Reisverhaal «Nog enkele dagen vaste grond onder onze voeten...»

Al zeilend den Atlantic over... | Spanje | 2 Reacties 18 December 2019 - Laatste Aanpassing 05 Maart 2020

Het einde van het jaar komt stilaan in zicht, alsook ons avontuur…

We gaan “den Atlantic’ overzeilen en onze verjaardag, Kerst en nieuwjaar ergens midden op de Atlantische Oceaan vieren :-)

Het zeilavontuur begint in Las Palmas dus besluiten we eerst nog enkele dagen van vaste grond onder onze voeten te genieten en het eiland te verkennen.

Stipt om 4 uur ’s morgens staan onze luchthaven taxi aan de deur om ons naar Charleroi te brengen. Alles verloopt vlotjes en voor we het weten, stappen we in onze huurauto en gaan we inchecken in onze Airbnb. Ik had gelezen dat er in Las Palmas nogal wat problemen zijn om te parkeren dus heb ik via de eigenares van het appartement een privé parkeerplaats bij geboekt. We worden vriendelijk ontvangen en ze leidt ons direct naar de parkeergarage..of misschien moet ik beter LIJDEN zeggen. Wanneer we de garage inrijden, merken we dat deze parking héél smal is en alles maar netjes gepast is. En dit met een auto waar je maar net 15 minuutjes mee gereden hebt. Met 2 begeleiden we Jerry naar ons plaatsje en gaan we naar het appartement. De vrouw vertelt ons dat alle parkeergarages zo smal zijn maar dat ze zelf met een Range Rover rijdt en het haar lukt zonder problemen dus voor ons zal het ook wel gaan lukken zeker ;-)

Het oude centrum ligt op 5 minuutjes wandelen waar we wat ronddwalen en nog iets eten en drinken alvorens terug te gaan. Het was al een zeer lange dag dus kruipen al vrij vroeg in ons bedje…

Na een heerlijke nachtrust gaan we de hoogste berg, Pico de las nieves (1 949m), van Gran Canaria bewandelen. Hiervoor rijden we een eindje langs de kust en zijn we benieuwd of we de Eendracht al zullen zien liggen. (De Eendracht is het zeilschip waar we mee zullen gaan zeilen.) Na een dik uur rijden parkeren we de auto, bekijken we de kaart en kiezen er een wandeling uit. Het wordt er eentje van een 15-tal kilometer. Veel volk is er niet en dat vind ik altijd super zodat je de stilte in de natuur volledig in je kan opnemen.

Wanneer we een half uurtje aan het wandelen zijn, lijkt het pad niet meer op een pad en zien we ook nergens een markering dus lopen we maar verder. Wanneer we op een platter stuk toekomen, is het duidelijk dat we verkeerd zitten. We schieten dan maar een azimut en gaan door het struikgewas naar boven waar we het pad terug tegenkomen. We kijken mekaar aan en snappen niet waar we dan iets gemist hebben maar we zijn back on track ;-) Even later komen we bij de top en hier hebben we een prachtig zicht en stoppen eventjes om te genieten.

Tijd om weer verder te wandelen. Het pad is een single trail, wordt weer breder en we gaan terug het bos in. Het gaat vooral op en neer. Onderweg horen we geiten mekkeren maar vooral hun bellen rinkelen. Onderweg worden we getrakteerd op schitterende uitzichten.

In de verte zien we Roque Nublo boven alles uitsteken.

Wanneer we dichter komen, zien we weer nergens geen markering meer en is er enkel een pad vrij steil en gevaarlijk naar beneden. We lopen een stukje verder en zien dat het pad uit het dal terug omhoog klimt naar de rots waar we naartoe moeten. Ik ben geen held in afdalingen en zeker niet wanneer er losse stenen en kiezeltjes liggen…We besluiten om hier te picknicken en te bespreken wat we gaan doen. Er komen nog wandelaars toe en vinden het ook maar raar en beslissen het pad niet te nemen. Wij doen even later hetzelfde en wandelen een stukje dezelfde weg terug waar er een splitsing aangeduid stond. Hier volgen we een andere route die volledig afgelegen lijkt te zijn van alles en iedereen. Opeens herkennen we het weer en na nog een kleine afdaling staan we terug bij de auto waar ze een mooi picknick plaats hebben gemaakt.

We zijn in Spanje dus wat gaan we eten en drinken?? Inderdaad, tapas en vino :-) 

We kiezen er een gezellig terrasje uit en enkele gerechtjes. Wanneer ze deze brengen, blijken het geen kleine tapas te zijn maar redelijk grote schotels. Met veel moeite krijgen we het op…en gaan de nacht voldaan tegemoet.

Bij het ontbijt zien we op de kaart het NP Tamadaba liggen en rijden die richting uit. Dit staat bekend voor zijn pijnboompitten, mmmhhh lekker. We volgen de kust en rijden slingerend de bergen in. Mijn buikje vindt het al niet meer zo tof, dat belooft al voor als we op de Oceaan zullen zeilen :-S

Wanneer we er bijna zijn, is de weg naar het NP afgesloten! Nergens op voorhand stond er enige verwittiging, enkel de laatste kilometer is deze weg afgesloten. We kijken op de kaart en rijden naar een kust stadje ietsje verderop. Het is er nog super gezellig ook nog :-)

We wandelen op de stormbreker en zien dat er hier vele krabben zich tussen de rotsen verschuilen.

Na een heerlijke smoothie en genoten te hebben van dit mooi plekje rijden we terug naar Las Palmas. 

Onderweg stoppen we in Agaete, een toeristisch en gezellig vissersdorpje. We wandelen hier wat rond en op het einde van de dijk is er een natuurlijk zwembad. Het water lijkt warm genoeg aangezien het er vrij druk is. Ook hier worden we verwend met mooie uitzichten.

Onze laatste dag leveren we de huurauto in bij de Marina, droppen we onze rugzak op de Eendracht en verkennen we het nieuwe gedeelte van Las Palmas. 

Aangezien hier ook cruise schepen aanmeren, mogen we eerst nog niet voorbij de controle. We hebben natuurlijk geen badge maar bij het tonen van een mail waar Eendracht opstaat, laat hij ons toch door en zetten we onze eerste stappen op het zeilschip. We worden goed ontvangen, naar onze kajuit geleid waar we onze bagage neerzetten en direct het schip weer verlaten. Het weer is zalig en we genieten nog een laatste keer op een terrasje vooraleer we inschepen voor den Oversteek ;-)