Reisverhaal «North Coast of South Island»

NIEUW-ZEELAND | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 13 Februari 2017 - Laatste Aanpassing 22 Februari 2017

Motueka, de toegangspoort tot het Abel Tasman NP. Het is hier redelijk druk dus rijden we door over de zeer bochtige Takaka Hill naar Golden Bay. Na een korte stop in The Grove, een klein stukje weelderig bos, vinden we een plaatsje op de Top 10 camping in Pohara aan het strand. Geen wolken en dus een prachtige zonsondergang. De weersvoorspelling is goed dus opteren we de volgende dag voor Abel Tasman. Vanuit Pohara rijden we weer over een zeer bochtige onverharde weg de heuvels in en dalen af naar de oranjekleurige baaien rond Totaranui. Dit is de centrale plaats in het noorden van het park en volgens ons boekske minder druk dan het toegankelijker zuidelijk stuk, en minstens even mooi. We nemen geen boot die je enkele baaien zuidelijker afzet om dan terug te wandelen. Wij wandelen naar Anapai Bay in het noorden. We kiezen niet de makkelijkste weg, eerst blootvoets via het strand en door het water en dan een serieuze klim tot aan een rustbankje van waaruit we enkele baaien ver richting zuiden kunnen kijken. Dan weer afdalen tot het gouden zand en helderblauwe water. Miguel is nog niet moe en gaat nog verder via Mutton Cove tot aan Separation Point. Eens terug ziet hij er wat afgepeigerd maar vooral bezweet uit, dus tijd voor een frisse duik. Paulina twijfelt niet en zwemt met papa mee, zalig! Ons dagje Abel Tasman was een success, mede door het prachtige zonnige weer.

De volgende dag rijden we richting Farewell Spit, het meest noordelijke stukje landtong van het zuidereiland, wat grotendeels niet toegankelijk is tenzij via een tour. We volgen de kustlijn van Golden Bay bij laag tij en zien veel zwarte zwanen. Onze bestemming is Wharariki Beach aan de westkust maar zonder sandflies want altijd winderig hier. De parking op het einde van de gravel weg staat goed vol. We kiezen voor de loopwandeling, eerst door de glooiende heuvels met schapen en dan via het strand terug. Net voor we op het strand komen waarschuwen ze ons dat we best meteen naar rechts gaan want het tij komt op en dan kan je niet meer door, tenzij je wil zwemmen! Het lukt ons nog met droge voeten door even over een rots te klauteren. Het strand is magisch en dramatisch, met enorme rotsen en Beach Caves en tunnels en duinen, machtig! De zon van gisteren is niet meer van de partij, de regenwolken dreigen. Ik zou zeggen, allen hierheen, absoluut de moeite, wel best bij laag tij. 

Op de camping in Pohara vindt Paulina speelvriendjes, Roos en Reik, uit Nederland. Paulina verdwijnt in hun camper met haar prinsessenkaartjes, het afscheid de dag erna is triest.

Voor de verandering gaan we nog eens naar een grot, Rawhiti Cave. De weg ernaar toe is via kleine weggetjes waarvan je denkt waar sturen ze ons nu weer heen, maar de parking op het einde staat toch weer bijna vol, en ook vol met sandflies. Eerst een plat stukje door een smalle weelderig begroeide vallei, dan super stijl de flank naar boven tot je plots aan een grote opening komt in een stuk rotswand. Wauw, om even stil van te worden, de opening hangt vol met stalagtieten (of zijn het nu mieten), groot en klein, weeral magisch!

Terug in Motueka twijfelt Miguel nog of hij nu een canyoning trip zou boeken maar hij stelt het uit tot op het noordereiland. De geplande gratis camping staat vol dus toch maar naar een gewone camping met unlimited wifi, waar we gebruik van maken om onze Airbnb in Sydney te boeken. In Nelson is het weer tijd voor de Pac N Save. Vicky wil een Starbucks koffie maar door parkeerproblemen (te grote camper he) vinden we een beter alternatief in een lokale coffee roaster. Miguel heeft stijve benen en loopt ze los op de heuvel naar het "centre of New Zealand", en we verkennen ook even de japanse tuin. Dan weer verder tot Cable Bay, speciaal omdat de zee hier langs 2 kanten komt gescheiden door een strookje strand. We staan hier op een gezellige kleine camping voor 2 nachten. Achter de camping is een heuvel die je naar boven kan voor prachtige uitzichten op de baai en over de helderblauwe zee zover als Abel Tasman. Paulina en Miguel gaan even tennissen want Masha (uit tekenfilmpje) kan dat dus Paulina is ervan overtuigd dat ze dat ook kan. Mmmmmm, een kleine teleurstelling! 

Deze morgen om 8u begint er plots een alarm gepiep in onze camper, het stopt niet! Het is de 12V batterij die op failure staat. Damn, een telefoontje naar de Britz helpdesk en we moeten 30km terug naar Nelson om een nieuwe batterij te laten steken. Onze camper begint meer en meer van zijn pluimen te verliezen, hopelijk houdt hij het nog vol tot Auckland. Op weg naar Picton willen we nog even proeven van de Marlborough Sounds, een uitgestrekt gebied van fjorden met vele mosselkwekerijen en afgelegen communities. De post wordt hier met de boot gebracht en brievenbussen staan in communities ergens centraal naast elkaar om het de postman makkelijk te maken. We rijden tot Elaine Bay waar we gratis camperen aan het water, en ook op deze afgelegen plaats staan we niet alleen. Wat ons wel steeds opvalt is dat al die gratis camp plaatsen vooral gebruikt worden door jongeren die met autos/monovolumes rondtouren (vaak niet self-contained). Zij hebben geen power nodig en waarschijnlijk ook geen budget om vaak op echte campings te staan. Miguel wandelt een stukje van de Archer Track langs het water terwijl Vicky en Paulina wat knutselen in de camper. Deze fjorden zijn niet te vergelijken met die van Fiordland, deze zijn veel lieflijker gevormd. 

In Picton gaan we eerst onze overzet naar het noordereiland boeken. We hebben keuze tussen Bluebridge en Interislander en bij allebei krijgen we 10% korting via onze Kiwi en/of Top 10 loyalty card. We willen binnen 2 dagen vertrekken en allebei hebben ze plaats voor dezelfde prijs. We kiezen de Interislander voor 350 NZD. We hebben nog 1 laatste dag gepland voor het bezoek aan het Omaka Heritage Centre in Blenheim, een 30-tal kilometer ten zuiden van Picton temidden van de Marlborough wijngaarden. Dit is een expositie van Peter Jackson  (jaja die van Lord Of The Rings enzo) zijn privé verzameling aan vliegtuigen en memorablia uit de eerste wereldoorlog. Deze vliegtuigen staan niet zomaar naast elkaar in een hangar maar zijn stuk voor stuk in scène gezet met aangepaste decors en taferelen uit de oorlog. Deze scènes met real-life poppen werden ontworpen door Weta Studios, gespecialiseerd in special effects voor de filmindustrie. Recent is er een tweede hangar geopend met meer van hetzelfde maar dan met vliegtuigen uit de 2de wereldoorlog. Ik moet zeggen, de vliegtuigen waren allemaal echte pareltjes, de scènes had ik net iets meer van verwacht, misschien iets spectaculairder. Er is nog wat tijd over voor een proeverij van 5 wijntjes in 1 van de wijnhuizen. Het smaakt Miguel na al die ciderkes! De streek is hier bekend voor zijn Sauvignon Blanc, wijnen met een zeer apart en uniek smaakpallet. Onze laatste avond camperen we nog eens gratis ergens aan de zee nabij Blenheim, veel locals aan het vissen hier, en alweer een mooie zonsondergang. 's Nachts passeert er weer een klein stormke. 

We staan op tijd in de wachtrij om de boot op te rijden. Het is een grote boot die goed vol zit. Er zijn bars, lounges, cinema en speeltuin, genoeg om je bezig te houden voor de 3uur durende overtocht, maar ik sta vooral op het buitendek te genieten van de Queen Charlotte Sound die we eerst doorvaren vooraleer we in open zee komen en onze bestemming te zien krijgen, het noordereiland!

We hebben nu zo'n 6 weken rondgetourd op het zuidereiland, met net geen 5000 km op de teller. Het is mooi geweest! Wat is ons opgevallen, bijgebleven:

- zeer wisselvallig weer, remember the song "4 seasons in one day" of zoals de kiwi's grappen "we hebben geen probleem met 4 seizoenen in 1 dag zolang er maar zomer bij is"

- grote verschil tussen oostkust en westkust, van okerkleurige graslanden naar overweldigend tropisch groen

- overal "one-lane-bridges", bruggen over rivieren met slechts 1 rijstrook

- prijs van diesel kan nogal variëren van plaats tot plaats, van 1.10 tot 1.60 NZD per liter

- veel campers op de weg in alle kleuren en formaten, je ziet heel veel MAUI en JUCY

- bijna geen Maoris, leven blijkbaar vooral op het noordereiland 

- heel heel veel bochtige wegen, niet leuk als je last hebt van wagenziekte

Onze persoonlijke top 5...

Miguel:

- Robert Point Track to Frans Jozef Glacier, challenging and very rewarding

- Katiki Point to see SEALS and YEPS up-close

- drive to Milford Sound, just amazing

- Punakaiki, westcoast rainforest at its best

- Mount Cook and not to forget nearby lake Pukaki & lake Tekapo, typical NZ high country landscapes but Ooh Soo Beautiful !!!

Vicky:

- Christchurch, surreal city on the rebuild, and gorgeous botanical gardens

- magical pink/purple flowerbeds spread out in some areas of the high country

- Abel Tasman's camel coloured picture perfect beaches

- horse riding on Pepper in amazing Punakaiki surroundings

- Wharariki Beach, a mystique place (or maybe it was just the dark weather)

Paulina:

- Christchurch, a weird city with an amazing kids playground, and not to forget the new years eve celebrations where I was face painted into "buttercup sparkle"

- Hanmer Springs Thermal Park, fun tube sliding with dad and hot, hotter, hottest

- horse riding on Api in amazing Punakaiki surroundings

- Pororari River Track, very nice walking through lush rainforest 

- underground adventure with dad in the Clifden Caves, Ooh Soo dark inside

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Picton»

North Coast of South Island (30)

13 Februari 2017 | NIEUW-ZEELAND | Nieuw Zeeland | Laatste Aanpassing 13 Februari 2017

  • Abel Tasman's orange coloured beaches
  • ...at night
  • Marlborough wijnvelden
  • Cable Bay, zie je de camping beneden?

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking