Reisverhaal «ja jongens,nog meer natuurschoon»

New Zealand | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 16 Februari 2008 - Laatste Aanpassing 06 Oktober 2017

We vluchten uit Queenstown ,grapje,het is een leuke plaats
maar je zou er rap al je geld kwijt zijn  en aangezien
we nog lang niet naar huis willen...We nemen dus de Crown
Range Road,de hoogstgelegen snelweg in NZ,deze loopt over
de Cardrona Range en biedt onderweg schitterende vergezich-
ten!Aan het Wanakameer stoppen we voor de lunch en dan ver-
volgen we onze weg door brede valleien en langsheen ver-
schillende meren en watervallen tot in Haast.

Zonder haast trekken we weer verder,in Monro gaan we
wandelen door kustregenwoud tot aan het strand en daarna
rijden we aan een stuk door tot in Fox Glacier waar we onze
trip voor morgen boeken.We gaan ook naar Lake Matheson om
er de circuit rond het meer te wandelen.En dan is het tijd
om naar onze slaapplaats in Franz Joseph te rijden,onder-
weg nemen we een lifter mee,het blijkt een nieuwzeelander
te zijn.In onze hostel krijgen we gratis lekkere verse soep,
amai da smaakt zeg.

Deze morgen rijden we een 25km terug tot in Fox Glacier
waar we een dagwandeling gaan maken op de gletsjer.De Fox
is 13 km lang en aan het vergroten.Een gletsjer is continu
in beweging, daardoor verandert het ijsoppervlak voortdu-
rend en je mag deze niet zonder gids betreden,te gevaarlijk.
We krijgen eerst wat uitleg en onze uitrusting(wandelbottines,
sokken,rugzak,wanten,regenjas....) en dan gaat het richting
gletsjer.We moeten eerst ongeveer een uur klimmen voor we op
de gletsjer kunnen waarbij we flink zweten.En dan krijgen we
een soort wandelstok met een ijzeren punt en klimijzers voor
onze schoenen,nog een extra laag kleding en we zijn klaar om
het ijs te betreden.We hadden gedacht dat het een zware dag
ging worden maar het wandeltempo ligt heel laag doordat de
gids op veel plaatsen met een houweel een soort tredes maakt
in het ijs en wij dus moeten wachten.Maar we zijn alweer een
ervaring rijker, een gletsjer is toch een natuurfenomeen hoor!
Daarbij picknicken op het ijs, het is eens wat anders en het
is de hele dag droog gebleven, ook al een hele prestatie aan
de 'westcoast' die ze hier ook 'wetcoast'(=natte kust) noemen!

Het was onze bedoeling om in het alpine centre van Franz Joseph
te gaan kijken naar een korte film over gletsjers maar meer dan
6 euro pp voor een film van 20 min vinden we toch te gortig!
In plaats daarvan gaan we nog een kijkje nemen bij de Franz
Joseph gletsjer voor we vertrekken uit het gletsjergebied.Maar
het is mottig weer vandaag:regen,grijs en door de lage wolken
bijna geen zichtbaarheid, echt westcoastweer dus!We maken 2 korte
wandelingen en rijden daarna naar Hokitika.Onderweg komen we de
hele tijd oldtimers tegen,het blijkt een Bentleytour te zijn.Wat
een prachtige wagens zeg,sommige zijn 80 en meer jaar oud!Hokitika
is gekend als jadestadje en onze hostel 'Mountain Jade' ligt
boven een jade atelier waar je een kijkje mag gaan nemen naar
het slijpen van de groene steen."Kijke-kijke-nie kope" is ons
motto 

Amaiamai wat heeft het geregend vannacht,gelukkig is het deze
morgen iets beter.We steken vandaag over van de westkust naar de
oostkant en dit via de Arthur's Pass door de zuidelijke alpen.
Deze weg leidt door brede valleien, gaat via eenvaksbruggen over
wildstromende riviertjes,passeert de Arthurs en de Harpers pas en
al die tijd zijn er overal klaterende watervallen en oranje wilde
lelies.Halverwege stoppen we om via vele trappen naar de Devils
Punchbowl Falls te klimmen,lang blijven we er niet want ondanks
dat het niet regent zijn we helemaal natgesproeid van de waterval.
We rijden verder langs meren,maanlandschappen en hebben weer ogen
tekort om alle vergezichten in ons op te nemen!
In de vooravond komen we aan in Waipara waar we een overnachting
geboekt hebben in een originele hostel in oude treinstellen.Door-
dat we deze keer een 2persoonskamer geboekt hebben krijgen we een
hele wagon voor ons alleen.Het regent ondertussen weer pijpestelen
en we maken het gezellig in ons privesalonneke,we bekijken een
film van Mr Bean.

Tegen de ochtend hebben we nu ook een eigen zwembadje vlak voor
onze wagon 'dankzij' de zondvloed die ondertussen al zo'n 17 uren
aanhoudt.We nemen afscheid van de hele vriendelijke managers van
dit leuke plekje en rijden naar Kaikoura.Jammergenoeg miezert het
weer en kunnen we niet ten volle genieten van de weg naar dit
stadje.Het is de eerste keer dat we geen hostel op voorhand ge-
boekt hebben en we moeten een tijdje zoeken om nog iets geschikts
te vinden.Daarna houden we ons wat bezig met de was en de plas
want het weer blijft slecht.Naar het schijnt hebben ze hier al in
tijden geen regen meer gezien, het land zit tegen een 'droogte'
aan te kijken en wij hebben hier al 3 dagen na mekaar regen-regen
,just our luck!!

Aha!Het zonnetje breekt erdoor en wij heten haar meer dan welkom!
Eindelijk kunnen we Kaikoura verkennen en dat doen we aan de hand
van een heerlijke wandeling.We combineren een paar wandelingen en
zijn zo een hele dag onderweg langsheen alweer een formidabele
kust en doorheen weilanden die inderdaad kurkdroog staan.We zien
vele vogels en verschillende zeehonden,er zijn hier een paar kolo-
nies.Ondanks de lekkere vissoep van deze middag (gegeten aan een
stalleke aan de zee) hebben we reuzehonger als we aankomen bij de
hostel en die gaan we stillen met de overheerlijke greenlipped
mussels!!

14 februari,voor de vergeetachtigen onder jullie : Valentijn!Nor-
maal zijn we niet echt "Valentijnachtig" aangelegd maar deze keer
wordt het toch een hele speciale dag.Bij het krieken van de dag
staan wij al paraat om.........te gaan zwemmen met dolfijnen!We
krijgen eerst al ons materiaal,een wetsuitoverall en daarover een
vest in hetzelfde materiaal, precies een dwangbuis.Maar das nog
niet alles,daarbij hoort nog een kap,snorkel en flippers.Aldus
uitgerust vertrekken we met de bus,na een korte infofilm,naar de
aanlegsteiger waar onze boot al klaarligt.We zijn met 13 zwemmers,
meer mag niet om de dolfijnen te beschermen (ecotoerisme) en nu
gaan we dus op zoek naar de dusky dolphins die na een nacht jagen
in volle zee terugkeren naar de ondiepere kust.Ons geduld wordt
niet lang op de proef gesteld, al na een kwartiertje (en een mooie
zonsopgang) zien we de dieren en nu is het aan ons.....Helemaal
ingeduffeld laten we ons voorzichtig in het ijskoude zeewater
glijden,whoooaah we zijn toch efkes niet goed van de kou maar daar-
na went het en kunnen we genieten van de sierlijke mooie dolfijnen.
Ze zwemmen naast,onder en bijna tegen je,kijken je recht in de ogen
en als je geluk hebt spelen ze zelfs met je.Er zijn er echt tien-
tallen, zoniet honderden,we beleven DOL-fijne momenten met deze
prachtdieren!Veel te rap is het voorbij, ondanks de kou mocht het
gerust langer geduurd hebben.Als we ons omgekleed hebben gaan we
deze acrobaten onder de dolfijnen nogmaals bewonderen, vanop het
dek kijken we naar hun buitelingen,sprongen en salto's.Dit was het
om kwart voor 5u opstaan meer dan waard!Nog eventjes vertellen dat
deze dolfijnen volledig wild zijn en dus niet 'getraind' of 'afge-
richt' zijn of gelokt worden met eten.Alles hangt dus af van de
beestjes zelf of je er veel gaat zien en of ze bij je komen zwemmen.
Na deze onvergetelijke ervaring rijden we weer verder,de eerste
kilometers loopt de weg vlak langs de rotsige kust en we stoppen
een paar keer om zeehonden te observeren,het zit hier echt vol met
deze grappige diertjes,alleen jammer dat ze zo stinken!Na een
30-tal km krijgen we een landschap van grote gele kale heuvels
te zien en nog later verandert dat in een gebied met groene ranken
van de wijnboerderijen.We zijn blij als we in Picton onze Nissan
aan de kant kunnen zetten want we zijn alletwee versleten....Ai
ai wat gaat dat worden als we weer moeten gaan werken??Eraan

denken alleen al maakt ons moe 

Het weerbericht voorspelt een grijze regendag vandaag maar omdat
onze dagen op het zuidereiland rap aan het slinken zijn wagen we
toch onze kans om een stuk van de Queen Charlotte Track te wandelen.
Dit is normaal een 4 a 5 daagse wandeling van 71 km,wij gaan het
stuk van het begin tot aan Mistletoe Bay wandelen,dit is heen en
terug zo'n 27km.Het grootste deel van de weg heb je zicht op prach-
tige composities van stukken groen bebost land,blauwgroen water en
talloze verborgen inhammen.En we hebben het practisch heel de tijd
droog gehouden,zelfs het merendeel van de tijd zonnig weer gehad!!
We vervolgen onze route op de Queen Charlotte Drive, deze mooie
weg telt maar liefst 360(!) bochten en biedt voortdurend andere
zichten op de Marlborough Sounds,dit is de mooie streek waar we
juist gewandeld hebben.Tegen de avond arriveren we in Nelson en we
zijn blij onze vemoeide benen te kunnen laten rusten.....