Reisverhaal «Waitomo & Hobbiton»

NIEUW-ZEELAND | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 09 Maart 2017 - Laatste Aanpassing 25 Maart 2017

Caves all-around

De weg van Marokopa naar Waitomo is niet lang maar geeft ons een voorproefje van het limestone landschap dat we binnenrijden. Eerst is er Marokopa Falls, een brede waterval die zich 30mtr naar beneden stort in een brede groene vallei. Vicky is er direct verliefd op bij de eerste aanblik vanop het uitkijkplatform. Er passeren 2 mensen met hun schoenen volledig bedekt in modder, het padje naar de voet van de waterval is dan ook 1 lange modderglijbaan, dit hoeft voor ons niet! Dan is er Piripiri Cave, een kleine opening in een rotswand die leidt naar een grote donkere hal. En als laatste Mangapohue Natural Bridge, een enorme boog waar zelfs een riviertje doorstroomt. Ik vraag me af wanneer deze zal instorten, want ooit zal ook deze mastodont ten prooi vallen aan de krachten van moeder natuur.

In Waitomo aangekomen begint het te miezeren. Ik ga naar de I-site voor wat meer info over alle ondergrondse avonturen die hier te beleven zijn. Er is de befaamde "Waitomo Glowworm Cave" en daarnaast ook nog de "Ruakuri" en de "Aranui" grot. Dit zijn de 3 belangrijkste grotten die ze opengesteld hebben voor het grote publiek uit de meer dan 300 grotten die zich in dit limestone gebied bevinden. Daarbuiten heb je nog een aantal adventure organisaties die de grotten als hun speelterrein aanschouwen. Klinkende tour namen zoals "Black Abyss" en "Lost World" beloven spektakel met haluscinante "rappels" en "tubing" door de grot, maar met spijt in het hart pas ik met als excuus mijn nog steeds niet genezen hand. We gaan dus wel zoals de meeste iets minder avontuurlijke reizigers al wandelend de 3 grotten bezoeken! Als chauffeur van een Britz campervan kan ik ze alle drie volledig gratis bezoeken (waarde 100 NZD) wat mooi meegenomen is. Vicky en Paulina betalen samen nog 109 NZD voor 2 grotten, zij skippen "Aranui".

Iedereen komt hier natuurlijk om de schitterende "Glowworms" te zien, en alleen de naam al laat je hunkeren naar dit lieflijk klinkend en fascinerend  verschijnsel. Wel, fascinerend zijn ze zeker maar lieflijk net iets minder! Het zijn eigenlijk larven ipv wormen die zich in de eindfase van hun bestaan ontpoppen tot een soort mug. Hun levenscyclus begint als eitje en met wat geluk worden ze niet verorberd door de andere eitjes in de groep en transformeren ze na enkele weken tot larve (aka Glowworm). Deze fase duurt gemiddeld 9 maanden waarin ze zich moeten sterken om volwassen te worden. Dit doen ze door insecten te eten. De larve lijkt op een stokje waaraan zo'n 20-tal vislijnen (aka sliertjes) hangen geproduceerd uit hun eigen speeksel en zijde. Zij produceren ook een chemisch licht waardoor wij hun als natuurwonder kunnen aanschouwen in deze donkere grotten. Domme insecten die langs het water in de grot verdwalen  worden van nature aangetrokken door licht (omdat ze denken dat het licht hun uitweg is uit de donkere grot) en komen zo in de vislijnen terecht. De larve kan nu zijn vislijnen binnenhalen en de buit verorberen. Op het moment dat de larve sterk genoeg is kan hij ontpoppen tot zijn laatste adolescente fase als mug,  die spijtig genoeg maar zo'n 3 dagen duurt want hij heeft geen maag en geen mond. Hij gaat dus dood van de honger! Zijn enigste doel tijdens zijn laatste 3 dagen is het vinden van een vrouwtje, in het donker, en paren. Lukt hem dat niet is al de moeite voor niks geweest 😘

We beginnen bij Ruakuri waar een gids onze internationale groep voor 1,5 uur doorheen loodst met interessante verhalen en droge humor. Eerst moeten we via een spiraal 50mtr naar beneden. Deze toegangspoort is man-made en doet me denken aan de vroegere Revolution attractie in Bobbejaanland. De natuurlijke ingang die ze vroeger gebruikten om de grot binnen te komen is een heilige plaats voor de Maoris en is nu beschermd, en alle overige ingangen zijn via het water. De grot is prachtig, vol met stalagtites en stalagmites, wit van kleur, kristallen tapijten, en een hele overhang met blinkende Glowworms. Wauw, gaan de 2 grotten die morgen op het programma staan dit nog kunnen overtreffen?

We overnachten gratis op de parking van het Roselands landgoed, de eigenaars laten hier self-contained campers toe in de hoop zij iets komen eten of drinken in hun cafe/resto. Goed concept maar de "home-made beef stew à volonté" laat onze maag niet knorren. We eten de overschotten op van gisteren en Vicky laat zich verleiden tot een grote handvol heerlijk krokante frietjes. Ondertussen is de miezer overgeslaan naar stevige regenval.

Om 9u 's morgens staan we aan de ingang van de Glowworm Cave, de meest bekende en dat zie je direct aan de grote parking voor de deur en het overdekte café en souvenirwinkel. Het regent nog steeds maar gelukkig gaan we weer ondergronds. Deze grot is kleiner maar op het einde stappen we in het donker een bootje in en glijden voor 10 minuten in alle stilte onder een ongelofelijke schitterende hemel van Glowworms. Iedereen zit verbaasd te staren alsof we in een andere dimensie zijn beland. Prachtig!

De laatste Aranui grot is weer een perfect staaltje van allerhande formaties in groot en klein. Hier stroomt geen water en er zijn dus ook geen Glowworms want enkel het water trekt andere insecten aan.  Mmmmmm, klopt toch niet helemaal want eens binnen laat de gids zijn zaklamp schijnen op een pre-historisch insect, de Weta. Dit is een nachtdier, familie van de sprinkhaan en/of spin en/of kever die zich 's nachts voedt buiten de grot. Dieper in de grot vraagt de gids alle lichten uit te doen, het is pikdonker en stil, tot er zich plots een grote spin-achtige schaduw aftekent tegen het plafond. Niemand schrikt, wij weten beter, de Weta komt niet zo diep in de grot want dit is een te grote afstand tot zijn voedselbank buiten. De gids geeft ook nog een ezelsbrugje mee om te onthouden welke pieken nu staand of hangend zijn:

- Stalagtites: because they are "tight" to the roof

- Stalagmites: because they "might" get tight to the roof

Terug aan de camper regent het nog steeds maar ik heb er nog niet genoeg van. Ik wandel nog een stukje langs de rivier die in verbinding staat met Ruakuri. Het pad kronkelt door een tropisch groene vallei, de rivier verdwijnt plots in een groot donker gat, achter de hoek raast de rivier weer naar buiten. De natuur heeft zich hier in de meest vreemde bochten gevormd. Onderweg passeer ik, met enige jaloezie, een groepje afgepijgerde toeristen in besmeurde blauwe overal en gele helm op, hun ondergronds avontuur zit er op. Wij nemen ook afscheid van dit stukje ondergronds wonderland, en als ik een tip mag meegeven, bezoek zeker meer dan 1 grot.

Terug op de hoofdweg passeren we Otorohango, de "Kiwi Capital of the world", en dat zetten ze in de verf met een reuze Kiwi in Nieuw Zeelandse vlag aan het begin van het dorp. Maar de attractie hier is het Kiwi House, een kleine zoo rond vogels met als sterattractie Bea de Brown Kiwi, en dus NIET de eetbare groene Kiwi. Bij onze eerste blik op Bea in zijn nachtkooi zien we een vrij grote grappige pluisbol rondschuimend met zijn lange spitse snavel pikkend in de grond en tussen de bladeren. We hebben geluk met Bea, zij is een zeer actieve Kiwi met een agressief kantje. Als de dierenverzorgster haar kooi betreedt wordt ze helemaal wild. Zij valt de dierenverzorgster letterlijk aan, ze bespringt haar benen, pikt met haar snavel waar ze pikken kan. De dierenverzorgster draagt een drielagige broek om er heelhuids vanaf te komen. Het is een spektakel! In een andere kooi zitten 2 kleinere White Spotted Kiwi's. Hier moet ik lang wachten vooraleer eentje voor heel even uit zijn schuilplaats komt op zoek naar eten. Verder zijn er nog heel wat lokale vogels zoals de Kea, Kaka, Kakariki, Pukeko, Pateke, Kiwi, Weka, Morepork. Het valt op dat veel namen beginnen met K of P, net zoals vele plaatsnamen waarin KA of PI voorkomt 😄

Hobbiton of the "Shire's Rest" (een poëtisch verslag door Vicky)

Donderdagnamiddag, het is zonnig weer. Onverwacht eigenlijk want de weersvoorspelling beloofde niet veel goeds.  We besluiten om naar Matamata te rijden en de rest op de weg over te slaan. We stoppen aan de I-site van Cambridge en boeken ons ticket voor een bezoek aan Hobbiton een uur later, 16u30. 

Vanuit Cambridge ligt de Shire dichterbij dan eerst naar Matamata te rijden. Dus een kwartier later staan we aan de "Shire's Rest" en voelen ons al wat meer magisch. Het is er een georganiseerde drukte. 

De locatiescout kreeg van Peter Jackson de opdracht om een grote boom (die als partytree kon doorgaan), een meer en een heuvel te zoeken en bij voorkeur op dezelfde locatie. Hij vond de boom en de heuvel en het meer, hier op deze boerderij. Enkele weken later kwam Sir Peter Jackson per helicopter en was meteen verknocht aan deze plek. Dit zou zijn Shire worden, en dit voor zes films! Voor de eerste drie, Lord of the Rings, werd er een tijdelijke set gemaakt. Dus nadat de opnames gestopt waren werd alles netjes weer weggehaald. Maar de boer kreeg regelmatig toeristen aan de deur die de "set" of beter de locatie wilden bezoeken.... Dus wanneer Sir Peter enkele jaren later terug aan de deur stond voor de Hobbit trilogie besloten ze een permanente set te bouwen waar de toeristen nadien naar toe konden komen. En dit bleek geen slechte business move, want met enkele duizenden toeristen per dag, is dit big business voor de boer en zijn buren, tegen 79$ per ticket. 

Ook al is het toeristisch, het is de moeite. Vanaf het moment dat je per bus vertrekt naar de locatie, besef je dat dit een prachtige plaats is. Het is liefelijk, het is zacht, je fantasie kent geen grenzen. Je komt aan waar Gandalf per koets de Shire binnenrijdt en Frodo aanspreekt. Dan verder langs de groententuin, dan via Bag End naar het huis van Bilbo, en dan afdalen naar de weide met de partytree, en je bezoek eindig je in de "Green Dragon" met een grote pint cider of gemberbier, het café! In totaal zijn er een veertig-tal hobbit huisjes gebouwd. Dit in verschillende groten, want voor de films is er een speciale techniek gebruikt waardoor sommige dingen kleiner lijken en sommige dingen groter lijken. Je ziet dan ook piep kleine hobbit huisjes en grotere varianten. Er zijn geen interieurs in de hobbit huisjes, deze werden allen op set opgenomen. 

Maar het oog voor detail en de keuze van de planten, maakt het tot een bijzondere plek. Je stapt letterlijk binnnen in de film. Ik heb al wat sets bezocht, en nergens is het zo tot in het detail vormgegeven. Ook al heb je niets met de films, het is de moeite om het te bezoeken. 

In de groetentuin hadden de tuiniers momenteel een wedstrijd lopen voor de grootste pompoen.... het is op zich een levend dorp met zijn eigen verhalen en eigen kat (pickles) en zijn eigen café, ook al zijn er geen Hobbits meer..... de Shire bruist! 

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Waitomo»

Waitomo & Hobbiton (25)

09 Maart 2017 | NIEUW-ZEELAND | Nieuw Zeeland | Laatste Aanpassing 12 Maart 2017

  • Bij de bakker
  • Welkom in de Shire
  • Welkom in de Green Dragon café
  • Hier zie je duidelijk de gelaagdheid van de limest

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking