Reisverhaal «Dag 19: Kanazawa»

Japan | Japan | 0 Reacties 04 November 2017 - Laatste Aanpassing 26 Februari 2018

We stappen naar het busstation om 4 haltes verder uit te stappen aan het Higashi Chaya Distict. Intussen is het weer beginnen motregenen, dat wordt stilaan een gewoonte..

Vroeger was Higashi het grootste amusementsdistrict buiten Kyoto en Tokyo. Deze sfeervolle wijk heeft ouderwetse straatlantaarns en vensters met houten jaloezieën.

We gaan naarFukushima Sangenten, daar maakt de familie Fukushima al ruim 130 jaar shimasen. Dat is een soort luit door geisha’s bespeeld terwijl ze gasten entertainen.

Het is weekend, er niemand aan het werk en we kunnen dus niet zien hoe ze precies worden gemaakt. Maar we mogen wel zo’n luit bespelen. Eerst wordt er thee geserveerd, met snoepje. Dan nemen we plaats op de grond voor zo’n instrument. Gelukkig ligt er een blad met instructies en foto’s bij zodat we geen al te mal figuur slaan. Als je weet dat een geisha er jaren over doet om het onder de knie te krijgen, dan weet je al hoe ik speel na 10 minuten. Maar het is wel een leuke en unieke ervaring.

Het Shima-geishahuis ziet er nog uit zoals het vroeger was. daar moeten we weer onze schoenen uitdoen en onze rugzak + fototoestellen in een kluisje deponeren. Dit om schade aan het interieur te voorkomen. Wat denken zij eigenlijk wat we zullen doen met onze camera? Foto’s nemen met de gsm mag wel. Beneden zijn de woonvertrekken en boven zijn er gastenverblijven met kleine podia waar de geisha’s zongen en dansten. Er zijn ook vitrines met allerlei attributen van geisha’s zoals mooi versierde haarspelden, theestellen en fraai bewerkte shimasen plectrums.

Terug buiten is het aan het gieten, we wachten wel even. Tussen twee vlagen door stappen we naar de bushalte, waar we bijna een half uur zouden moeten wachten op een bus. We besluiten dan maar de 600 meter naar de Omicho Market te stappen, gelukkig is de regen overgegaan in lichte motregen.

Deze overdekte markt is een wirwar van honderden kraampjes en winkeltjes. De meeste zijn gespecialiseerd in vis en zeevruchten, maar ook vlees, groenten fruit, bloemen en zelfs kledij zijn er te koop. We hadden het plan opgevat om hier te eten maar de mensenmassa en de lange wachtrijen aan de eetstalletjes doen ons daar van af zien. Wel kopen we verse tonijn voor vanavond en 2 bordjes sushi voor vanmiddag.

De bus brengt ons 2 haltes verder in de buurt van ons appartement, waar we bij een biertje genieten van onze aankoop. Wat is de sushi toch lekker en wat zullen we dit missen thuis.

De volgende bus gaat naar de Sakuda Gold Leaf Company, de plaats bij uitstek om het proces van het maken van bladgoud te zien. Kanazawa produceert al bladgoud sinds 1593. De video’s tonen hoe het platen goud worden geplet met machines met zware hamers.

We hebben morgenochtend een taxi naar het station nodig. Dus nu richting Kanazawa Station, waar de man aan de taxistand geen enkel woord Engels spreekt. Gelukkig komt een vrouw ons ter hulp, ze belt zelfs naar de taxicentrale om een taxi voor ons te bestellen. We geven haar onze naam en het adres en tijdstip waar we moeten afgehaald worden. Zo, dat is geregeld, morgen om 9.30 uur komt de taxi ons ophalen, wij zullen buiten staan. We bedanken de vrouw uitgebreid, zonder haar was het niet gelukt.

Intussen is het helemaal donker geworden en nemen we de tijd om wat foto’s te nemen van het station. Het is een mooie en speciale constructie van glas en staal, heel fotogeniek.

Terwijl we aan de bushalte staan, bedenk ik dat we hier in Kanazawa al meer op bussen hebben staan wachten dan in alle voorbije dagen samen hier in Japan. De regen is intussen gestopt maar het is serieus afgekoeld. Buiten is het nu 10° maar in het appartement is het lekker warm.

De tonijn wordt bereid en samen met pasta en een slaatje is het een heerlijke maaltijd.