Reisverhaal «Een pijnlijk achterwerk»

Qatar | 0 Reacties 14 Juni 2009 - Laatste Aanpassing 26 September 2009

Ik ben hier kort na mijn terugkeer einde mei voor de eerste keer op doktersbezoek geweest. Het probleem was huiduitslag op mijn poep. Allergie t.g.v. de warmte, volgens de dokter.
Dat was ook weer een belevenis op zich. Ik was naar een privékliniek geweest, het “American Hospital”, omdat mijn Health Card (voor gratis medische zorgen) nog altijd niet in orde is. Omdat ik geen gezin heb zou ik naar het medisch centrum voor alleenstaanden moeten, maar daar steken ze ook alle sociale gevallen zoals al diegene die hun gezin niet mogen laten overkomen omdat ze zelf te weinig verdienen. Je moet minstens 7.500 QAR per maand verdienen, ongeveer 1.650 Euro, om je gezin mee naar Qatar te mogen brengen. De meesten van het (gekleurde) werkvolk verdienen dat niet en moeten dus noodgedwongen hun gezin in het land van herkomst achterlaten. Vroeger was de grens 4.500 QAR per maand maar onlangs heeft de overheid dat opgetrokken, wat niet in dank afgenomen is. Dat medisch centrum voor alleenstaanden schijnt nu niet echt een toonbeeld te zijn van properheid. Kwatongen beweren dat als je nog niet ziek bent als je er binnengaat, je er gegarandeerd ziek buitenkomt. Bij ons op het werk weigeren ze me in ieder geval een kaart voor dat centrum af te leveren. We hebben al enkele pogingen ondernomen om mij in een ander centrum, voor gezinnen dus, meestal is dat in je eigen buurt, te krijgen, maar tevergeefs tot nog toe. Dus dan maar naar de privékliniek, veel duurder maar ik hoop dat de verzekering tussenkomt.
Aanvankelijk vroeg ik naar een dermatoloog, maar die hadden ze niet. De receptioniste vroeg wat het probleem was. “Skin problem, maybe exzéma.” “Where?” vroeg ze. Ik kwam even dichter en fluisterde discreet in haar oor “On my butt.” “Oh, I see” zei ze en knikte dat ze het begrepen had. “But we don’t have any dematologist., sir”. Dan maar naar een general practicer gevraagd, zoiets zoals een huisarts bij ons want die doen toch alles. Eerst een ganse discussie aan de receptie dat ze me toch niet gingen kunnen helpen, want dat ik met huid”problemen” wel degelijk naar een dermatoloog moest. “But you don’t have a dematologist, and maybe a general practicer can help me”. Een ander ziekenhuis waar misschien wel een dermatoloog zat werd voorgesteld, maar ik zag dat niet zitten, mijn poep deed zeer en ik wou geholpen worden. Toen ik hen zei dat ik met dergelijke uitslag thuis wel naar de huisarts ging, mocht ik dan toch uiteindelijk de dokter zien, die zou dan beslissen of hij mij verder kon helpen of niet. Eerst diende ik mij in te schrijven in de kliniek (het was mijn eerste bezoek daar), kopie van mijn identiteitskaart, een hele vragenlijst in te vullen omtrent mijn medisch verleden en moest ik een verklaring ondertekenen dat ik begreep dat geneeskunde niet altijd een exacte wetenschap is, dat dokters ook maar mensen zijn die zich kunnen vergissen en dat ik hen bij een eventueel foute diagnose wel nooit gerechtelijk ging vervolgen. Zit ik hier in Qatar of ben ik in Amerika beland? Oh, nu snap ik waarom die privékliniek “American Hospital” heet. De dokters hebben zeker in Amerika gestudeerd.
Na de paperassen, bureaucratie ben ik hier intussen al gewoon, werd ik eerst naar een wachtzaal geloodst waar ik mijn beurt moest afwachten. Het ging redelijk snel, na een kwartiertje al kwam een assistente mij halen om naar de dokter te gaan die dan zou beslissen of hij al dan niet bevoegd was om mijn probleem op te lossen. Kort uitgelegd wat er aan de hand was. Toen de dokter vroeg waar het probleem zich voordeed wees ik naar mijn bilspleet. Groot was mijn verbazing toen de dokter dan ineens in staat bleek een diagnose te stellen zonder mij te onderzoeken. “Skin allergy,” luidde het verdict. Omdat de assistente erbij zat was hij waarschijnlijk te verlegen om mij te vragen mijn broek te laten zakken. Nochtans vroeg de assistente zelf of de dokter de pijnlijke zone niet even moest zien, waarop de dokter antwoordde dat dat niet nodig was, hij wist waarover het ging en wat er aan de hand was! “I know the problem, it’s hot and you’re sweating.” Raar he, eerst zijn ze niet bevoegd voor uw probleem en dan kunnen ze plots een diagnose stellen zonder u te onderzoeken? Straffe doktoren hier, daar moesten ze er bij ons ook een paar van hebben!
“Are you with your car?” “Yes, doctor”. “I can give you injection or pills” “What’s most effective, doctor?” “Injection of course.” “So, then give me injection, doctor.” “But injection makes you sleepy, and you’re driving”. “Give me an injection and I will drive immediately home to get some sleep”, was mijn Belgisch antwoord. “But what if you fall asleep while you’re driving home. I can’t take this responsibility. I will give injection but not so strong and pills.” Oeps, even voelde ik mij terug in Amerika.
Ze hebben mij dan een spuit corticosteroïden in mijn achterste gegeven en nog een tubeke zalf (hydrocortisone+antibioticum) en een doosje pillen (antihistaminicum) meegegeven. Dat ging natuurlijk niet zo in één, twee drie. De dokter maakte eerst een voorschrift voor de apotheek die zich in dezelfde kliniek bevond. Daar moest ik eerst de spuit gaan afhalen. Met de spuit terug naar de wachtzaal tot ik bij een andere verpleger terecht kon, mannelijk uiteraard. Deze gebaarde mij op de onderzoektafel te gaan liggen en draaide eerst de deur op slot vooraleer hij mijn broek naar beneden trok. Ik vreesde al een of andere verkrachtingscene, maar nee hoor, hij heeft heel netjes de spuit in mijn achterwerk gezet.
Dan met het voorschrift terug naar de apotheek voor de pillen en de zalf. De apothekeres haalde netjes de zalf en de pillen uit de rekken en deed alles in een zakje dat ze opzij zette. Eerst moest ik aan het onthaal gaan betalen. Daar kreeg ik dan een bewijsje waarmee ik nadien terug bij de apotheek de bestelling kon gaan afhalen. Toch slim gezien van die (Amerikaanse) Arabieren, zo geraakt niemand buiten zonder zijn rekening te betalen.
Een hele poespas, maar al bij al was ik op één uur tijd buiten, de tijd die ik gemiddeld in België in de wachtzaal van mijn huisarts zit te wachten wanneer ik op doktersbezoek ga.
De pillen zijn ondertussen op, maar de uitslag is nog niet helemaal verdwenen. Ik ben niet meer terug naar die dokter geweest, want die onderzoekt mij toch niet, maar ben direct bij een apotheker in de stad een antihistaminicum gaan vragen. Ze hebben mij Fenistil gegeven (krijg je bij ons niet zonder voorschrift). Dat schijnt wel te werken, maar ik wordt er mottig en slaperig van. Waarschijnlijk van het soort dat de dokter niet wou geven aan mensen die met de auto rijden. Ik hoop dat één kuur van nog 10 dagen zal volstaan om het probleem helemaal op te lossen. Ik heb gelijk dan ook nog maar een tubeke hydrocortisonecreme meegenomen.
Zelfs iets banaals als naar de dokter gaan met wat uitslag op je poep, loopt hier niet van een leien dakje. Over alles wordt hier moeilijk gedaan, de aard van het beestje waarschijnlijk, veel hypocrisie en ze gedragen zich soms net als kleine kinderen.
 
14 dagen later:
Omdat het probleem bleef aanslepen ben ik ondertussen toch maar naar een andere dokter in een andere privékliniek geweest, die wel naar mijn poep durfde kijken. De diagnose luidde heel anders, schimmelinfectie. 14 dagen verloren met de gratie van Allah, Al'Ham delullah! Het is immers om Allah niet voor het hoofd te stoten dat de eerste dokter mijn broek niet naar beneden durfde te trekken in het bijzijn van zijn assistente. Zo zie je maar waar overijverige devotie toe leiden kan! Hopelijk staat Allah mijn genezingsproces nu niet langer meer in de weg, Inch'Allah.
Ik ben me ook gelijk Dettol douchegel gaan kopen. Ik had dat gezien op de TV-commercials. Zie je zo een klein Arabiertje, gaat bij de buurjongen spelen, maar de handvaten van het fietsje van de buurjongen zitten vol bacteriën. Als het Arabiertje thuis komt zitten de bacteriën al over zijn hele lijf. Met een ander jongetje dat op een kermismolen gezeten heeft, vergaat het net zo. Vader verbiedt de Arabiertjes nog buiten te gaan spelen. De Arabiertjes zijn dan diepongelukkig. Gelukkig weet mama raad, ze heeft nog een hele troep Dettol waarmee ze het huis poetst, maar ook nog Dettol toiletzeep en douchegel. “Kills 99% of the germs in a few seconds” staat erop. Wow, straf spul, ik dacht eerst dat het tegen Duitsers was, maar nee hoor “germs” zijn gewoon ziektekiemen. Voortaan kunnen de Arabiertjes terug buiten spelen en worden ze grondig gewassen met Dettol wanneer ze thuis komen. Papa gaat zelfs mee op de kermismolen. Het hele gezin is nu terug gelukkig. Ik vond dat eerst belachelijke reclame en een beetje onzin. Nu met die schimmelinfectie denk ik er toch even anders over, je zit hier gewoon in een zeer warm en vochtig klimaat waar al die “germs” zich veel sneller ontwikkelen dan wij dat bij ons gewoon zijn.

 

 

 

 

Fotoalbums van Qatar

Terug thuis in Qatar (13)

09 Oktober 2010 | Qatar | Laatste Aanpassing 09 Oktober 2010

  • Het toilet
  • De "Master Bedroom", de mijne dus
  • De keuken
  • De fitness zaal

Naar de Inland Sea (6)

05 December 2009 | Qatar | Laatste Aanpassing 05 December 2009

  • De 4x4 komt handig van pas.
  • Laatste stukje highway naar de Inland Sea.

Vrijdagnamiddag in Doha (9)

07 Augustus 2009 | Qatar | Laatste Aanpassing 07 Augustus 2009

  • ... terug op transport gezet te worden ...
  • ... op de nabijgelegen autobusparking ...
  • ... naar de werkkampen.
  • ... in Doha City ...

Zeebodemonderzoek (18)

07 Augustus 2009 | Qatar | Laatste Aanpassing 13 Juni 2009

  • Het luchtkanon wordt te water gelaten
  • Boorponton in volle zee

Venice is now in Qatar (7)

14 December 2008 | Qatar | Laatste Aanpassing 14 December 2008

  • Nee, geen reclame voor een operavoorstelling, wel
  • Man, man, zagen ze er hier allemaal maar zo uit  (

Op het werk (5)

13 December 2008 | Qatar | Laatste Aanpassing 16 Oktober 2008

  • Boorproeven op Messaied Port
  • Mijn Bureau
  • Mijn Bureau
  • Mr. Navjot, de Indische baas

Thuis in Qatar (15)

13 December 2008 | Qatar | Laatste Aanpassing 16 Oktober 2008

  • Mijn Slaapkamer
  • De Keuken
  • De Living
  • De Logeerkamer

Met alle Chinezen .... (2)

13 December 2008 | Qatar | Laatste Aanpassing 13 December 2008

  • Richard wou persé naast mij staan, Emily die een b
  • Vlnr: Uw dienaar, Kobus (ZA), Jeremy (ZA), Thato (

Bezoek aan de Soukhs (10)

24 Oktober 2008 | Qatar | Laatste Aanpassing 24 Oktober 2008

Doha City (2)

16 Oktober 2008 | Qatar | Laatste Aanpassing 16 Oktober 2008

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking