Reisverhaal «Dag 9: Pavel Banjo-Trojanski Manastir-Hisaria»

Bulgarije | Bulgarije | 0 Reacties 28 Juni 2019 - Laatste Aanpassing 26 November 2019

We genieten van ons ontbijt in de keuken van Villa Gamma, en vertrekken  richting noorden naar het Trojanski Manastir. 

Eerst gaat het vlot over de grote weg nr. 6 en in Karnare moeten we rechts afslaan. We rijden door het Nationale ParkCentrale Balkan, de omgeving is prachtig. Helaas heb ik daar weinig oog voor want nu begint het, deze weg maakt deel uit van de Trojanski Pass. Een smalle weg met veel bochten, eerst constant bergop en plots weer afdalend. Dat gedurende bijna 60 km. en bijna anderhalf uur. Ik ben zowat murw als ik uitstap. Maar de beloning is groot, we staan voor een van de grootste kloosters van Bulgarije. Het centrale geplaveide plein is omzoomd door houten balkons versierd met bloemen, het geeft een vredevolle atmosfeer. Dit nog werkend klooster werd gesticht in 1600 maar de meeste gebouwen dateren uit de 19^de eeuw. 

De Sveta Bogoroditsa kerk steelt de show, die is werkelijk prachtig. Ze werd voltooid in 1835 en de meeste schitterende muurschilderingen zowel binnen als buiten zijn van de hand van Zahari Zograf (een naam die we al verschillende keren zijn tegengekomen). Ook hier weer die typische afbeelding van de hel: duivels pijnigen zondaars en via een rivier van vuur worden die in de muil van een monster gegooid terwijl Christus en heiligen van uit de hemel neerkijken.

In de kerk is een dienst bezig, een meisje ondergaat een ritueel wat bij ons waarschijnlijk een communie feest is. Ze heeft gewone kleren aan en na de dienst komt ze buiten in een wit kleed. Niemand heeft er problemen mee dat wij daar rondlopen en zelfs foto’s nemen.

We vangen de terugweg aan en nu mag Willy rijden. Vreemd, op een of andere manier lijkt de weg plots korten. Onderweg houden we halt om te picknicken en houden een wedstrijdje om ter verst kersenpitten spuwen. Niemand wint maar die kersen van die oude dame uit Tryavna smaken heerlijk.

In Hisaria hebben we een kamer in Citi Hotel geboekt, deze keer niet via booking.com. de receptioniste is niet van de vrolijkste en ziet er uit alsof ze al vele jaren een glaasje teveel heeft gedronken. 

Ook hier zijn er veel spa-hotels en dus vragen we ook even aan de receptie waar massages worden gegeven. We worden verwezen naar een hotel een vijfhonderd meter verder maar daar moeten ze blijkbaar niet al te veel werk hebben. De salon is al gesloten (het is pas 17.00 uur) en ze kunnen -of willen – ons niet verder helpen. Wel kunnen we morgen terug keren om een afspraak te maken. 

Dan maar terug naar ons hotel, gelukkig weet de receptioniste een adres. Ze belt even en we mogen zelfs direct gaan. We hebben nog net de tijd voor een douche en daar gaan we met de taxi  wat ons amper 2,00 lev kost.

De dame verwacht ons en geeft mij eerst een massage terwijl Willy geld uit de muur gaat halen. Daar hadden we geen tijd voor gehad, zo rap moest het gaan. De massage is hard inwerkend op de spieren, duurt een uur en kost 50,00 lev per persoon.

We gaan te voet terug naar het hotel. In een pizzeria vlakbij eten we een pizza met een slaatje.