Reisverhaal «Santiago-El Cobre»

Cuba | Cuba | 0 Reacties 21 December 2015 - Laatste Aanpassing 24 Januari 2016

's Morgens opnieuw naar Cadeca. We zijn nog te vroeg maar daardoor staan we ook vooraan in de rij. We doden de tijd met naar passanten kijken, en dat alleen is al de moeite waard. Oldtimers en oude motoren komen rokend voorbij en daartussen vechten krakkemikkige fietsen en karren van alle slag voor een plaats. Een 'geldwisselaar' doet zaakjes met Cubanen voor de deur van het wisselkantoor, wij riskeren ons daar niet aan want we zijn niet vertrouwd genoeg met het Cubaanse geld. Ondertussen is de rij aangegroeid tot een tiental meter, en iedereen houdt zich strikt aan zijn plaats, wat in Cuba een gewoonte is.

We gaan opnieuw naar onze casa particular. Ik had een paar adressen van Casas in Camagüey gedownload voor ons vertrek, en aangezien we geen zin hebben om opnieuw oeverloos te moeten zoeken, vraag ik de señora om er enkele op te bellen. Na de derde poging hebben we een reservatie op zak.

Bij infotur kopen we een busticket naar Camagüey voor morgen. De bus van 13 u is reeds volzet, dus wordt het 16u. Zo kunnen we langer in Santiago blijven, maar komen we 's avonds zeer laat aan in Camagüey. Gelukkig hebben we een reservatie en zal de casa een taxi sturen.

We bestellen tegelijkertijd bij infotur voor 35 CUC een taxi die ons in de namiddag naar El Cobre en de begraafplaats van Santa Ifigenia zal brengen. Het eerste is een bekend bedevaartsoord met een al even bekende Madonna, niet dat we katholiek zijn, maar we willen dat wel eens zien, vooral omdat de locatie in de bergen pittoresk schijnt te zijn. Op de begraafplaats zijn graven van een aantal belangrijke personen, waaronder Jose Marti.

De taxi is een Chevrolet Bel Air en de driver een dikke Cubaan die nog net geen sigaar rookt: meer cliché kan niet. De man valt ontzettend mee en we krijgen overal ruim de tijd. Het kerkhof is zeer luxueus met grote mausolea in wit marmer, dit in contrast, met de begraafplaats in Camagüey. We zien het wisselen van de wacht aan het graf van Marti (om het uur). In El Cobre is het zeer kalm. De weinige bezoekers dragen kransen gele bloemen mee,  kenmerk van de Santeria godsdienst. De locatie is inderdaad pittoresk, het kerkje is wel mooi maar het beeld van de Madonna valt nogal klein uit en staat zeer hoog.

Op de terugweg stopt de driver aan een panorama op Santiago en even verder aan het standbeeld van Antonio Maceo zodat we foto's kunnen nemen.

's Avonds gaan we naar de Bar Bohemie, waar opnieuw een orkest Cubaanse muziek speelt. En dat is dan op en top Santiago, overal is er muziek en dans en niet alleen 's avonds. Als we meer naar het westen reizen zullen we merken dat de steden er welvarender zijn. Als je dan aan de mensen in het westen vraagt hoe dat komt krijg je als antwoord steevast dat zij wel werken en de inwoners uit Santiago enkel zingen en dansen.

Ik word aangesproken door een jong meisje, dat wel onmiddellijk haar interesse verliest als ik zeg dat ik reeds een relatie heb. Dat is ook typisch: knappe meisjes die van mannen die alleen reizen een etentje, een drankje of avondje uitgaan (en soms meer) afpingelen. Sommigen hopen zo in Europa terecht te komen.