Reisverhaal «Dag 10: Hiroshima»

Japan | Japan | 0 Reacties 26 Oktober 2017 - Laatste Aanpassing 26 Februari 2018

Het ontbijt is niet zo uitgebreid als in Tokyo, hier geen vers fruit. Maar voor de rest is alles er, vooral Japans. Ook hier is het meer een business hotel, veel zakenmannen en -vrouwen die haastig hun eten verorberen en er even snel vandoor gaan.

Er is weer een lekker zonnetje en dat voelt goed aan.

We nemen de groene route van de Hiroshima Loop Bus, we kunnen onze JR Pass gebruiken. Als we die tonen, neemt de chauffeur een foto ervan.

Aan Heiwa-köen stappen we uit, het Peace Memorial Park dat tussen de Honkawa en de Motoyasu rivieren is aangelegd.

Het symbool van de verwoesting is de A-Bomb Dome, een van de weinige gebouwen die niet met de grond gelijk zijn gemaakt. Hierin was vroeger het Centrum voor Industriële Promotie gevestigd. Nu staat de skeletachtige koepel op de UNESCO werelderfgoedlijst.

We stappen de brug over tot het Kindervredesmonument, dat een meisje met uitgestrekte handen uitbeeld. De kraanvogel, het Japanse symbool voor een lang leven en geluk, vliegt boven haar. Hier komen kinderen snoeren vol geplooide kraanvogels neerleggen.

Wat meer noordwaarts staat de Vredesklok, de sonore klanken klinken somber tussen de bomen.

Net ernaast ligt de Gedachtenisheuvel, die bevat de as van tienduizenden mensen die hier werden gecremeerd.

De vorm van de Cenotaaf, een omgekeerde U, is ontleend aan die van traditionele Japanse huizen met een rieten dak. Eronder staat een stenen sarcofaag met de namen van de slachtoffers en de inscriptie: “Rust in vrede: de vergissing zal niet worden herhaald.” De Vredesvlam en de Atoomkoepel zijn door de boog van de Cenotaaf te zien.

Net voor de vredesbrug ligt het Peace Memorial Museum, dat vertelt de gebeurtenissen voor, tijdens en na de bominslag. Een bezoek aan dit museum is een emotionele ervaring, maar anders dan je zou verwachten is het geen gruwelkabinet geworden. We zien foto’s, video’s en persoonlijke bezittingen van slachtoffers. Zo zijn er schrijnende zaken te zien als de afdruk van een rijstlepel en het driewielertje van een kind. Zoiets gaat wel door merg en been. Een aangrijpend bezoek dat een heel aanwezig symbool is van de waanzin van oorlog.

Even na de middag komen we lichtjes beduusd weer buiten in de zon.

Hier zijn geen goedkope eettentjes, dus gaan we op zoek naar een 7Eleven om een slaatje en wat brood te kopen. We vinden een bankje in de schaduw langs de Motoyasu rivier.

We stappen terug naar de bushalte en passeren weer de A-Bomb Dome. Daar staat een dame met een petitie om alle kernwapens de wereld uit te bannen. Een petitie die we van harte ondertekenen. Als dank krijgen we elk een kraanvogel in origami, die zullen een mooi plekje krijgen in onze glazen kast.

Met de bus gaan we naar Shukkei-en, een mooie wandeltuin even noordwaarts. Die werd in 1620 aangelegd volgens een Chinees voorbeeld. De vijver met kleurige koi-karpers, eilandjes, stroompjes en brugjes zijn een streling voor het oog. De herfstkleuren zijn nog niet echt zichtbaar, toch is er genoeg om je fotografisch uit te leven.