Reisverhaal «puur natuur»

Australia | Australië | 0 Reacties 14 December 2007 - Laatste Aanpassing 16 September 2011

Vandaag vertrekken we naar Tasmanie,een australisch eiland
ongeveer even groot als Ierland.We rijden via de beach road
op ons gemak terug naar Port Melbourne vanwaar de ferry
"Spirit of Tasmania" vertrekt.We nemen de nachtboot en
maken dat we ruim op tijd aanwezig zijn om in te checken,
meer dan 2u voor vertrek.Baloe gaat met ons mee, maar we
moeten hem natuurlijk wel achterlaten op dek 5 in de garage.
Wijzelf hebben, wegens budgetaire reden, zitplaatsen ge-
reserveerd en zijn benieuwd hoe de overtocht gaat verlopen.
Tasmanie wordt van Australie gescheiden door de 240 km brede
Bass Strait die gekend staat als een ruwe zee!! Uit voorzorg
nemen we dus al een pilleke tegen de reisziekte voor ons
vertrek.Wij moeten naar dek 8, naar de ocean view recliners,
en waw het valt reuze mee!Er zijn comfortabele zetels die je
redelijk plat kunt leggen en er is veel beenruimte,we zien
het zittenEen beetje na 20u vertrekt de Spirit uit Port
Melbourne en we varen eerst de hele Port Phillip Bay door
alvorens we door 'The Rip' moeten passeren.Dit is de smalle
doorgang tussen Point Lonsdale en Point Nepean naar de
Bass Strait en waar in het verleden al talloze schepen
schipbreuk hebben geleden!Maar alles verloopt heel goed
en de volgende morgen (na exact 11u varen) om 7u stipt
varen we Devonport op Tasmanie binnen.Na een half uurtje
wachten mogen we samen met Baloe de ferry verlaten, maar we
moeten nog eerst de Tasmaanse Quarantaine passeren.Met spe-
ciale hondjes wordt er gecontroleerd of je (oa) geen fruit
en groenten meebrengt!
Ondanks dat we redelijk goed geslapen hebben zijn we toch
niet echt fris en we besluiten niet teveel hooi op onze
vork te nemen vandaag.We verlaten Devonport in westelijke
richting en stoppen eerst in het dorpje Penguin,daarna
rijden we verder tot in Wynyard waar we naar de Table Cape
lookout rijden voor een korte wandeling en dan is het relax
tijd.

Gewapend met onze parkpas kunnen we aan de verkenning van
Tasmanie beginnen.Een parkpas heb je nodig om binnen te mogen
in de nationale parken hier (en Tasmanie bestaat voor 40% uit
nationale parken!).Je kunt ook kiezen om dagpassen te kopen
maar reeds bij het bezoeken van 3 parken is een 8-wekenpas
voordeliger.We vertrekken vanuit Wynyard nog meer naar het
westen,de weg slingert zich tussen bloeiende bloemenvelden
(oa tulpen) en groene heuvels.Dit is het eerste wat ons
opvalt, het is hier GROEN!We kunnen al meteen onze parkpas
bovenhalen want in Rocky Cape NP doen we onze eerste
Tasmaanse wandeling.We starten in Sisters Beach en stappen
tot aan Anniversary Point.De wandeling brengt ons doorheen
bloeiende heide serieus omhoog en dan terug afdalend tot aan
de ruige kust en een heel stuk over het met rotsen bezaaide
strand van Anniversary Bay.Dit doet ons aan Schotland denken,
niet dat we daar al geweest zijn , maar toch !Op de terugweg
passeren we nog langs 2 grotten,niet veel bijzonders.Na deze
mooie 2,5u durende wandeling rijden we tot in het pittoreske
stadje Stanley.Dit is gelegen aan de voet van 'The Nut', een
143m hoog lavamassief en we beginnen meteen aan de beklimming,
deze is kort maar ongelooflijk steil! Eenmaal boven, als we
terug op adem gekomen zijn , wandelen we in een uurtje hele-
maal rond op The Nut met mooie zichten op de omliggende streek.
Jammergenoeg zijn er veel wolken , wat ons uitzicht danig
beperkt en er is enorm veel wind.Dit eiland ligt op de breed-
tegraden van de'Roaring Forties'(=razende veertigers) met
bijbehorende stormen.'s Avonds mogen we dat al direct onder-
vinden want het begint te stormen en te regenen en zo ontdek-
ken we meteen hoe het komt dat het hier zo groen is! De
volgende morgen valt de regen nog met bakken uit de hemel en
kunnen we onze wandelplannen uitstellen....We rijden terug
tot in Burnie en zakken dan af, weg van de kust.

Na de kletsnatte verzopen dag van gisteren hopen we op wat
beter weer vandaag.Het is toch nog druilerig met af en toe
regen en felle wind maar we rijden toch richting Cradle Moun-
tain/Lake St Clair NP om een flinke wandeling te maken.We be-
ginnen in Snake Hill en wandelen tot aan Dove Lake en daarna
wandelen we de 6 km circuit rond het lake.Met de shuttlebus
keren we terug tot aan het Visitor Centre van het NP en doen
daar nog 2 kortere walks.Door de hoge vochtigheid is alles
bedekt met een laag mos: de takken, boomstammen,de bodem...
Bovendien zijn er verschillende soorten en kleuren mos en het
geeft het bos een sprookjesachtig uitzicht.Verder zijn er
overal stroompjes water tot zelfs over de wandelpaden.Het
wordt een dagje kapje op, kapje af maar dat doet niks af
van de schoonheid van de pure natuur hier! Na zo'n vierenhalf
uur bushwalking rijden we met Baloe tot in Strahan.

Gelukkig is deze morgen het zonnetje van de partij en in de
loop van de dag wordt de hemel zelfs staalblauw!Oef!Vanuit
Strahan rijden we via Queenstown tot in het zuidelijke deel
van het Cradle Mountain/Lake St Clair NP.Deze 'West Coast
Wilderness Way' voert ons voortdurend berg op/berg af, het
betere bochtenwerk zeg maar,en dat levert mooie panorama's
op.Onderweg stoppen we voor 2 kortere wandelingen nl. naar
de Nelson Falls en een klim naar Donaghys lookout.Als we bij
Lake St Clair aankomen kiezen we voor een combinatie van 3
wandelingen wat een tocht van anderhalf uur oplevert.We
overnachten op de Wilderness campground bij het lake.

6 december......en niets in onze (niet meer echt welriekende)
wandelschoen deze morgen!Maar dat is niet raar want de Sint
komt niet tot in Australie,de brave kindjes krijgen hier
alleen het bezoek van Santa Claus (=Kerstman).We "trakteren"
onszelf vandaag op een 13 km wilderness hike nog steeds in
het Mount Cradle/Lake St Clair NP.De 'Shadowlake Circuit'
laat ons meer dan 4u op en over keien,rotsen,boomwortels en
tussen stammen van gevelde reuzen stappen.We genieten van
de tocht door de bossen tot aan het lake op 954m hoogte (en
terug natuurlijk).Na deze toch wel inspannende wandeling
rijden we nu verder op de Rivers Run Touring Route en pas-
seren talloze meren.

De tasmaanse zomer vertoont jammergenoeg veel gelijkenissen
met de belgische,wat dus wil zeggen dat na 2 redelijke dagen
het dringend weer moet regenen!Maar aangezien we al bijna
op de helft van ons verblijf hier zitten is er geen tijd te
verliezen.We rijden dus naar Mt Field NP(het oudste NP van
Tasmanie) en trekken met onze regenjassen toch het NP in.We
wandelen naar de Russell Falls,de Horseshoe Falls en de Tall
Trees.Een prachtige wandeling die we droog beginnen maar klets-
nat eindigen.Onderweg zien we heel veel Tasmaanse pademelons,
deze zijn nog kleiner dan de wallabies(=kleine kangoeroes) en
de kindjes zijn precies grote muisjes,zo koddig!De Tall Trees
zijn Swamp Gums en kunnen wel 79 tot 98 m hoog worden, echte
reuzen!We wilden nog de Lady Barron Falls circuit wandelen
maar die was gesloten omdat deze morgen de bliksem ingeslagen
was waardoor er brand was in dat deel van het NP.Dus rijden we
door naar Hobart met een tussenstop in New Norfolk.Hobart is
de hoofdstad van Tasmanie en we doen een eerste verkenning en
gaan er een hapje eten.

Vandaag slenteren we wat rond in Hobart, we beginnen op de
zaterdagse Salamanca markt en gaan dan naar het waterfront
gedeelte van de stad.Hobart ligt aan de Derwent river en biedt
allerlei boottochtjes aan,maar wij vinden het nog veel te fris!
Om 14u wordt het centrum afgesloten voor een of ander sport-
evenement en we besluiten dan maar meteen door te rijden
naar Mount Wellington,op 1270 m hoogte is er een lookout op
de stad en de prachtige ligging ervan.Werkelijk adembenemend!
Bij de afdaling stoppen we halverwege om nog een korte
wandeling te maken naar Sphinx Rock.En dan is het tijd om weer
verder te gaan,richting Port Arthur.

's Morgens in de vroegte zijn wij al aan een kustwandelingske
bezig in Eaglehawk Neck,van Devil's Kitchen tot in Waterfall
Bay.Op weg naar Port Arthur stoppen we in het Tasmanian Devil
Conservation Park.De tasmaanse duivel is een buideldier dat
alleen in Tasmanie voorkomt en door een vreemd soort kanker met
uitsterven bedreigd wordt,de populatie is in 10 jaar gehalveerd!
Hier wordt onderzoek gedaan naar de ziekte en kankervrije
duiveltjes gekweekt,de ingangsprijs is niet mis maar we troosten
ons met de gedachte dat we ons steentje bijdragen tot de redding
van de beestjes.We zien het voederen van de jonge dieren en
daarna van de oudere,het gaat er redelijk hevig aan toe.We krij-
gen ook nog een voorstelling van (roof)vogels en kunnen dan nog
andere dieren bewonderen in dit park waar alleen gewonde dieren
en dieren die niet meer in de vrije natuur kunnen overleven
verblijven.Daar de kans klein is dat we de (verlegen) tasmaanse
duivel in het wild zullen te zien krijgen zijn we heel blij dat
we dit centrum bezocht hebben!Hierna is het tijd voor een brok
geschiedenis,we rijden tot in Port Arthur om er de historische
site te bezoeken.In de 19e eeuw was Port Arthur, dat op een
schiereiland ligt,de beruchtste strafkolonie van het Britse
Rijk.De zwaarste criminelen werden naar hier getransporteerd
omdat het onmogelijk was om te ontsnappen (wegens de ligging).
We bezoeken de ruines eerst op ons eentje en gaan dan mee op
een wandeling met gids,heel interessant want door de uitleg
en verhalen kun je een beeld vormen van hoe het moet geweest
zijn.Na nog een korte boottocht in de haven zit onze dag erop.

Deze morgen vertrekken we in Fortescue Bay voor wat in ons
boekje vermeld staat als een gemakkelijke familiewandeling
langs de kust.We klauteren meer dan 3u berg op-berg af in de
bossen en door planten overwoekerde paden!Volgens Tony is dit
goed voor onze fysiek ,maar feit is dat we bitter weinig te
zien krijgen als beloning voor onze inspanningen....het begin,
de Fortescue Bay, is het mooiste van onze tocht.Maar het kan na-
tuurlijk niet altijd meevallen he,we zijn al blij dat het droog
gebleven is deze keer We rijden nog op de Convict Trail door
het Tasmaanse schiereiland en gaan dan richting oostkust.

Vandaag begint dus onze ontdekking van de oostkust en het moet
gezegd,het ziet er veelbelovend uit.De landschappen waar we
doorrijden zijn stuk voor stuk prachtig.We stoppen in Mayfield
Bay en daarna in Swansea waar we een kort wandelingske doen
langs de kust maar met fantastisch zicht op oa Great Oyster
Bay en Freycinet Peninsula, wat trouwens onze volgende bestem-
ming is.De afstanden zijn hier niet zo groot maar door de vele
bochten en bergen rijd je er toch lang over.Eenmaal aangekomen
in Freycinet NP kiezen we voor de (meest bekende) Wineglass Bay
lookout en Beach wandeling.Om op de lookout te geraken moeten
we meer dan 600 treden beklimmen maar het is werkelijk zoals in
de brochures,zeer mooi!We zakken daarna helemaal af tot in
Wineglass Bay tot op het spierwitte strand.De klim terug naar
boven is nog lastiger dan de eerste klim naar de lookout maar
we zijn intussen al wat gewoon ) We blijven overnachten in
Coles Bay en misschien kunnen we bij mooi weer morgen nog wat
tijd doorbrengen in dit mooie NP.

Na een fikse stortbui klaart de hemel gelukkig op en we stappen
naar Little Gravelly Beach en naar Cape Tourville voor nogmaals
zicht op Wineglass Bay maar nu van veel verder.Hierna zijn de
Friendly Beaches aan de beurt,WAW het is net een postkaart!
Paradijselijk gewoon,superwitte stranden met poederzand aan een
turquoise zee!!!Op onze weg naar St Helens zien we de hele tijd
van die schitterende plekjes,de oostkust is gewoon magnifiek!
In St Helens rijden we naar het uiterste punt,St Helens Point,
en wandelen van Burns Bay naar Beerbarrel Beach (geen biertonnen
gezien trouwens ).In plaats van terug te keren via de (nogal
saaie) heenweg nemen we de avontuurlijker rotskant.De kust ligt
vol met grillige, gekleurde rotsen en we klauteren terug tot
in Burns Bay,hele leuke tocht met dank aan gids Tony 

Helaas helaas,we moeten de oostkust achter ons laten....we waren
hier graag nog wat gebleven maar we komen in acuut tijdsgebrek.
Launceston is amper 165 km verwijderd van St Helens maar we doen
er bijna 3u over,de bergen remember!Midden in deze grote stad
ligt de Cataract Gorge (kloof) en daar gaan we (wat had je ge-
dacht?) een wandeling doen.En dan moeten we dringend naar
een camping want we kunnen bijna niet meer binnen in Baloe
van de bergen vuile was 

Via de Tamar Valley,die loopt van Launceston tot aan zee en 
een vruchtbaar gebied is met oa vele wijngaarden,rijden we
naar het Narawntapu NP voor een laatste wandeling in Tasmanie.
We starten in de duinen en vervolgen onze weg door meer bebost
terrein,onder het tapijt van varens zit het vol met pademelons
en wallabies.We merken ze pas op als ze vinden dat we te dicht
komen en ze weghoppen en ons van ietsje verder in de gaten
houden....we blijven ze ongelooflijk grappig en schattig vinden!
De terugweg loopt via het strand met onze voeten in de branding,
we denken hierbij ook even aan jullie in het koude Belgie 
Voor onze laatste avond in Tasmanie hebben we een specialleke,
we rijden hiervoor naar Lillico Beach Reserve op zo'n 10 min
van Devonport.Hier zit een kolonie 'Little Pinguins',dit is
de kleinste pinguinsoort ter wereld,de volwassen diertjes zijn
max 40 cm groot.Vanop een speciaal platform, zo'n 40 cm boven de
grond,kun je de pinguins opwachten en bekijken.Hiervoor moet je
veel geduld hebben en heel stil zijn,maar ons lange wachten
wordt beloond.Rond 21u30 komen de eerste (hongerige)diertjes uit
hun nest om te kijken waar 'de mannen' blijven met het avondmaal!
We zien kleine chicks en al iets grotere 'tieners' die luid om
eten schreeuwen.Ietsje later horen we lawaai op de keien van het
strand, de mannen komen uit zee met een buikje vol vis.Nu moeten
ze nog helemaal omhoog klimmen met de helft van hun lichaams-
gewicht aan vis in hun maag want daar wacht de hongerige familie.
Het is fantastisch om deze beestjes van zo dichtbij en in hun
natuurlijke omgeving hun doen en laten te kunnen observeren.
Jammergenoeg hebben ze de onhebbelijke  gewoonte om pas als
het donker is tevoorschijn te komen dus geen fotootjes of filmpje
voor jullie, maar alweer een geweldige ervaring voor ons!

Op onze laatste dag gaan we nog naar Sheffield dat bekend is om
zijn vele muurschilderingen,werkelijk bijna ieder huis is be-
schilderd met taferelen van vroegere tijden in Sheffield.Heel
schoon en een attractief stadje met Mount Roland op de achter-
grond.We ontmoeten er een hele leuke hollander met zijn vreemde
( ja 't is ne hollander he ) huisdier, Diego de alpaca.We keren
terug naar Devonport via Latrobe.Tasmanie is ons heel goed beval-
len maar we hebben hier heel zeker veel tijd tekort gehad,we waren
graag iets langer aan de oostkust gebleven en er zijn nog zovele
mooie wandelingen die we niet hebben kunnen doen, nog talrijke NP
die we moesten overslaan....En al bij al mogen we niet klagen over
het weer dat we gehad hebben, we hebben inderdaad redelijk wat
regen gekregen maar het kon veel slechter want Tasmanie staat
bekend om zijn slechte en wisselvallige weer.Dus als je ooit naar
Australie komt sla dan zeker Tasmanie niet over!