Reisverhaal «Dag 4: Glodzevo-Madara-Plishka-Varna»

Bulgarije | Bulgarije | 0 Reacties 23 Juni 2019 - Laatste Aanpassing 25 November 2019

We ontbijten in de ruime eetzaal van het hotel, we zijn de enigen. Ze zijn hier blijkbaar heel optimistisch en voorzien op veel gasten, er kunnen hier buiten wel 500 mensen zitten.

Als we vertrekken is er niemand te zien, we deponeren de sleutel dan maar op de tafel in het kantoortje. De zware poort doen we maar zelf open en weer dicht.

Via kleine wegen rijden we naar de E70, richting Madara. Daar is een UNESCO- erfgoed te zien: de Ruiter van Madara. We nemen eerst een massa trappen naar de Grot van de Nymfen, een kalkstenen grot met mos en sijpelend water. Die werd gebruikt als schrijn door de Traciërs in de 4^de eeuw v. Chr. We gaan verder naar links waar een steile trap naar de top van de klif leidt.Na in totaal 240 trappen te hebben gedaan, komen we bij de restanten van een Bulgaars fort. En daarboven, uitgehouwen is de rots, zien we de Ruiter. Als moeten we goed kijken, hij is niet zo groot en ook niet zo duidelijk. 

Onze volgende bestemming is Plishka. Dat is nu een ruïne, maar toch zeker de moeite waard om te bezoeken. Plishka was de hoofdstad van het eerste Bulgaarse tsarenrijk en bleef dat tot 893. Van daar uit versrpeide zich het Christendom en verspreidden de monniken Cyrillus en Methodus het Slavische alfabet. In het begin van de 9^de eeuw werd de stad verwoest door de Byzantijnse keizer Nicephorus. Tsaar Boris verplaatste de hoofdstad van uit het grotendeels verwoeste Plishka naar Preslav.

We rijden terug naar de autosnelweg, de E70 richting Varna. Onderweg willen we een kijkje nemen bij Pobiti Kamani, het Versteend Woud. Als we uitstappen valt de hitte op ons neer, het is stikheet. Aan de ingang krijgen we meteen het idee dat dit hier niet zoveel voorstelt, eigenlijk zijn het gewoon een hoop grote stenen in het zand. We nemen een paar foto’s van de stenen aan de ingang en we zijn weer weg. Het is bovendien veel te heet om in de open zandvlakte rond te lopen.

Hup, terug naar Varna waar we een appartement (The Nest) tot onze beschikking hebben, gisteravond geboekt via opnieuw Booking.com.. De GPS zegt dat we onze bestemming hebben bereikt, helaas zien we niks dat er op trekt. Na een paar keer vragen  komen we tot de conclusie dat we er 50 meter van staan. Alleen is het een straatje lager. Amai, wat een lelijke buitenkant, hopelijk is het binnen een stuk beter.

De eigenares komt er aan en leidt ons naar boven. Eenmaal binnen is het verschil met buiten ongelooflijk groot: een ruim eigentijds ingericht appartement met alles erop en eraan.

Na een uurtje relaxen stappen we naar de Grand Mall, niet om te shoppen maar daar is het Retro Museum. Binnen is het lekker fris door de airco. Maar eerst een ijsje eten, daar heb ik nu al de hele dag zin in. Hier wordt het ijs niet afgemeten in bollen maar per gewicht. Voor ons twee komt dat op 8,00 lev voor een flinke pot.

Het Retro Museum is in de onderste verdieping helemaal op het einde. Binnen worden we meteen ondergedompeld in de jaren 60 en 70. Zowat alles van die periode is hier te zien: auto’s, moto’s, fietsen, speelgoed, fototoestellen, schoonheidsproducten, sigarettenpakjes, boeken, reclameborden, … Je kunt het niet bedenken of het is er. Dit is zeker de moeite waard om te bezoeken.

Intussen hebben we flink honger gekregen. Op de bovenverdieping zijn alle eetgelegenheden en daar zullen we wel iets vinden. De meeste zijn pizzatenten of hamburgertoestanden. Daar hebben we geen zin in en dus gaan we zitten in een tentje waar blijkbaar alleen gezond voedsel wordt verkocht. We opteren voor een slaatje met zalm en drinken elk een alcoholvrije cocktail. Willy kiest een Sunrise (met ananas) en ik neem een Sunshine (met gember).

We gaan terug naar het appartement, intussen is het donker. Nog een glaasje wijn met wat zoute koekjes en een douche en het is bedtijd.