Reisverhaal «the red centre»

Australia | Australië | 0 Reacties 28 Oktober 2007 - Laatste Aanpassing 16 September 2011

Baloe heeft deze morgen een 'afspraakje',dus we moeten op
tijd in Alice zijn!Terwijl Baloe eens aan alle kanten ge-
checkt en gesmeerd wordt, gaan wij op visite bij de
"Royal Flying Doctors".Velen onder jullie zullen zich dat
feuilleton uit de jaren 70 nog wel herinneren zeker? We
krijgen eerst een korte film te zien en daarna krijgen we
nog uitleg over de werking door een vrouw met humor.(ja ze
bestaan!!)Deze mensen zijn 24/24u en 7/7d paraat om zieke
en gewonde mensen te evacueren uit afgelegen gebieden of
over te vliegen naar een beter ziekenhuis.Laat ons hopen
dat we ze niet nodig zullen hebben...
We lopen nog wat rond in het (kleine) centrum van Alice
en gaan ons dan aan het zwembad installeren. Zwembad in -
zwembad uit - zwembad in - zwembad uit......

Actie!We huren een fiets en zullen van Alice stad (Alice
ligt in een dal tussen de East & West Mac Donnell Ranges)
naar de Simpsons Gap in de West Mac Donnell Ranges fietsen,
dit is 48 km in totaal(heen en terug).Het is een mooie
fietstocht doorheen het dorre landschap en omringd door de
Mac Donnell Ranges.Maar.....de terugweg op het middaguur in
volle zon in zo'n 40 gr C en met de hete droge woestijnwind
op kop is serieus afzien!!We moeten echt op onze tanden bijt-
en,je kunt je niet voorstellen wat die hitte met je doet!
Compleet versleten en uitgedroogd en met gekookte hersentjes
komen we weer in Alice aan.Het is ongelooflijk welke hoe-
veelheden drank we binnengegoten hebben en het heeft meer
dan een uur geduurd voor we weer op onze plooi waren.En
toch was het leuk
We gaan nog onze site updaten en boodschappen doen voor we
Alice Springs verlaten en met Baloe nu de West Mac Donnell
Ranges inrijden.Tegen de avond zetten we ons aan de kant en
we zullen ongetwijfeld goed slapen

We hebben heel goed geslapen op ons mooie plaatsje in de
Mac Donnell Ranges.Na het ontbijt trekken we verder op ver-
kenning.Eerste halte is de Serpentine Gorge,we wandelen en
klimmen er een uur tot aan de lookout voor het zicht op het
nauwe ravijn dat zich door het landschap slingert.Dan rijden
we tot aan Ormiston Gorge,waar we de 'Ghost Gum Walk' van
anderhalf uur wandelen.Het is er werkelijk prachtig en majes-
tueus!Wat zijn wij toch maar nietige wezentjes....We rijden
het hele eind door de Mac Donnell Ranges richting Alice terug.
Maar dit is geen straf, het is zo'n geweldig schone omgeving!
In de namiddag,op zo'n 5 km van Alice, gaan we nog naar het
'Desert Park'.In dit park zijn er 3 zones van de woestijn aan-
gelegd met de bijhorende fauna en flora : Woodland - Sand
country - Desert Rivers.We zien er ook een voorstelling van
roofvogels en een nocturne met alle nachtdieren,waarvan vele
met uitsterven bedreigd zijn.Het is echt een interessante
voorbereiding op onze komende tocht door de woestijnoutback.
Onze slaapplaats is niet zo idyllisch als die van gisteren,
we slapen gewoon langs de highway.

Rood-rood-rood is het landschap waar we nu doorheen rijden,
gaande van lichtroze tot vlammend steenrood.Een fantastisch
decor!We gaan vandaag weer een paar honderd km verder zuid-
waarts.Het Kings Canyon resort in het Watarrka NP is ons doel
voor vandaag.We arriveren in de vroege namiddag en nemen nog
een verfrissende duik in het zwembad.'s Avonds gaan we kijken
naar de zonsondergang maar het is ondertussen veel te bewolkt
om iets te zien.En dan vroeg onder de lakens...

Onze dag begint om 5 uur!En ondanks het vroege uur is er
toch al bedrijvigheid op de camping.We zijn blijkbaar niet
de enigen die vroeg aan de 'Rim' wandeling in de Kings Canyon
willen beginnen.De reden dat we er zo vroeg mee willen starten
is dat het overdag wel tot 50 graden kan oplopen in de canyon!
Om 6u30 beginnen we goed voorbereid,ong. 5L drank-zonnebril-
hoed,aan onze tocht.Het is een formidastische wandeling,je
start met een fikse beklimming en daarna wandel je langs de
randen van de ravijnen in surrealistische landschappen.Wij
hebben er met zeer veel fotostops 4u over gedaan.Echt een
MUST voor iedere Australie bezoeker!Onze hoed hebben we alleen
nodig gehad als bescherming tegen wind en lichte regen en
bijna heel onze drankvoorraad belandt weer in de frigo...
WANT je gaat het dus nooit geloven,maar hier in de woestijn
hebben wij een bewolkte dag met regen Gelukkig begint het
pas goed te regenen als we weer bij onze Baloe zijn.
We leggen de 300 km naar Uluru (Ayers Rock) af en zijn nog
net op tijd om HET symbool van Australie te fotograferen, na
een fikse bui, met regenboog!Prachtig zicht!Het moet gezegd,
die rots doet je toch wat als je ervoor staat.Het is een
machtige rots (monoliet) die voortdurend verandert van kleur
naar gelang de lichtinval.En dan te bedenken dat het grootste
deel van deze monoliet nog onder de grond zit.We checken in
in het Ayers Rock Resort, er is geen keuze en daar profiteren
ze natuurlijk weer van he om hoge prijzen te vragen.Tegen
zonsondergang gaan we terug naar Uluru (dit is de aboriginal
benaming van Ayers Rock) omdat die dan helemaal rood kleurt.
Maar het weer blijft ons parten spelen vandaag, het dondert
en bliksemt en regent, het geeft wel een speciaal effect want
je ziet het water overal in kleine watervallekes van de rots
stromen en ze kleurt nu wat grijsroze.We genieten toch van
deze natuurpracht en hopen op beter weer morgen.

We besluiten een dagje langer in Ayers Rock Resort te blijven
en een tweede poging voor de zonsondergang te wagen.Ayers
Rock Resort = Yulara is eigenlijk een dorp op zich,speciaal
gebouwd voor de bezoekers aan het Uluru-Kata Tjuta NP.Je
vindt er een bank,post,winkels,supermarkt en accomodatie voor
alle budgetten voor in totaal 5000(!) mensen.We nemen het wat
op ons gemak deze voormiddag,wandelingske door het resort,de
was en de plas....In de namiddag rijden we tot tegen Uluru,
de monoliet is 348m hoog, 9,4 km in omtrek en minstens 600
miljoen jaar oud.Je kunt een wandeling rond de Uluru maken
of hem beklimmen,dit laatste wordt afgeraden omdat de rots
heilig is voor de aboriginals en het is bovendien gevaarlijk!
Wij kiezen voor 2 kortere wandelingen, nl : Mala Walk en de
Kuniya Walk.Deze laatste brengt ons tot bij Mutitjulu Water-
hole.Deze wandelingen tonen ons van dichtbij hoe mooi de rots
wel is,de rode wanden zijn prachtig tegen die echt staalblauwe
hemel,blauwer kan niet!Daarna gaan we het 'beste plekje'
zoeken op de parking speciaal voor het kijken naar de sunset.
We zijn er zeker 2u op voorhand maar hebben ons geen moment
verveeld.We genieten en zijn vol ontzag voor deze Uluru.
Deze keer hebben we het geluk van een wolkeloze hemel en dus
een mooie zonsondergang die Uluru schitterend rood kleurt.
Achteraf gezien vinden we het slechte weer van gisteren een
pluspunt want zo hebben we toch een paar van de vele gedaantes
van Uluru gezien.

Na de zonsondergang van gisteren bij Uluru willen we nu de
zonsopgang zien boven Kata Tjuta, dus weer om 5u uit de veren!
De Kata Tjuta is geen monoliet maar een groep gigantische rode
ronde stenen met ravijnen,spleten en dalen.De zonsopgang is
niet zo spectaculair,de wandeling die we daarna doen des te
meer.'The Valley of the winds walk' laat ons in 3u tussen de
Kata Tjuta (=vele hoofden) en doorheen de vallei van de winden
stappen.De wandeling heeft z'n naam niet gestolen want er is
serieus wat wind maar tegen dat we in de vallei zijn is het
alweer goed opgewarmd.Deze wandeling wordt trouwens gesloten
om 11u als de temperatuur te hoog oploopt (vanaf 36 gr).Het
cultureel centrum wordt onze laatste halte in dit NP, je komt
er wat meer te weten over de streek en de aboriginalcultuur.
We hebben er duizenden kms voor gereden maar dit gebied is
een schitterend stuk natuur!En off we go,verder door de een-
zame weidsheid van deze outbackwoestijn.Eenmaal terug op de
Stuart Highway zien we verschillende 'rare auto's' aangedreven
door zonnepanelen.We denken dat er een race aan de gang is op
de Stuart Highway.Als we stoppen op de grens met South Australia
om te overnachten komt er opeens een team met zo'n speciaal
wagentje oprijden.Het is zoals ik al dacht de : "World Solar
Challenge" en er doet ook een belgisch team mee die het blijk-
baar goed doet.Dus duimen voor de belgen he?!

Vanaf nu zijn we dus in South Australia en ons uurwerk moet
niet verzet worden.We leggen de 400 km die ons nog scheiden
van Coober Pedy af op een rustig tempo.Wanneer we aan de eerste
roadhouse komen hangt er een bord dat we alle groenten en
fruit moeten weggooien in een quarantainebak.Er mag niks inge-
voerd worden in dit gebied wegens gevaar op het overbrengen
van de fruitvlieg.We eten nog zoveel mogelijk van onze voor-
raad op maar moeten toch nog het een en ander (met pijn in
het hart) weggooien.Maar we willen de boete van 1550 euro(!!)
niet riskeren.We rijden verder door eindeloze vlaktes in ware
mozaiekstijl, geel-groen-verschillende tinten rood...
Af en toe moeten we de weg delen met andere trotters en met
'roadtrains',dit zijn vrachtwagens met 3 tot 4 opleggers,die
wel 50m lang kunnen zijn!Voor deze wegreuzen moet iedereen
plaatsmaken.Nu en dan passeren we nog een deelnemer van de
World solar challenge, echt een grappig zicht.Opeens duiken
er in de verte kleine witte heuvels op,precies piramides.
Dit zijn de eerste opaalvelden van Coober Pedy en het worden
er alsmaar meer.Midden in het niets is deze stad ontstaan door
het ontdekken van opaal en ongeveer 50 nationaliteiten hebben
zich hier gevestigd om hun geluk te beproeven,slechts 1 a 2 %
wordt er rijk van.We gaan nog een kijkje nemen in Desert Cave
Hotel,ze hebben daar een display over de opaalmijnen en opaal
in het algemeen.

Coober Pedy is 'Opal capital of the world' en dat zul je geweten
hebben,het stikt er van de opaalwinkeltjes en gallerijen.Ze
zijn hier verantwoordelijk voor 75% van de wereldproductie
van opaal.Het is dus niet meer dan normaal dat we dat eens van
naderbij gaan bekijken....Ipv een georganiseerde toer te boeken
gaan we op eigen houtje een aantal dingen bezichtigen.Eerste
op ons programma is de' Old Timers Mine',dit is een opaalmijn
die in 1916 met de hand gedolven werd.We kunnen de mijn bezoeken
en zien hoe er in vroegere tijden naar opaal werd gezocht,hard
labeur!We krijgen ook een demonstratie van de machines die ze
tegenwoordig gebruiken in de mijnen.We zien er ook voorbeelden
van ondergrondse huizen (dugouts),zowat 50% van de bevolking
leeft nu nog onder de grond.Het grote voordeel is dat de tempe-
ratuur daar constant 23-25 graden blijft terwijl het buiten
in de zomer 50 graden kan zijn en in de winter zeer koude
nachten!!We klimmen nog naar the big winch, een lookout over
het stadje.Daarna gaan we nog eens 'kijken-kopen' ;)in een opaal-
shop, naar een ondergrondse boekenwinkel en een ondergrondse
orthodoxe kerk.En dan houden we het hier voor bekeken, het was
eens leuk om te zien,maar het gaat ons verstand te boven hoe
iemand hier vrijwillig in dit maanlandschap komt wonen!We rijden
weer een paar honderd km over de stuart highway en zien onze
eerste emoe, een australische grote loopvogel.Rond 5u houden we
halt aan het Hart Lake, een zoutwatermeer dat voor een groot
deel opgedroogd is.We wandelen nog een stukje 'op' het meer en
moeten hier voor de eerste keer onze vliegennetten aandoen!
Ongelooflijk hoe ambetant die beesten zijn en zo talrijk!!'t
Is geen zicht maar we zijn toch iets meer op ons gemak...
Vanavond hebben we dus weer 'a room with a view'

Er is heel de nacht veel wind geweest en de dag brengt alweer
een nieuw avontuur : zandstormen!We moeten nog 200 km afleggen
tot in Port Augusta en we zijn blij als we er zijn.Omdat er in
dit weer toch niks te beginnen valt gaan we boodschappen doen
en checken dan in in een caravanpark om er een 'smoefelnamiddag'
van te maken...Juist op tijd!Want het weer wordt steeds maar
slechter, het wordt zowat een kleine orkaan,Baloe schommelt
weg en weer en buiten vliegen de takken en enorme zandwolken
voorbij.Een paar meter naast onze Baloe valt er zelfs een boom
om!De lucht ziet gewoon geel van het stof in de lucht.En ook
dat overleven we weer Nog eventjes melden dat we vanaf nu
definitief uit de red centre zijn,de outback ligt achter ons en
het is heel goed meegevallen.Een aparte ervaring!