Reisverhaal «Islands in the sun»

Trip 2018-2019 | Filipijnen | 0 Reacties 23 Maart 2019 - Laatste Aanpassing 23 Maart 2019

De derde en laatste vlucht van die dag van Siargao naar Cebu gaat uiteindelijk met een vertraging van anderhalf uur dan toch door, we zijn opgelucht want toen de tweede vlucht ook werd geannuleerd zagen we het niet zo goed in! Dit betekent wel dat we onze boot naar Bohol mogen vergeten (want pas om 18u in Cebu) en dat we alweer een nieuwe kamer moeten zoeken voor deze avond. Maar goed al wat we nu nodig hebben is een maaltijd en een goeie nachtrust en dan nemen we morgenvroeg de ferry. Maar zelfs een goeie nacht is ons niet gegund, ik ga er niet teveel over uitweiden maar het komt er op neer dat er ratten in onze kamer zaten en we geen oog dichtgedaan hebben!! Zoiets hebben we nog nooit meegemaakt en we willen zeker nooit een herhaling hiervan…😣 Na een hoop gezever, geen verontschuldiging noch vergoeding van het hotel/personeel vertrekken we met een slecht gevoel richting haven.

Gelukkig verloopt daar alles heel soepel en we zitten in no time (met nieuwe tickets 😕 ) op de ferry richting Tagbilaran op het eiland Bohol. Na één nachtje Tagbilaran nemen we de lokale bus naar Loboc waar we 5 nachten blijven in een guesthouse die aan de jadegroene Loboc rivier gelegen is. Onze kamer heeft zicht op de rivier en de guesthouse is echt heel gezellig met verschillende zithoekjes en hangmatten aan de rivier. Er is bovendien ook nog een zwembad(je) en twee glijbanen die in de rivier uitkomen. Wij zijn alvast supertevreden 👍

Met de scooter maken we het eiland 2 dagen onveilig 😉 en we hebben het weer heel erg naar onze zin. Het landschap is ontzettend mooi : de bergen, de rijstvelden en groepjes palmbomen wedijveren om “de titel van mooiste kleur groen” ! We brengen een bezoekje aan het Philippine Tarsier Sanctuary, dit is een opvang voor spookdiertjes waar je ze in hun natuurlijke habitat kunt zien. Het spookdiertje is een klein, schattig nachtdier met grote bolle oogjes en een lange staart. We zijn speciaal naar deze plaats gekomen in Corella want hier leven de beestjes hun natuurlijke leven, in tegenstelling tot die andere plaats in Loboc zelf waar ze geshowd worden om foto’s te kunnen nemen. De beestjes slapen overdag en zijn heel gevoelig, ze willen niet aangeraakt worden en zitten graag in de schaduw van de bladeren.

Ook de Chocolate Hills moeten we gezien hebben op Bohol, dit zijn met grassen begroeide kegelvormige heuvels die in het droogseizoen bruin kleuren. Er is (nog) geen echte verklaring voor het ontstaan van die vele heuvels dus vertel ik jullie de mooiste legende : het zijn tranen van een reus met liefdesverdriet. We trekken eerst naar de toeristische viewpoint in de stad Carmen en rijden daarna verder naar de streek rond Sagbayan waar je Chocolate Hills gewoon langs de weg ziet. We willen een mooie lus rijden maar komen vast te zitten even over de stad Danao, er zijn wegenwerken. Met de hulp en uitleg van een groepje filipijnse meisjes rijden we toch verder maar het wordt een avontuurlijke rit….de hele weg is “under construction” en is nogal een uitdaging, maar we did it ! 

Onze volgende rit beginnen we langs de kust tot aan de havenstad Jagna en dan nemen we de scenic route landinwaarts en bergop naar Sierra Bullones. Amai wat een fantastische route, gewoonweg prachtig…de weg kronkelt tussen de groene rijstvelden en bergen en tegelijk met zicht op de kust ! Onze laatste stop wordt het meer van Pilar en dan rijden we terug richting Loboc, moe na twee lastige rijdagen maar heeeeeel tevreden! Wat ons opgevallen is tijdens het rondrijden is dat er hier heel veel scholen zijn en heel veel kerken/kapellen. Het ene staat volgens ons rechtstreeks in verband met het andere , de Filippijnen zijn heel erg katholiek en anticonceptie is dan uit den boze…..gevolg: heel veel schattige Filippijnse kindjes😊 , die gelukkig ook allemaal naar school kunnen.

Zondag wordt een luie dag in de hangmat en ook daar genieten we van . De laatste dag in Loboc maken we een wandeling in de landelijke omgeving van de guesthouse en een boottochtje op de hele mooie, rustige Loboc rivier met een plaatselijke dorpsbewoner die niet veel Engels spreekt. Hij kan ons wel de prijs vertellen  😄.

Eén van de avonden hier hebben we iets bijzonders ervaren : ik ben in de badkamer als Tony roept dat er iets raars is, hij ligt te schudden op bed zegt hij. Ik zeg dat hij zevert maar zie opeens dat de openstaande badkamerdeur weg en weer gaat ….aardbeving?? De volgende dag zien we op internet dat er in de omgeving van Siargao (waar we vandaan komen) een aardbeving van 6.0 geweest is en we kregen ook een filipijnse sms dat er mogelijk naschokken konden zijn en dat we moesten voorzichtig zijn. Dat hebben we ook alweer gehad !😲 

We nemen terug de bus naar Tagbilaran en met de brommer gaan we nu naar het eiland Panglao, dit is verbonden met Bohol door 2 bruggen. Panglao is gekend voor de stranden en we willen dan ook eens een kijkje nemen. We beginnen op Dumaluan beach waar het heel rustig en idyllisch is en we een lange strandwandeling maken, daarna rijden we verder tot het zeer drukke toeristische Alona beach waar we een fruitshake drinken voor we teruggaan naar Tagbilaran city. We willen er nog wat inkopen doen voor ons vertrek naar het eiland Siquijor want daar zal niet veel te vinden zijn. Het is druk in de supermarkt maar opeens is het muisstil , je kunt een speld horen vallen en iedereen staat stil…..huh? we begrijpen het eerst niet maar dan horen we opeens dat er een gebed is op de radio en iedereen is stil en bidt mee ! Na een vijftal minuten begint het geroezemoes opnieuw, het was alsof ze eventjes de pauzeknop ingedrukt hadden…. In deze stad proberen we ook voor het eerst (en laatst 😜 ) “Jollibee” uit, dit is de filippijnse variant van Mc Donald en enorm populair hier, wij vinden de kwaliteit bij McD toch veel beter.

We hebben het echt heerlijk gehad in Bohol en hadden misschien wel nog wat langer kunnen blijven….maar Siquijor wacht op ons. We nemen opnieuw de ferry en als we aankomen in Larena port staat de tricycle van onze guesthouse al klaar. Een uurtje later arriveren we in Xylla GH waar we de rest van de dag relaxen. Geduld is een schone deugd en heb je op de Filippijnen alleszins nodig, we bestellen iets te eten in de GH en na 80 minuten wachten is het al klaar 😮 , ons ontbijt de volgende dag (fried rice en 2 pannekoekjes) is al klaar in een uur ! Voor ons westerlingen is dat een hele grote aanpassing, we proberen kalm te blijven 😎 maar gaan het wel nooit gewoon worden denk ik.

De scooter🛵 is alweer de beste manier om dit eiland te verkennen. De wegen zijn normaal goed, als er geen wegenwerken zijn…..maar er zijn zowat overal wegenwerken 😒 . Je moet echt goed opletten maar Tony rijdt opt gemak, we zijn tenslotte op vakantie en niet gehaast . Het valt wel op dat het hier heel wat droger en minder groen is dan op de vorige eilanden. Siquijor heeft niet echt hoogtepunten maar we bezoeken wel het hoogste punt : Bandila-an mountain, vanaf hier heb je een zicht over het hele eiland en ook de naburige eilanden. We rijden naar de Lugnason falls maar door het droogseizoen is het maar een triestige bedoening, een miezerig straaltje water en alleszins geen poel waarin je kunt zwemmen. We gaan dan ook met lage verwachtingen naar de Cambugahay falls maar wat een verrassing ! Het is er echt heel mooi, goeie watervallen en een aantal groene poelen op verschillende niveaus waar je een verfrissende duik kunt nemen of tarzangewijs aan een touw in de poel kunt springen. Mijne tarzan wil natuurlijk ook een sprong wagen maar is vergeten dat hij geen jong veulentje meer is en hij komt nogal onfortuinlijk in het water terecht. Resultaat : gekneusde ribben die nu nog altijd pijn doen. Voor wie de capriolen live wil zien, ze staan op het filmpje “Siquijor”!🎦

De stranden zijn hier niet zo talrijk en als je ze vindt zijn ze smal maar het zeewater is helder als glas en in de mooiste tinten blauw en je kunt gewoon tussen de palmbomen liggen relaxen. We rijden het hele eiland rond en ook het binnenland kent voor ons geen geheimen meer 😉. Er is maar 1 plaats op het eiland die je een beetje ‘stad’ kunt noemen en waar je een supermarkt vindt en dat is Larena, de rest is echt twee keer niks. We slagen er zelfs niet in om een postkaart te versturen, er is geen enkele postbus en het enige postkantoor op het eiland is gesloten in het weekend.

Een woelige boottocht brengt ons van Siquijor naar het eiland Negros waar we op 2 plaatsen gaan verblijven. Eerste stop is Dumaguete, een studentenstad met een wandelboulevard langs de zee en een resem restaurantjes en bars. We eten hier de eerste filipijnse kip zonder anorexia🤩 ! Na een hopeloze “huis, tuin en keuken would-be massage” op Siquijor besluiten we op een regendag een nieuwe poging te wagen in Dumaguete. Deze keer is het een schot in de roos : perfecte massage van een volledig uur voor 6 euro ! Het enige jammere is dat we geen tweede keer kunnen gaan want we vertrekken naar het plaatsje Dauin.

Dauin ligt niet zo heel ver van Dumaguete maar het is toch 50 minuten met de tricycle….de J&P Beach House is heel mooi gelegen vlak aan het (vulkanische) strand. Wij zien het hier volledig zitten😎 , het huis ligt helemaal tussen de filipijnse huisjes aan een doodlopende zandweg. Vlakbij is er een groot koraalrif om te snorkelen, wat we dan ook doen natuurlijk. Als we dachten dat we in Koh Lanta het mooiste hadden gezien, amai dit is echt waar nog zoveel mooier!! De onderwaterwereld is hier echt met geen woorden te beschrijven, de koralen in zoveel verschillende vormen en kleuren : geel, felgroen, roze, paars, wit, rood….En dan vissen van piepklein tot toch wel redelijk grote exemplaren en dat in alle mogelijke kleurschakeringen en met prachtige dessins die daar tussenzwemmen,verstoppertje spelen en aan het koraal knabbelen . Het is wondermooi en we doen 4 snorkelsessies op 1 dag . De volgende dag gaan we naar Apo Island , dit eiland ligt dichtbij Dauin en is gekend voor zijn grote zeeschildpadden….we zijn benieuwd. De boottocht naar het eiland is nogal ruw 🌊 en onze boot nogal primitief, we zijn dan ook echt kletsnat als we op het eiland aankomen. Maar wat een beloning! Je moet verplicht met een gids gaan snorkelen want die houdt in de gaten of je je aan de regels houdt die dienen om de schildpadden en het rif te beschermen. We zijn nog maar net in het water of we zien al de eerste grote zeeschildpad….wat magnifiek om deze dieren van zo dichtbij te kunnen bewonderen en er zelfs naast te kunnen zwemmen ! We zien ze hele stukken uit het koraal bijten, daarna sierlijk naar boven zwemmen om wat verse lucht te happen en dan terugduiken naar het koraalbuffet. We krijgen er niet genoeg van, je mag maar maximum 30 minuten per keer snorkelen en we gaan dan ook voor 3 sessies. Naast de vele prachtige schildpadden zien we ook zeeslangen en enorm grote koraaltuinen in weer andere vormen en kleuren dan de dag ervoor. Ik ben echt overweldigd door de grootsheid en de pracht van de filipijnse onderwaterwereld, het is als rondzwemmen in een reuzegrote aquarium ! Dit is een dag om nooit te vergeten….

Na twee dagen in het zeewater gedobberd te hebben is het tijd voor een dagje op het droge : we zijn verbrand, mijn lippen zijn aangetast door het zoute zeewater en mijn achterste doet zeer van op die smalle houten plankjes te zitten op het bootje. We chillen aan het zwembad in de tuin van de beachhouse en maken een praatje met andere gasten en de (zuidafrikaanse) eigenares. En dan zit onze heerlijke tijd in Dauin er alweer op….morgen weer een reisdag, see you on the next island 🏖. T&T