Reisverhaal «Northland - West»

NIEUW-ZEELAND | Nieuw Zeeland | 1 Reacties 25 Maart 2017 - Laatste Aanpassing 03 April 2017

Kan het laatste stukje westkust ons nog verrassen na het prachtige uiterste noorden? Zijn we nog niet verzadigd aan eindeloze woeste stranden of weelderig groene bossen?

Vanuit Ahipara rijden we kronkelend de Hokianga Harbour tegemoet inclusief een korte oversteek met veerboot. In Omapere verkennen we de scenic lookout aan het begin van de Hokianga Harbour, mooi uitzicht. Dan gaat het verder naar Waipoua Forest. De weg slingert de heuvels in door open velden, tot je de rand van het bos bereikt en plots volledig tussen het overweldigende groen rijdt, en dit non-stop voor tientallen kilometers tot aan onze basic campingplaats in het midden van het bos. De eigenaar van de camping neemt geïnteresseerden 's avonds mee voor een korte natuurwandeling door het donkere bos. Ik ben nieuwsgierig en ga mee. We horen de lokroep van de Morepork, maar even tussendoor klinkt het helemaal anders, dit is een Kiwi! Iedereen stil maar de Kiwi zit hoogstwaarschijnlijk aan de overzijde van het riviertje. We spotten nog een speciale soort bosslak en de eigenaar zingt een gebed in het Maori zodat we allen welkom zijn in hun bijzondere bos. Terug aan de camper spot ik de Morepork in een boom, een mooi klein uiltje.

De volgende morgen kwetteren de vogels ons wakker en lonken de Kauri's, maar dan gebeurt er weer iets stoms. Ik stoot mijn hoofd in de camper tegen een openstaande kast, nogal hard! Gevolg, auw, shit, en mijn handen vol bloed. De goede zorgen van Vicky en Paulina en een dafalgan kunnen me wat sussen. En gelukkig duurt het bloeden niet te lang. Wat nu? Niks, afwachten hoe de hoofdpijn evolueert en onze dag starten. We rijden 10km terug door het bos naar de parking van Kauri Walks. Dit is de enigste plaats in heel het bos waar je een wandeling kan maken van meer dan 10 minuten met bestemming een verwonderde blik op een reuze Kauri.  Zoals reeds eerder vermeld, Kauri's worden nu tot in extremis beschermd, en dat vooral doordat er ziektes de ronde doen die deze giganten doden. De ziekte wordt verspreid door "infected soil" die de grondwortels van deze bomen aantasten. Telkens je het bos ingaat of verlaat moet je door een desinfecterend "cleaning station" met als doel propere schoenen. En iedereen doet hier aan mee want er staan voldoende info- en gevaarsborden die de desastreuze gevolgen van "infected soil" aantonen.  Je komt oog in oog te staan met de grootste en de dikste nog levende Kauri van NZ, en deze zijn wel degelijk impressionant, en ze zijn meer dan 2000 jaar oud. Maar je leest ook overal dat Kauri's nog veel groter kunnen worden en er met enige zekerheid begin 20ste eeuw ook veel grotere te vinden waren in NZ, maar deze allemaal ten onder zijn gegaan aan de ongebreidelde houtkap van die tijd. Het Kauri Museum, wat we enkele dagen later bezoeken, belicht uitgebreid deze hele historie met tekst en beeld. Wij dus ook braafjes telkens onze schoenen kuisen want het zou spijtig zijn de dood van een boom die geboren werd BC op je geweten te hebben.

Voor we het bos weer verlaten passeren we een goed doel karavaan van oude Amerikaanse brandweerwagens en lieftallige bijtjes in een Ford Fairlane. Paulina mag op de foto en krijgt wat promo materiaal in ruil voor een zakje van haar eigen speelgoed voor een gehandicapt kindje in nood.

We rijden naar een top 10 camping in de buurt van Trounson Kiwi & Kauri reserve, mooi gelegen in het groen aan een riviertje en weinig volk. De volgende morgen regent het en we besluiten verder te rijden naar Dargaville op zoek naar een ziekenhuis. We willen toch dat er naar mijn hoofd wordt gekeken om zeker te zijn dat het mooi en snel kan genezen. We worden snel geholpen in het medisch centrum en er is geen hechting nodig, enkel proper houden. We laten ook even kijken naar mijn voet die wat pijn doet sinds het zandlopen van enkele dagen geleden. Conclusie? Hielspoor. Remedie? Warm houden en hiel verhogen. Niks ergs dus! We passeren nog even de ANZ bank om te controleren of het aanspijzen van onze rekening nu doorgekomen is, en kopen jeukcreme en een mini warmtepak voor mijn hiel. Dan gaat het verder naar Matakohe maar onderweg zie ik een grote rots in de verte liggen en met enig automatisme draai ik die richting uit afwijkend van wat de GPS mij beveelt. Er staat een trig boven op Maungaraho Rock dus dat wil zeggen dat je hem kan beklimmen. Aan de voet lijkt het niet ver naar boven maar schijn bedriegt. Je moet eerst rond naar de andere kant van de rots via een overgroeid padje voor de steile klim via stalen kettingen recht naar boven. Leuk, en boven weer een 360° uitzicht met in de verte nog een eenzame rots in het landschap nl. Tokatoka Peak.

De volgende morgen is het Kauri Museum aan de beurt. Een flashback naar de periode van de settlers eind 19de begin 20ste eeuw, toen de Kauri bomen nog niet beschermd werden maar wel massaal gekapt (= Kauri logging), en toen Kauri Gum erg in trek was (= Gum Digging). Kauri Gum is eigenlijk het sap van de boom die vaak in klonters onder de grond te vinden was en die ze versmolten en boetseerden tot creaties à la edelstenen. Het museum is groot en ongetwijfeld zeer fascinerend als je je wil laten onderdompelen in die tijdsgeest. We voelen ons jong onder de vele bezoekers. Mij persoonlijk spreekt het museum me iets minder aan maar Vicky daarentegen vindt het wel super.

Het is donderdagmiddag als we terug buiten het museum staan en zaterdag willen we in Auckland zijn, dus besluiten we nog de Waitakere Coast aan te doen gelegen aan de westkust ter hoogte van Auckland. De eerste stop is Lake Wainamu in de buurt van Bethell's Beach. Hier maken we een wandeling naar het meer dat verscholen ligt achter zwarte zandbergen. Op de terugweg volg ik op blote voeten het stroompje dat uit het meer vloeit langs de duinen ipv terug over de duinen. Mooi! Een gratis camperplaats vinden we aan de rand van het bos naast een prachtig gelegen golfterrein. We staan hier moederziel alleen. 

De Waitakere Coast is eigenlijk een wild stuk kust gekenmerkt door zwart zand en stijle kliffen met daarachter beboste heuvels/bergen om dan weer af te dalen naar de vrij vlakke agglomeratie rond Auckland. Onze laatste natuurdag starten we aan Karekare Beach. Dit strand werd gebruikt voor de "piano scène" uit de gelijknamige film "The Piano". We wandelen zuidwaarts over het zwarte zand, rechts de wilde zee, voor ons een breed puur strand dat eindeloos lijkt door te lopen, links het strand dat overgaat in duingebied, en nog meer links stijle kliffen die 100 meter oprijzen uit het niets. Prachtig, er hangt hier een donkere mystiek. Ik laat me verleiden om ook even het duingebied in te trekken om dichter naast de rotswanden te komen en vind daar kleine meertjes met riet en palmen langs de oevers. We kunnen hier makkelijk een hele dag blijven maar we moeten verder, hop naar Piha Beach. Dit is de hotspot van dit stukje kust en hier heb je dan ook een camping en winkel en surf-shop en vele vakantiehuisjes tot hoog tegen de bergwand. En eindelijk vele surfers in het water! Dit is de eerste keer in NZ dat we zoveel surfers samenzien. En ook hier is de omgeving prachtig, wild en puur. We verkennen Kitekite Falls, The Gap en Lion Rock, en er is nog zo veel meer maar dat zal voor een volgende keer zijn. We zetten ons op de camping voor onze laatste power-nacht, en zijn zeer blij dat we nog tot hier zijn gekomen, absoluut de moeite!

Het is zaterdag en dit is een beetje een speciale dag. We gaan naar het Pasifica Festival in Auckland. Dit is een jaarlijks festival waar de eilanden uit de Pacific geëerd worden, met traditioneel eten en dans en muziek en workshops. Laat onze volgende bestemming nu net de Cook Islands zijn, ideaal dus als afsluiter van onze 3 maanden NZ en voorproefje van wat gaat komen. Het gratis festival vindt plaats in een park naast Auckland ZOO gecentreerd rond een grote vijver. Je loopt van dorp naar dorp en elk dorp stelt een eilandengroep voor met centraal een podium en daar rondt kraampjes met eten en informatie en souvenirs. Het festival start om 10u en eindigt ergens tussen 16u en 17u. Er is veel volk, heel veel volk, maar er hangt een aangename relaxte exotische sfeer. De eerste minister van NZ verwelkomt iedereen in hawaii shirt en bloemenkrans rond de hals vanop het Fiji podium. We doen er een hele dag over om rond te slenteren onder een aangenaam zonnetje. We passeren Tahiti, Samoa, Fiji, Hawaii, Cook Islands, Niue, Aotearoa, Tuvalu, Tonga, Kiribati en Tokelau. Paulina vindt het leuk. Ze laat zich schminken als exotische prinses, zet meerdere tattoos, maakt een bloemen polsband en kleurt een Moana tekening. Nu begint het echt wel te kriebelen. Laat die exotische stranden en strooien rokjes maar komen!

Na het festival gaan we nog naar een groot shopping complex tot sluitingstijd en dan in het donker op zoek naar onze laatste gratis camper parking. De 1ste staat vol maar de 2de is leeg, gelukkig. 's Morgens pakken we in en vullen de afvalbak buiten met alles wat niet meer meekan. We hebben nog wat muesli bars en thee en kruiden over wat we gaan meenemen naar de Cook's, en voor de rest enkel nog wat kleine overschotjes die we moeten weggooien, echt niet veel. We hebben onze eetvoorraad goed gepland, al zeg ik het zelf. Dan gaan we terug naar de shopping voor wat laatste inkopen: watersloefkes, linnen lange broek, ondergoed, regenboog prinsessenkleed, 128GB SD-CARD, zomers t-shirt, bushmen, zonnecrème, batterijen. Nu nog onze camper afleveren wat vlotjes en probleemloos verloopt en dan naar het Ibis budget hotel vlakbij de luchthaven. Voila, dit is het, onze 3 maanden NZ zitten erop en nu we terugkijken vlogen ze voorbij. 

Wat voor een prachtig land, zo veel afwisseling, GOD heeft hier echt alles uit zijn toverhoed gehaald om er een "pièce unique" van te maken!

Laat ik nog even onze Top 5 van het noordereiland meegeven:

- Wai-O-Tapu thermal wonderland, so UNREAL and you are just in de middle of it all

- Tongariro Crossing, amazing unique walk if you get lucky with sunny weather

- Hobbiton, a marvelous time machine into the movie

- White Island, out of this world! Scotty, we are on an other planet!

- Cape Reinga & around, fantastic place to experience solitude at the end of the world