Reisverhaal «Dag 8: Kyoto-Nara-Kyoto»

Japan | Japan | 0 Reacties 24 Oktober 2017 - Laatste Aanpassing 26 Februari 2018

Vandaag staat Nara op ons lijstje en driewerf hoera, het regent niet.

De metro + een treinrit brengen ons naar het juiste station en in de Tourist Info kopen we elk een buspas. Dat kost wel 500 yen per persoon maar valt uiteindelijk een stuk goedkoper uit als je een paar tempels aandoet. Daarmee kunnen we de ganse dag rondrijden met de speciale bussen.

De beboste heuvels, tempeltuinen en eeuwenoude houten gebouwen maken Nara een plaats van rust.

Wij zijn vooreerst geïnteresseerd in Narapark, een 526 ha groot terrein waar veel tempels staan.

De eerste tempel op ons pad is de Toshodaiji-tempel. Aan de ingang kopen we een all-in ticket.

De tempel werd in 758 gesticht door een Chinese monnik. De leeszaal in het hoofdgebouw was origineel het administratieve gedeelte van het Nara Imperial Palace en werd later verhuisd naar Toshodaiji. Het is ook het enige overgebleven deel van het vroegere paleis. Het dak van de kondo (grote hal) met de naar binnen gebogen halfronde versieringen op de top zijn uniek voor Nara.

Op naar de volgende tempel: de Yakushiji. Deze site is UNESCO-werelderfgoed, dus is de prijs navenant: 1100 yen per persoon. Dure vogels als je het mij vraagt, helaas komen wij op een halve bouwwerf terecht. Ook hier weer geen korting niettegenstaande 2 belangrijke gebouwen verstopt staan onder een enorm zeil en niet open zijn voor het publiek. Integendeel, voor sommige delen moet je zelfs extra betalen. Deze tempel werd gebouwd in de 7^de eeuw als bidplaats voor het herstel van de zieke gemalin van de keizer. Hij heeft een strikt symmetrisch ontwerp, de grote hal wordt geflankeerd door 2 pagodes.

In tegenstelling tot andere tempels, waar de afbeelding van Boeddha fotograferen verboden is, mogen we ons hier uitleven.

De bus brengt ons naar het noorden van het park waar de Todaiji tempel staat. Ook dit complex staat op de Werelderfgoedlijst en bestaat uit de Daibutsuden (Grote Boeddhazaal), subtempels, zalen, pagodes en poorten van historisch en architectonisch belang. De bouw werd voltooid in 752 en was bedoeld om Nara’s positie als hoofdstad en boeddhistisch centrum te verstevigen.

We hebben nu geen picknick mee, we dachten dat je hier (zoals overal) wel iets te eten zou vinden. Dat is zo, alleen zijn het kleine hapjes. We kopen 2 stokjes met 5 rijstballetjes aan, gedrenkt in een soort sojastroop. Lekker, daar niet van, maar de maag vullen doen ze niet echt. Dus kopen we een tweede portie.

We passeren de Nandai-mon, een poort uit de 12^de eeuw. Met zijn 18 pilaren en ingewikkelde dakconstructie is dit een van de mooiste bouwwerken uit de Kamakura periode.

Via een mooie wandeltuin bereiken we de Hal van de Grote Boeddha, en hoewel de oorspronkelijke Daibutsuden een derde groter was, is dit vermoedelijk het grootste houten gebouw ter wereld. De pilaren zijn geen volle boomstammen maar vervaardigd van samengebonden planken.

Het monumentale bronzen, zestien meter hoge beeld van Vairocana, een van de voorgangers van Boeddha, trekt de aandacht.

Met de bus gaan we westwaarts, naar de Kofukuji-tempel. Het complex dateert uit 669, origineel waren er 175 gebouwen, door branden en machtsstrijd zijn er slechts een goed dozijn overgebleven. Bij de tempel staan 2 pagodes: één van 5 niveaus (de op een na hoogste van Japan) en één van 3 verdiepingen (de op een na kleinste van Japan).

Ik denk dat we het beste van Nara hebben gezien, tijd om onze biezen te pakken. Of misschien toch maar beter de bus? Als die stopt, stappen de passagiers uit en de bus rijdt rustig verder. Blijkt dat deze halte alleen is om uit te stappen, instappen moet je 50 meter verder. Op dezelfde bus. Een lachertje maar typische Japans rechtlijnig denken.

De trein + metro brengen ons naar het hotel waar we genieten van een sake.

Hup, weer de trein in, deze keer naar het Gion district. Ook wel het geisha district genoemd, want daar wonen en werken deze dames. Ha, een info center waar Willy meteen vraagt waar en wanneer hij een geisha tegen het mooie lijf kan lopen. In tegenstelling met wat je zou vermoeden moet je daarvoor wel ongelooflijk veel geluk hebben.

We dwalen wat rond en ja hoor, we krijgen een geisha in het zicht. Willy vraagt beleefd of hij een foto mag nemen van haar. Helaas zegt ze neen. Terug naar af dus.

Intussen is het weer beginnen te motregenen, we gaan eten in dezelfde plek als gisterenavond. Deze keer bestellen we geen bier, dat is wel zeer duur in dit land. Fris water daarentegen krijgen we onbeperkt.