Reisverhaal «Dag 19»

Zuid-Afrika | Lesotho | 0 Reacties 08 Augustus 2014 - Laatste Aanpassing 25 Januari 2015

Bij het opstaan zien we weer enkele helmparelhoenen, die zijn afgebeeld op zowat alle soorten textiel die je hier kunt kopen.

Onze volgende overnachting zal in Lesotho zijn, het is de bedoeling dat we aan de Caledonspoort, helemaal in het noorden, de grens oversteken. Via de R74 rijden we richting Harrismith.

Het eerste stuk gaat redelijk vlot, in de weg zitten niet te veel putten. Dat verandert op zo’n een dertig kilometer voor de kruising bij Harrismith. Dat stuk is verschrikkelijk slecht. Vanaf Harrismith gaat het weer beter: we rijden het National Park binnen.

Het Golden Gate Highlands National Park is gesticht vanwege het bijzonder mooie landschap en niet zozeer vanwege de wilde dieren. Hier gaat het om de ruimte, de geërodeerde zandstenen bergen, de fraaie gele en rode kliffen en overhangende rotsen. en de eindeloos blauwe lucht.

Om door het park te rijden moet je niet betalen, alleen laten registreren.

In Clarens wordt er getankt en boodschappen gedaan. Aan het kruispunt is een parking met bijhorende winkels. Je kan er super lekkere taart kopen.

We nemen de R711 tot de Caledon Border Post. De grensformaliteiten verlopen redelijk vlot mits 30,00 Rand tol.

In Lesotho kun je met Zuid-Afrikaanse Rand betalen, maar krijg je terug in de plaatselijke munt: de loti, meervoud maluti. Die is gekoppeld aan de Rand: 1 R in 1 M.

We krijgen meteen een totaal ander landschap te zien. Hier is de grond droger en meer geërodeerd, er is weinig begroeiing en dus zo goed als geen schaduw. Hier en daar staan kleine boompjes en lage droge struiken. En veel wind, je ziet de droge aarde opstuiven.

Intussen is het al na 13.00 uur en voorbij Butha-Buthe picknicken we langs de straat.

We rijden verder richting Oxbow, een paar kilometer vóór deze stad is de Liphofung Cave Cultural Historical Site. De rotsschilderingen liggen op 3 kilometer ten noorden van de hoofdweg, en gemakkelijk te vinden dank zij de borden. Deze site is een grote overhangende zandstenen rots met indrukwekkende San rotsschilderingen. We zien vele dieren, vooral elanden, die aan deze plaats zijn naam: “Plaats van de Eland” geeft. We zien ook tekeningen van zwevende mensen. Volgens de gids waren dat afbeeldingen van visioenen van de medicijnman.

Deze schilderingen zijn mooier en talrijker dan in Swaziland en vooral veel gemakkelijker te bereiken.

Terug bij het bezoekerscentrum krijgen we nog wat uitleg over de geschiedenis van de Basotho en geeft een oude man een demonstratie op een lange houten fluit. Er zijn ook een paar jonge meisjes in typische oude klederdracht.

De rit gaat terug naar Butha Buthe en vandaar verder richting Maseru, de hoofdstad van Lesotho. Een kilometer of 30 vóór Maseru nemen we de afslag naar Teya Teyateng. We gebruiken de Main Road North, ook wel gekend als de A1, we willen onze auto wat sparen. Er is wel een alternatieve route, de B31, maar daarvoor is wel een wagen met hoge ophanging vereist vanwege een heel slecht stuk in de geasfalteerde weg. Onze reisweg voert ons ook langs laaglanden vol zandsteenbergen.

Nu zoeken naar een plaats om te overnachten. Veel keuze is er niet, de Blue Mountain Inn ziet er wel heel chic uit, de Ka Pitseng Guest House lijkt ons beter. De kamers stralen vergane glorie uit maar zijn netjes. Pluspunt is het restaurant waar we ’s avonds terecht kunnen, zo moeten we niet in het donker het stadje in om iets te eten te zoeken. De menu’s zijn aan een redelijke prijs, er is keuze genoeg, de porties zijn ruim en het is heel lekker.