Reisverhaal «Tongariro Crossing»

NIEUW-ZEELAND | Nieuw Zeeland | 1 Reacties 02 Maart 2017 - Laatste Aanpassing 12 Maart 2017

Tongariro Crossing

Mmmmmm, hoe kan ik in superlatieven beschrijven hoe fantastisch deze wandeling is als amateur schrijver? Mmmmm, ik denk dat ik best de fotoreeks laat spreken!

Toch een kort overzicht:

- Om 6u 's morgens komt een bus mij oppikken aan het Kiwi holiday park in Turangi, het is 6u15 tegen dat de bus er is, blijkbaar heeft de bus al enkele tourtjes gereden omdat niet iedereen op de afgesproken plaats staat te wachten. Frank zit ook nog niet op de bus maar gelukkig pikken we hem nog op als laatste.

- Frank wijst mij erop dat de chauffeur van de bus een vrouw is en dus geen man! Precies nog wat prut in mijn ogen en oren. 

- De chauffeur benadrukt uitdrukkelijk dat iedereen op de bus zeker de laatste bus terug van 17u niet mag missen of ze komen je met helikopters zoeken en dat gaat je veel centjes kosten. Quote: "We need to take everyone back from the mountain"

- De chauffeur benadrukt ook dat de extra beklimming van Mt Ngauruhoe (aka Mt Doom uit LOTR) levensgevaarlijk is zonder helm op. Hij verwijst naar 3 Duitsers die recent per helikopter werden afgevoerd vanop de berg door rollend steenpuin tegen hun hoofd.

- De wandeling start in Mangatepopo en eindigt in Ketetahi waarbij zo'n 500 mtr moet geklommen worden en zo'n 1000 mtr gedaald. Bijna iedereen doet de wandeling in deze richting en dit blijkt achteraf ook volledig de juiste keuze te zijn. Je bent sneller bij de highlights van de wandeling zoals de South Crater en Red Crater (tevens de hoogste punten van de route) en hoe vroeger op de dag je hier bent hoe meer kans op een wolkenloze hemel. Bij de lange afdaling heb je heel de tijd zicht op de meren beneden ipv een kale bergwand bergop.

- We starten aan de 20km lange tocht rond 7u30 en het is frisjes bij 5°. De hemel is helderblauw, de kleuren in het vulkanisch landschap intens. 

- De wandeling gaat grotendeels over makkelijk bewandelbaar terrein buiten 1 passage, de afdaling van de Red Crater naar de Emerald Lakes, waar de meesten wel eens op hun achterwerk belanden. Dit is een steile afdaling over los steengruis/lavazand.

- De Emerald Lakes is onze idyllische stopplaats voor de picknick en de geur van rotte eieren krijgen we er gratis bij.

- Ik wijk af en toe een beetje van de route af voor nog wat meer foto-ops terwijl Frank wachtend zijn krachten spaart.

- De hele wandeling is qua landschap fantastisch (amazing, unbelievable, surreal, colourful, astonishing, great, beautiful, wonderful) bij mooi zonnig weer, slechts 1 minpuntje, de massa wandelaars. Het lijkt soms op de processie van Lourdes, als 1 lange rij mieren lopend over de bergkam. Moeilijk te zeggen hoeveel wandelaars vandaag de Crossing hebben gedaan maar ik schat een 700+. Waarschijnlijk hebben er velen gewacht op deze mooie dag.

- Er zijn wc's op de route maar die zijn eerder aan het begin en naar het einde, de wc's aan de Ketetahi hut zijn dan ook de zowat meest bezochte openbare wc's van heel NZ! En de geur die hier hangt is deze keer niet van sulfur, hihi!

- Tijdens de afdaling stoten we weliswaar op een heuse file. Een groep van zo'n 60 kids met oversized rugzakken en daarachter een heel gevolg van allerlei wandelaars, en wij dus ook! Het pad is constant smal en het kost ons heel wat moeite om deze colonne voorbij te steken zonder een wandelstok tegen je schenen te krijgen of zonder fysieke botsingen  (aka onschuldige duwtjes). Maar wij zijn volharders en het lukt ons, eindelijk terug rust op het pad.

- We halen net de bus van 16u, proficiat Frank & Miguel, een dag om nooit te vergeten.