Reisverhaal «Dag 16: Magome-Tsumago-Matsumoto»

Japan | Japan | 0 Reacties 01 November 2017 - Laatste Aanpassing 26 Februari 2018

Het slapen is niet zo goed verlopen voor mij, die futon was veel te dun en de vloer veel te hard.

Om 6.15 uur zijn we uit de veren, we willen foto’s van het dorp tijdens het blauwe uurtje nemen. Het is erg fris maar de omstandigheden zijn ideaal, geen felle zon noch hordes toeristen.

Het ontbijt is stipt om 7.30 uur en we krijgen hetzelfde tafeltje als gisterenavond. Het is een typisch Japans ontbijt met soep, zalm, groenten, rijst en thee. Daarna gaan we de rest van de bagage inpakken en gaan we uitchecken.

Het is de bedoeling om tot het volgende dorpje, Tsumago, te stappen via de oude postroute. Daar zijn ze hier op voorzien, we kunnen onze bagage achterlaten in de Tourist Info. Voor de prijs van 500 yen per stuk voeren ze je bagage naar de Tourist Info van Tsumago. Wat natuurlijk handig is, zo hoef je niet te zeulen met een zware rugzak en heb je de handen vrij. We kopen ook zo’n afgestempeld certificaat als bewijs dat we die trail doen: 150 yen per stuk, eentje in het Engels en eentje in het Japans (moet je vooraf kopen)

We beginnen er aan, de eerste 2,5 km zijn vooral bergop. Onderweg passeren we kleine nederzettingen en bossen. Halverwege maken we een stop om een puddinkje te eten, gezeten op een grote rotsblok. Geloof het of niet, in the middle of nowhere staat een hutje met toilet. Niet zomaar een gewone pot, het is een luxe toilet met verwarmde bril en kontdouche.

Het was een zeer mooie maar lastige wandeling van 8 kilometer en als we rond 12.30 uur in Tsumago aankomen, gaan we eerst op zoek naar een restaurant. Voor 2 000 yen krijgen we elk een heerlijk soepje met noedels, een beetje vlees en veel groenten. In Japan weten ze heel goed hoe ze een lekkere bouillon moeten maken.

Tsumago is een aantrekkelijk dorp en minder toeristisch dan Magome, het heeft iets weg van een openluchtmuseum. Alle panden zijn zorgvuldig onderhouden, auto’s mogen er niet in en bovengrondse elektriciteitskabels, evenals tv-antennes en -schotels zijn verboden. De meeste toeristen zijn wel Japanners, veelal busladingen vol oudjes die toch verbazend kwiek zijn

Bij afgifte van het bewijsje in de Tourist Info krijgen we onze rugzakken terug en een stempel op ons certificaat.. De bushalte is een paar honderd meter verder en er staat reeds veel volk te wachten.

Om 15.26 uur zijn we weg en 10 minuutjes later staan we in het station van Nagiso. Daar nemen we de trein van 16.00 uur naar Matsumoto, da’s ook maar een goed uur rijden.

We stappen de 300 meter naar het hotel ( Hotel M Matsumoto ) te voet en we belanden bij een grootwarenhuis. Hoe kan dat nu, dit is volgens de gps toch het juiste adres? Het klopt inderdaad, alleen moeten we naar de 6^de verdieping

Als we uit de lift stappen zien we dat we nu wel juist zijn. We moeten direct onze schoenen uitdoen, met uitzondering van de inkom is het ganse hotel schoenenvrij. We kunnen ons schoeisel in een locker deponeren, de sleutel moeten we afgeven en we krijgen elk een paar sloffen. Hm, nogal ingewikkeld, iedere keer dat je weggaat of weer binnenkomt, moet je die procedure volgen.

We krijgen een mooie kamer en we gaan die meteen inwijden met een frisse pint want we hebben dorst. Willy trekt een blikje open maar het is geen gerstenat, het is een soort aperitief van 8°. Ook niet slecht.

Het is etenstijd en dus gaan we op stap. Het wordt een pizzatent, daar worden we elk een pizza op Japanse wijze voorgeschoteld. ’t Is weer eens wat anders.