Reisverhaal «Laatste dagen...»

Trekking in the Himalaya | Nepal | 1 Reacties 14 November 2018 - Laatste Aanpassing 29 April 2019

Mijn Annapurna avontuur zit er op en zal nu enkele dagen vertoeven aan het Phewa Lake te Pokhara.

Tijd om wat te relaxen…maar toch kriebelt het de 2^de dag al om te gaan wandelen. Ze hadden me verteld dat je volledig rond het meer kan wandelen dus dat is mijn hike voor vandaag. Als ik zo wat uit de ‘toeristenzone’ ben, staren mensen me aan alsof ze daar nog nooit geen blanken gezien hebben. De weg verandert ook weer stilaan in zandwegen en het uitzicht is ook niet wat ik in gedachte had dus besluit na een tijd om gewoon terug te keren. Ter hoogte van mijn guesthouse wandel ik verder en wil ik via de andere kant een stuk verder langs het meer wandelen maar dit stopt ook en moet je ook gewoon langs de weg wandelen. Dat spreekt me zo niet aan en keer dan maar terug…Het zonneke schijnt lekker en geniet daar dan van terwijl ik aan mijn 4de boek hier begin te lezen.

Nepal is ook het land van de yoga dus heb me voorgenomen hier ook een les te gaan volgen. Ik schrijf me in en ’s avonds is het dan zo ver…ik ben zeer benieuwd wat dit gaat geven want ik ben niet van de lenigste. We zijn met 3 en voor iedereen is het de eerste keer. We beginnen rustig aan maar al snel voel en merk ik hoe stijf ik wel niet ben…of heb ik gewoon van nature veel te korte spieren, dat kan ook natuurlijk ;-) Het heeft precies wel het een en ander in me los gemaakt want de volgende dag ben ik zo loom als iets en zou ik de hele dag kunnen slapen.

Ik breng de dagen hier door met wat langs het meer te wandelen en gewoon wat genieten van het hier en nu. Ze hebben hier zelfs een “Disneyland Pokhara”.

Je vindt hier dan ook het ene restaurantje tegen het andere, keuze in overvloed. Ik vind ook snel een “Juicery Café” waar ik mijn dagelijkse dosis vitamines ga drinken.

Stilaan is het tijd geworden om terug naar het chaotische, luidruchtige Kathmandu te gaan. Om daar te geraken, wordt het een busrit van zo’n 7 uur hobbelen. Ik ben dan ook weer zeer blij als ik in mijn guesthouse toekom. Ik neem diner in het guesthouse waar ik een Nederlander en een Belg ontmoet en die me nog enkele tips geven over Kathmandu.

De volgende dag ga ik naar Swayambhunath of ook wel ‘The Monkey Temple’ genoemd. Het is al snel duidelijk waarom deze die bijnaam gekregen heeft.

Onderaan het tempel complex hangt het helemaal vol met kleurrijke vlaggetjes die je naar de trappen lijden om naar de tempel te gaan. Hier maak ik al kennis met de eerste aapjes…ik vermoed dat het een jongetje is ;-)

Onderweg naar boven zie je overal aapjes rondslingeren en spelen.

Of het overzicht houden over Kathmandu…nee, het is helemaal niet mistig, het is gewoon de smog die boven de stad hangt!

Wanneer ik helemaal boven kom, zie ik tot mijn grote verbazing dat dit een ‘stadje’ is. Ik had enkel een tempel verwacht dus hier kun je nog wel even rondwandelen. Sorry voor de gedraaide foto :-S

Moeten er nog meer vlaggetjes zijn??

Natuurlijk worden de aapjes ook gevoederd en rennen ze met zijn allen hier naartoe om lekker te smullen.

Ik wandel hier rustig rond en overal worden offers gegeven.

Maar de aapjes lusten de bloemetjes ook graag dus gaan hiermee aan de haal.

Ik heb het hier gezien dus tijd om terug naar mijn guesthouse te wandelen.

De volgende dag ga ik de Pashupatinath Temple bezoeken, dit is een heilig Hindu tempelcomplex dat gelegen is aan de Bagmati rivier. In de rivier wordt de was en de plas gedaan, spelen de kinderen, gaan de beesten erin en doen hun behoeften…

Hindu komen van heinde en ver om hier hun laatste dagen door te brengen, te worden gecremeerd op de oever en dan te worden neergelegd op de heilige rivier die later kruist met de Ganges in India. Ze geloven heel sterk dat ze hierdoor terugkomen als mens ongeacht wat ze op hun kerfstok hebben liggen.

Er zit ook een familie afscheid te nemen van hun dierbare die elk moment kan worden gecremeerd maar het gaf me eigenlijk een dubbel gevoel. Ik zie en weet graag hoe de lokalen leven en wil hun cultuur ook begrijpen maar aan de andere kant vond ik het precies een attractie om naar te kijken. Ik zou me daar ook helemaal niet goed bij voelen moest ik aan het rouwen zijn bij een dierbare en dat er aan de andere kant van de straat mensen op staan te kijken. Ik vond het zelfs wat respectloos en ben dan ook meteen vertrokken…

Tijdens mijn wandeling terug naar het guesthouse door de overdrukke en lawaaierige straten van Kathmandu besef ik dat het er op zit en dat ik morgen alweer terug op de vlieger naar huis zit. Die prachtige 5 weken zijn omgevlogen maar het waren er weer wel om nooit meer te vergeten en om nog vaak op terug te kijken :-)