Reisverhaal «Namasté»

Trip 2018-2019 | Nepal | 0 Reacties 11 Mei 2019 - Laatste Aanpassing 11 Mei 2019

Nepal wordt onze nieuwe bestemming maar het wordt alweer een lange trip. Doordat we een avondvlucht hebben en we al om 12u uit ons appartement in Manila moeten staat er : “uren wachten in de hele drukke luchthaven” op ons programma😒.  Als we aan boord zijn moeten we nog ongeveer een uur wachten om op te stijgen omdat er een probleem is met het landingsgestel van het vliegtuig en dat moet eerst worden nagekeken. Voor ons geen probleem want we hebben een tussenstop van 12 uren in Bangkok voordat we naar Kathmandu in Nepal vliegen. Gelukkig verloopt verder alles vlot en tegen de middag landen we in Nepal. Al voelen we ons niet zo welkom in dit land, in de eerste plaats bedriegen ze ons al in de luchthaven aan de moneychanger.💲 Achteraf zijn we boos op onszelf dat we het geld niet gewoon terug gegeven hebben maar we waren moe en suf. Aan de immigratie worden we bediend door een arrogante man, ongelooflijk, hij smijt gewoon onze papieren naar ons en ook onze pasfoto’s voor op de visa smijt hij terug en wijst naar de lijm. Nou, ik moet zeggen dat laat maar een zure smaak na bij zo’n eerste “verwelkoming” .

Als we met de taxi naar onze guesthouse rijden is dat al een eerste kennismaking met het ongelooflijk zotte verkeer in Kathmandu! Het eerste wat opvalt is het grote temperatuursverschil met de Filippijnen, daar was het ontzettend heet en hier is het ’s morgens en in de late namiddag al behoorlijk koud. Het duurt dan ook niet lang voor we beiden een verkoudheid hebben. Onze guesthouse ligt in de Thamel wijk , dat is de backpackersbuurt en het is er heel gezellig met smalle straatjes vol winkeltjes , hotellekes, reisburo’s en restaurants en het is bovendien gedeeltelijk verkeersvrij. Het valt op dat deze buurt het walhalla is voor het ‘geitewollensokkentype’ 😉 , overal zie je vegetarische en veganistische eetgelegenheden, meditatie- en yogacentra en op letterlijk iedere hoek word je aangesproken om een of andere soort van drugs te kopen.🙄

We struinen uren rond in de drukke maar sfeervolle straatjes maar we wandelen ook veel verder naar andere delen van Kathmandu. De ‘Indra Chowk’ is een ontzettend drukke wirwar van steegjes vol marktstalletjes en voor ons een mooie inkijk in het gewone leven van de Nepali. We lopen gewoon kriskras rond en komen zo via smalle gangetjes op binnenpleintjes. Het is echt genieten want de mensen zijn er vriendelijk en bovendien zijn de Nepalese vrouwen/meisjes heel kleurrijk gekleed. Wij vinden het prachtig! Natuurlijk bezoeken we ook de beroemde tempel “Swayambhunath” of ook wel Monkeytemple genoemd door de aanwezigheid van verschillende bendes makaken. Deze ligt hoog op een heuveltop en het kost ons al een hoop zweet om er te geraken 😎 maar je hebt natuurlijk een mooi zicht op de stad. Het is een mengeling van boeddhistische en hindoeïstische religie en enorm fascinerend. Het is zalig hier rondlopen en de sfeer opsnuiven, er is zoveel te zien. De mensen zijn in (familie)groepjes bezig met verschillende ceremonies, offerandes, kaarsjes en wierookstokjes branden ….en daartussen heb je de verkopers van drank, ijs, souvenirs en opnieuw die felle kleuren die alles zo levendig maken. Het hele gebied rondom de tempel hangt vol met gebedsvlaggetjes in alle kleuren wat natuurlijk nog bijdraagt aan de sfeer. We bezoeken de tempel 2x omdat het er zo heerlijk vertoeven is en je ogen tekort komt om ‘mensen te kijken’.

We willen ook graag een ‘durbar square’ bezoeken, die vind je in verschillende steden maar doordat er in 2015 een hele zware aardbeving was in Nepal zijn die allemaal ferm beschadigd. We hebben gelezen dat die in het stadje Patan het best bewaard is gebleven en besluiten dan ook om die te gaan bezichtigen. Met de taxi begeven we ons weer in het onvoorstelbare chaotische verkeer, het verkeersregelment hier is : NO rules 😲. Dus iedereen doet maar, rijdt waar hij plaats vindt, drumt de anderen van hun rijvak, steekt voor op de meest onwaarschijnlijke plekken en dat allemaal door elkaar : fietsers, taxi’s, busjes, paard en kar, koeien (die hier heilige dieren zijn), brommers, voetgangers…. Een ritje van 6 km duurt zo algauw 40 minuten!

In Patan wandelen we weer door straten en steegjes en brengen natuurlijk de ‘Durbar Square’ een bezoek. Dit is een plein met oude tempels en het oude Koninklijke paleis allemaal in Newari bouwstijl. Zonder dat we het weten betreden we het plein via een achteringang waardoor we de dure entreeprijs ontwijken 😊 , sedert de aardbeving zijn de prijzen enorm gestegen en dan vooral voor de buitenlandse bezoekers. De prijs was enkele jaren geleden 200 NPR en is er nu 1000 ! De Nepali betalen altijd maar een fractie van de prijzen die buitenlanders moeten betalen. Bovendien kunnen we eenmaal binnen ons mengen tussen een groep (heel toevallig Belgische) toeristen waardoor we nog een ingangsprijs kunnen vermijden . Overal waar je iets kunt bezichtigen moet je ingang betalen zelfs de kleinste tempel of een park, ze kunnen er hier weg mee hoor. Ook in de winkeltjes leggen ze de toeristen er voortdurend op, de prijzen voor hetzelfde product variëren van bv 50 tot 100 roepies! Zelfs gewoon in dezelfde winkel maar een andere verkoper en de prijs verdubbelt !! We hebben 4 heerlijke dagen in Kathmandu maar zijn toch blij om de zeer drukke, lawaaierige en enorm stoffige stad te kunnen verlaten!

Daarvoor nemen we de bus richting Sauraha, dit dorpje ligt het dichtst bij het Nationale Park van Chitwan. Als je denkt dat de wegen beter zijn buiten Kathmandu dan denk je verkeerd, ze zijn in slechte staat met veel gaten in de weg en de rijstijl is ook hier desastreus! De 140 km leggen we af in zo’n 5u30 en dat is blijkbaar heel vlot want je kunt er evengoed 7u over doen.

Het Chitwan National Park (932 km²) is opgericht in 1973 en is het eerste en dus oudste nationaal park van Nepal. Er verblijven vele dieren- en vogelsoorten in het park maar het is vooral gekend voor de eenhoornige neushoornpopulatie. Wij zijn dan ook vooral geïnteresseerd om deze dieren te spotten. Je kunt verschillende soorten safari’s doen om het nationale park te verkennen maar er schuilt alweer een addertje onder het olifantegras 😤 (20% van het NP is begroeid met olifantegras dat wel 8m hoog kan worden)….Als buitenlander moet je 2000 NPR (de nepali 150 NPR) ingang betalen per dag !! Dus van ons oorspronkelijke plan om iedere dag iets te doen moeten we al direct afwijken willen we ons niet blauw betalen. Ze stellen ons voor om eerst de olifantesafari te doen met op dezelfde dag in de namiddag ook de jeepsafari en ’s anderendaags ‘s morgens vroeg de combinatie kano&wandelsafari. Op deze manier moeten we maar 1x de entree betalen. We denken hier grondig over na omdat we niet zo voor de olifantesafari zijn maar we lezen dat het wel de beste manier is om de neushoorns te spotten. Na lang twijfelen besluiten we dan toch de volledige combinatie te doen om zoveel mogelijk van het park te zien. We zien inderdaad heel wat dieren, oa : axisherten, kleurrijke pauwen, verschillende soorten apen, vogels, gaviaal krokodillen (familie van de Australische zoutwatercrocs), …en op verschillende plaatsen de eenhoornige neushoorn!! WAW!! Als kers op de taart zien we ook nog de (moeilijk te spotten) lippenbeer van heel dichtbij ! Het was voor ons dan ook een vruchtbaar bezoek aan Chitwan, die dieren als de (bedreigde) neushoorns en de lippenbeer van zo dichtbij zien is prachtig en beschouwen we dan ook als een voorrecht. We kunnen ook nog toevallig genieten van badende olifanten in de Rapti rivier, een waar genot als je ziet hoeveel plezier deze dieren beleven aan hun badje. De resterende tijd brengen we fietsend door, we maken het omringende platteland van Sauraha onveilig 😜. Eenmaal je het stadscentrum achter je laat is het heerlijk rustig en we fietsen langs en door verschillende Tharu dorpjes. De mensen leven er basic met een waterpomp ergens buiten waar ze de was en de afwas doen en een gemeenschappelijke wc om de paar honderd meter. Hun dieren leven gewoon naast hun huisje en ze gaan ermee op wandel naar een weiland om ze te laten grazen. Maar één ding is overal hetzelfde : de mensen zijn heel vriendelijk en nieuwsgierig en de kindjes proberen hun kennis van het Engels uit op ons. Ik ben nog vergeten te zeggen dat het hier veel warmer is dan in Kathmandu en heel vochtig. We laten hier dan ook heel wat liters zweet achter ...

Met de bus reizen we richting Pokhara en gelukkig verloopt alles weer vlot. Ons hotel stuurt een auto om ons op te halen aan het busstation, wat een service! Het hotel “Three Jewels Boutique” is een heerlijke plaats, het is goed gelegen, het is er superrustig, we hebben een mooie kamer met een fantastisch plekje om buiten te zitten, het is proper en het personeel is er zoooo vriendelijk! Bovendien is Pokhara heel erg leuk, het ligt omgeven door het Annapurna gebergte aan het Fewa meer. We worden tijdens ons verblijf getrakteerd op 2 maal onweer, de eerste keer zelfs met grote bollen hagelstenen. Het is hier overdag erg warm maar naar de avond toe begint het frisser te worden en meestal is het alleen ’s morgens redelijk helder weer. Op dat tijdstip kunnen we meestal 2 hoge besneeuwde pieken van het Annapurna gebergte zien van op ons balkon. We wandelen langs het Fewa meer en door Pokhara zelf tot aan de dam. Op onze terugtocht botsen we op een familiefeest in het park, we blijven kijken naar de feestelijk geklede en dansende mensen….ik probeer wat foto’s te nemen maar word uitgenodigd om mee te dansen (heeeelp) ….de muziek en het plezier is aanstekelijk maar ik bak er niet veel van (zie filmpje Nepal). We willen naar de World Peace Stupa gaan en de kortste route is : je laten overzetten met een boot en dan omhoog klimmen MAAR de prijzen voor de overzet zijn echt absurd en daar doen we dus niet aan mee. We dokteren een andere weg uit en nemen dus de lange wandelroute maar beginnen er vroeg in de morgen aan om de grootste hitte te vermijden. Het wordt toch een lange stevige beklimming maar het uitzicht is heel mooi! We dalen af via een andere kant en zijn toch blij als we na meer dan 5 uren terug in onze kamer zijn, moe maar voldaan.

Sarangkot staat ook op ons programma maar we zitten met hetzelfde vervoersprobleem, te duur. Onze oplossing : we huren een scooter en gaan er zelf naartoe rijden. Dat is hier wel een uitdaging want de wegen zijn echt miserabel, met onverwachtse putten in het midden van de baan en hele stukken weggeslagen asfalt. Eens we de stad verlaten hebben gaat de bochtige weg steil omhoog, ons scooterke moet zijn uiterste best doen maar brengt ons toch tot helemaal boven in het dorp. Vandaar volgt nog een lange beklimming naar het viewpoint op 1591 m hoogte maar tegen dat we daar zijn is de bewolking alweer de spelbreker en zien we wel het magnifieke zicht op het meer en Pokhara en omstreken maar niet meer de hoge toppen van het Annapurna gebergte. Het dorp Sarangkot is ook de startplaats voor de populaire paragliding. Je loopt met een begeleider van de berg naar beneden en zweeft dan samen over de vallei en het meer. We deden dit al in Queensland, Nieuw Zeeland. Hier wilden we graag een ballonvaart doen over de streek maar jammergenoeg bieden ze dit niet aan in dit seizoen. De paragliding kost normaal 5000 NPR maar doordat ze in dit seizoen maar 1 vlucht kunnen doen per dag ipv 2 vragen ze 10000 NPR . Dit hebben we nu nog nooit gehoord, gewoon de prijs verdubbelen omdat ze evenveel zouden verdienen !! Nou, niet met ons in ieder geval 🤨 . 

Onze tijd in Pokhara was zalig, een combinatie van inspanning en ontspanning . We nemen afscheid van het lieve hotelpersoneel en vertrekken met de bus terug naar Kathmandu, deze keer wordt het een rit van zo’n 8 uren zonder tegenslagen (ong 200km).

Er is wat gedoe rond de voor ons gereserveerde zitplaatsen op de bus maar uiteindelijk komen we er beter uit en zitten we helemaal vooraan met goed zicht. Om 7u45 zet de bus eindelijk aan om vervolgens een half uur stil te staan op de rijweg, de hele colonne bussen en auto’s staat gewoon stil en we weten niet waarom. Als we dan toch kunnen starten brengt de route ons door groenbeboste bergen met zicht op de valleien vol helgroene rijstterrassen. Ook de andere gewassen zijn trapsgewijs aangelegd op de hellingen. Vanaf ongeveer halfweg de route zien we een brede bruine rivier die zich door het landschap slingert. Er zijn talloze smalle, lange loophangbruggen over deze rivier naar de huisjes die tegen de bergflanken aan de overkant genesteld zijn. Het laatste stuk van de weg is heel erg bochtig en heel steil maar dat houdt de (bus)chauffeurs hier niet tegen om voor te steken in en voor bochten en zelfs langs de verkeerde kant in te halen! Ongelooflijk, we hebben ogen tekort voor zowel de magnifieke omgeving als voor het verkeer op de weg. Uiteindelijk bereiken we Kathmandu veilig en zonder ongevallen.

We blijven hier nog een paar nachten voor we Nepal verlaten. Deze keer logeren we in een hotel met zwembad op het dak en mooi uitzicht op de Swayambunath temple. Het worden ontspannende dagen en ondanks de slechte aankomst is Nepal voor ons een prachtige ervaring geworden ! 

See ya later T&T