Reisverhaal «Manang»

Trekking in the Himalaya | Nepal | 2 Reacties 01 November 2018 - Laatste Aanpassing 16 Februari 2019

Dag 6: Upper Pisang – Manang: 3 300 m -> 3 520 m - 24 Km – 7Hr00

Vandaag staat er een stevige wandeling op het programma dus dat wil zeggen dat ik er al vroeg op uit trek. Wanneer ik het dorp uitwandel, kom ik Rosita tegen. We wandelen een tijdje samen en ga dan alleen verder.

Even later kom ik deze verlaten en niet meer onderhouden gebedsmolen tegen maar ik vind hem prachtig. Vooral met de bergen op de achtergrond.

Vanaf hier begint er een 45-minuten steile klim naar het bergdorpje Ghyaru. Ik geniet van elke stap die ik zet.

En wanneer ik boven aankom, word ik natuurlijk weer getrakteerd op prachtige uitzichten!

Na eventjes hier te genieten en mijn vochtgehalte weer op peil te brengen, wandel ik verder door dit middeleeuws dorpje dat volledig uit stenen gebouwd is. Voor ons heel normaal maar hier kom je dat niet zo vaak tegen…De koe heeft er ook dorst van gekregen :-)

Zoals ik al zei, kom ik hier meer en meer toeristen tegen maar vooral in groepen die een georganiseerde trek doen. Kijk, hoe gezellig dat is??!! Allemaal mooi op een rijtje achter mekaar aan, stoppen wanneer de gids het zegt, het tempo, eten, slapen of rustpauzes kan je niet kiezen,…Iedereen heeft daar natuurlijk zijn idee over maar ik zou dat echt niet kunnen. Niets zaliger dan zelf te kiezen hoe, wat, waar en wanneer :-)

In de verte zie ik het volgende dorp al liggen en algauw is het zien van mijn eerst yak ook een feit. Deze langharige ‘koeien’ zorgen hier voor de melkproducten en vlees.

Het valt ook enorm op dat het landschap hier al heel hard veranderd is. Waar ik een uurtje geleden nog door de bossen wandelde, zal ik hier seffens enkel nog maar tussen de reusachtige kale bergen wandelen.

Mijn eerste idee was eigenlijk om in Bragha te overnachten en van hieruit een dagtripje te maken maar eenmaal bij dit dorpje aangekomen, lijkt er hier maar 1 verlaten en wat vervallen hotel te zijn om te overnachten. Ik ben helemaal niet veeleisend maar dit leek me echt wel een heel verlaten dorpje om alleen te verblijven. Dus stap ik nog een uurtje verder naar Manang. De zon kruipt stilaan achter de bergen en de wind komt opzetten, brr. Tijd om een vestje bij aan te doen. Aangezien het hier allemaal open vlaktes zijn, zie ik de ingangspoort opduiken. Met de nodige zendmasten…Dat is iets wat ik hier helemaal niet verwacht had! Wifi op 3 500 m. Het werkt maar af en toe en is vrij traag maar toch…En dit waarschijnlijk vooral voor de toeristen, schrik dat ze anders zouden wegblijven als ze enkele dagen niet in contact kunnen staan met al hun sociale media?! Ik vrees dat dat de toekomst is, zeker?

Hier ga ik op zoek naar een slaapplekje maar dat lijkt nog niet zo simpel. Ik begrijp ook niet waar ineens zo veel toeristen vandaan komen? Dagen heb ik bijna niemand gezien en hier stikt het er van. Er zijn er zelfs velen die zich tot hier laten brengen met de jeep. Naar mijn mening kan het niet gezond zijn om van 800 m naar 3 500 m in 2 dagen gebracht te worden.

Ik loop eerst door het hele dorp om te zien waar ik wil slapen. Bij 2 lodges heb ik al pech dat ze volzet zijn en veel ‘deftige’ keuze is er niet dus waag ik het op een grotere lodge. Bij het binnenkomen, komt de kilte me al tegemoet maar ik moet ergens slapen. De kamer wordt me getoond en ik vind het eigenlijk maar niks maar besluit toch om het te nemen. Zo ben ik toch zeker voor vannacht en morgenvroeg checken er velen uit en kan ik naar een leukere lodge. Ik laat mijn spullen achter en ga toch nog eens verder kijken en kom op heel leuke kleurrijke ‘bungalowtjes’ uit. Ik informeer hier of ik al voor morgen een kamer kan boeken en dat is geen probleem. Ik vraag of die bungalow eventueel die nacht ook al vrij is en yes, it’s my lucky day :-) 

Tegen alle verwachtingen want het ziet er echt heel gezellig uit dus vermoedde dat deze ook volzet zou zijn. Ik ga terug naar de andere muffe lodge, neem mijn bagage en vertel hem dat ik toch niet ga blijven. Ik installeer me daarna in mijn leuk bungalowtje voor 3 nachten. De eigenaars zijn bovenal zeer vriendelijk en er is natuurlijk ook heerlijk eten.

De reden waarom hier zoveel volk is, is omdat het ook aangeraden wordt om hier enkele dagen te verblijven om te acclimatiseren. Dat doe ik dan maar want die hoogteziekte is toch wel best gevaarlijk. Ik heb voor vertrek wel een zeer goede reisverzekering afgesloten die ook repatriëring vanuit de Himalaya dekt. Ik denk dat dit wel heel verstandig is om te doen want een ‘redding’ met de heli loopt al snel op tot enkele duizenden euro’s! Beter het zekere voor het onzekere nemen. Niet enkel voor de hoogteziekte maar zelfs als je valt je of je slaat je voet om en je kan niet verder…Een ongeluk schuilt meestal in een klein hoekje.

Na 6 dagen aaneensluitend wandelen is het ook wel eens leuk om ’s morgens rustig op te staan, te ontbijten en zien wat de dag brengt i.p.v na het ontbijt je rugzak weer deftig te fitten en verder te trekken. En dat is ook wat ik doe op deze dag. Een beetje ronddwalen in Manang maar na een half uurtje ben je al rond ;-) Hier hebben ze ook enkele ‘bakkers’ waar ik mezelf trakteer op een stuk appeltaart, heerlijk! De rest van de dag doe ik mijn was, geniet ik van de zon, lees ik een boek,…alles relax :-)

De volgende dag is het weer tijd om te wandelen want het begint al terug te kriebelen ;-) Vandaag ga ik een acclimatisatie tripje maken naar Ice Lake.

Dag 8: Ice Lake vanuit Manang: 3 520 m -> 4 600 m – 18 km – 6Hr20’

Dit keer neem ik enkel mijn dagrugzakje mee met water, energiereep en warme kledij. Ik wandel terug naar Bragha en daar start de klim naar Ice Lake en moet ik maar de pijltjes volgen. Veel keuze heb je trouwens ook niet ;-) Het is een single trail en op sommige momenten stevige steile stukken. Zo heb ik het graag :-)

Hoe hoger ik kom, hoe meer de wind natuurlijk komt opzetten dus af en toe trek ik een laagje bij aan. Na een kleine 3 uur klimmen kom ik opeens al aan een meertje. Er is er eentje verder blijkbaar nog eentje ;-) Ik vond het eerste meertje het mooiste met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond, prachtig!

Ik neem enkele foto’s en ga dan weer terug naar beneden want die wind is echt koud. Dat belooft al voor als ik de pas over moet…

 Dit is zowat de hele tijd het mooie uitzicht waarop ik beloond word bij het afdalen. Rechts beneden zie je Manang liggen.

Het pad splitst zich soms maar normaal gezien zou dit terug op hetzelfde punt aan het vertrek moeten uitkomen…Voor mij dus blijkbaar niet :-S Op een gegeven moment blijft het pad meer naar links gaan terwijl ik naar rechts zou moeten. Ik zal wel zien waar ik uitkom…In de verte hoor ik bellen rinkelen en kom ik oog in oog te staan met enkele grazende yaks. Het fotomodel is me letterlijk blijven nakijken tot ik uit het zicht was ;-) Na nog een half uurtje dalen, zag ik dat ik in een dorpje voor Bragha zou uitkomen. Allemaal extra training in de benen en een andere mooie afdaling was ook leuk.

In de vroege namiddag ben ik dan ook weer terug in mijn bungalowtje en geniet ik nog even na van deze mooie hike in het zonneke. Er worden hier ook dagelijks informatie namiddagen gehouden ivm hoogteziekte. Hier ga ik naar toe want dit is echt wel heel belangrijk! In dit medisch centrum zitten 2 dokters die hier vrijwilligerswerk doen en geven de uitleg. In grote lijnen weet je al veel maar als je op die hoogtes gaat trekken, kan het nooit geen kwaad om zo’n briefing te volgen. Zo rest er me nog het diner en kruip ik op tijd in mijn heerlijk warme slaapzak zodat ik morgen mijn pad weer verder kan zetten :-)