcirkelt. De zee breekt met dansende golven op het rif en daartussen heb je de lagoon die ook het hele eiland omcirkelt. Wij zitten aan de rand van Muri waar de lagoon het breedst is en plaats heeft voor enkele kleine eilandjes. De lagoon is niet diep en ligt bezaaid met allerlei soorten zeekomkommers. We spotten aan wat zwarte rotsen een blauwe zeester, een teken dat de lagoon proper is. Wat wil je ook met zoveel zeekomkommers die blijkbaar de schoonmaakploeg van de lagoon vormen. 

De volgende dagen:

  • Na New Zealand hebben we toch weer wat last van de warmte, het is gemiddeld rond de 28 graden met een hoge vochtigheidsgraad. Het loopt hier naar het einde van het regenseizoen en af en toe valt er dan ook een stevige stortbui uit de lucht. Mere vertelt ons dat het heter is dan normaal. Het appartement heeft geen airco maar de fans aan het plafond en de half open ramen (met screens) maken het draagbaar. Het is aangenaam vertoeven in ons stulpje, we hebben alles wat we maar willen. Een ruime badkamer met super grote inloopdouche,  een ruim overdekt terras vooraan met bank en tafel en stoelen, nog een overdekt terras achteraan met ligzetel en wasmachine, een apart bed voor Paulina in het salon, een TV met blu-ray speler, enzovoort. Maar wat vooral ons aangenaam verrast is de gastvrijheid van Jean-Marc & Mere. We voelen er ons soms ongemakkelijk bij omdat we niet goed weten hoe hun te bedanken. Op de avondmarkt verwacht Mere dat we elke keer langskomen zodat ze ons een gratis overheerlijke maaltijd kan aanbieden (Chicken Rukau, Lamb Curry, Ika Mata). En als het pijpenstelen regent komt ze ruime porties eten brengen voor ze zelf naar de markt vertrekt zodat wij niet onnodig door de regen naar de markt moeten komen. We krijgen af en toe vers fruit en kokosnoten, en soms nog wat overschotjes warm eten. En als we iets willen betalen wordt het met een afkeurende blik geweigerd. Misschien moeten we maar bij ons vertrek een goeie fles wijn schenken want dat drinken ze graag. Ze zijn tenslotte ook Bourgondiërs (Tahiti -》Frankrijk)!
  • Vicky zag de gelegenheid om Paulina hier naar school te sturen en Paulina zelf leek daar wel behoefte aan te hebben, een beetje structuur, andere kindjes om mee te spelen, en een goede opportuniteit om haar Engels te oefenen. We vinden een school 5 kilometer verder waar ze heen kan tussen 8u en 12u. Mere stelt voor om taxi te spelen want met de openbare bus die rijdt op "Cook Island Time" is het moeilijk plannen op tijd te komen. Paulina is enthousiast en ook na haar 1ste voormiddagje op school wil ze graag terug, oef! Er is 1 klas met zo'n 20 kleutertjes en ze houden zich bezig met knutselen, dansen en zingen. Wie gaat dat nog kunnen zeggen? Ik ben in de Cook's naar school geweest!
  • Als we links het strand volgen gaat het richting Muri Beach. Het strand is smal, zeker bij hoog tij. Je loopt langs bungalows en huizen verborgen tussen de kokospalmen, af en toe passeer je een groter resort die uitkijken op een iets mooier stukje strand, maar al bij al stelt het niet veel voor. Het is vooral het uitzicht op de blauwe lagoon die fascineert. 
  • Als we rechts het strand volgen gaat het naar "Fruits of Rarotonga", één van de beste snorkelplaatsen in de lagoon. Een snorkelmasker en watersloefkes hebben we in New Zealand gekocht. Het koraal is schaars maar er zijn voldoende kleine visjes te zien in alle kleuren en patronen. En als je even wil rusten ga je gewoon staan. Paulina wil het ook proberen en neemt mij op sleeptouw door de wondere onderwaterwereld.
  • Op zaterdagmorgen is het in de stad markt met eetkraampjes en groenten&fruit en souvenirs. Het is er gezellig druk. Het lijkt wel de wekelijkse bijeenkomst van alle toeristen op het eiland. Er wordt ook een lokale dans opgevoerd met heupwiegende meisjes op de tonen van stevige ritmische drums. Paulina raakt gefascineerd en gaat mee het podium op om met haar heupen te wiegen. De vriendelijke meneer die op de Muri avondmarkt telkens een gratis kokosnoot aan Paulina geeft om te drinken staat hier ook met zijn eetkraampje, dus Paulina weet wat haar te doen staat: "one coconut please?"
  • Op de Muri lagoon zie je kite-surfers over het ondiepe water scheuren en kayakers die de eilandjes verkennen. Ik wil ook wel eens op exploratie naar 1 van de eilandjes, maar dan zonder Kayak.  Bij laag tij is dit makkelijk te doen, je kan eigenlijk gewoon door het water waden of eerder slalommen want de bodem ligt bezaaid met zeekomkommers. Ik zwem dan maar liever naar de overkant. Op 15 minuutjes ga ik al slenterend het eilandje rond, en ook hier oppassen waar je loopt want het strand loopt vol met krabjes.
  • De Disney film "Moana" geeft Paulina een goed referentiekader van het leven op deze exotische eilanden, de rustige waters van de lagoon waar het veilig is om te zwemmen, de onbetrouwbare wilde zee buiten het rif, de kokospalmen vol overheerlijke kokosnoten, de kiekens die hier overal rondlopen en je op tijd wakker kraaien, enzovoort. We zijn dan ook blij met een kopie van de film op usb-stick. We kennen de film ondertussen al bijna van buiten en Paulina danst en zingt gretig mee.
  • Paulina heeft het nog steeds niet zo voor honden en katten, en dat merken we als ze weer eens verschrikt in onze armen springt als een hond te dichtbij komt. Je hebt hier heel wat straathonden rondlopen en soms blaffen die eens, maar agressief zijn ze niet als je ze gerust laat. Tutu is onze eigen driepotige waakhond en daar heeft ze al iets minder schrik van. "Lief hondje" zegt ze dan als hij opkijkt en ons goedkeurend laat passeren.
  • Ik wil me nog eens inspannen en trek mijn wandelschoenen aan voor de "Cross Island Track" van noord naar zuid met als beloning een verfrissende duik in de "Wigmore Waterfall" op het einde van van de route. Ik wandel van kust tot kust recht de groene bergen in tot aan "The Needle" om dan weer af te dalen langs de andere kant. Op zich is de afstand niet zo ver maar toch is het zwaar. Het gaat stijl naar boven, de ondergrond is klammig en glad, het is heet en vochtig, gelukkig zijn er vele bomen om je aan vast te klampen om ongeschonden het oerwoud door te komen. Het uitzicht vanop "The Needle" op de vele pieken die het binnenland van Rarotonga domineren is fantastisch. De verfrissende duik die ik oh zo nodig heb heb ik links laten liggen want de waterval staat droog en het miserabele pooltje ervoor nodigt niet uit om te zwemmen. Spijtig, dan maar al stinkend en zwetend op de bus naar onze eigen deugddoende inloopdouche.
  • Vicky volgt nog steeds met veel passie de voetsporen van Boudewijn Büch. Ze gaat op zoek naar het graf van Tom Neale, een man die in de jaren 60/70 gedurende 10 jaar in solitude geleefd heeft op het onbewoonde eiland Suwarrov. Begraafplaatsen zie je overal verspreid over het eiland, vaak niet meer dan enkele graven bij elkaar versierd met kleurrijke bloemen. Het duurt dan ook even voor ze weet waar hij begraven ligt. Zijn graf ligt op een militaire begraafplaats aan de overkant van het luchthaven gebouw. Nu nog het boek vinden over zijn Robinson Crusoë periode! Op Aitutaki heeft onze gastvrouw Vicky het boek toevallig in haar collectie zitten. Vicky mag het lenen en leest het in enkele dagen geboeid uit. Terug op Rarotonga weet ze contact te leggen met zijn enige dochter Stella Neale, die oorspronkelijk van Palmerston is maar nu reeds 2 jaar op Rarotonga woont. Ze spreken met elkaar af en hebben een boeiend gesprek over het verleden en nu.

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Takitumu District»

Rarotonga (42)

09 April 2017 | COOK-eilanden | Cook eilanden | Laatste Aanpassing 17 April 2017

  • Kerkhof...
  • Pffft, ik ben er, warm
  • Euh, nog maar eens poseren met de danseressen
  • Af en toe een stevige stortbui

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking