Reisverhaal «Dag 17: Florø-Sognefjord-Sogndal»

Noorwegen | Noorwegen | 0 Reacties 28 Juli 2021 - Laatste Aanpassing 07 Januari 2022

Dag 17: 28/07/2021: Florø-Sognefjord-Sogndal

Vandaag rijden we naar Sogndal, “maar” 205 km. We kiezen niet voor de kortste maar we de mooiste route: weg 55 oftewel de Sognefjordveien. Op verschillende plaatsen stoppen we om de zoveelste perfecte weerspiegeling te zien en te fotograferen. Je raakt er maar niet op uitgekeken.

Deze fjord is met zijn 1308 meter de diepste van het land en de op een na langste ter wereld. (Die eer komt Scoresby in Groenland toe.) Met zijn 204 km. snijdt hij ruim de helft van de breedte van Noorwegen door. Op het einde logt de grootste gletsjer van Europa: de Jostedalsbreen. Langs de fjord torenen pieken tot 2400 meter. Langs de steile hellingen zijn er indrukwekkende watervallen en vele zijarmen.

Hoyanger was een van de eerste industriële steden in Noorwegen die gebruik maakten ven de steile hellingen om hydro-elektriciteit te produceren. Via pijpleidingen werd het water vervoerd naar de fabrieken beneden. Het belangrijkste was de productie van aluminium. De trappen ernaast waren voor het onderhoud van de pijpen.

Die Treppenne i Hoyanger, dat is dus 1250 treden. Die doen we dus niet wegens te gevaarlijk. Het bordje met “Verboden toegang” zal daar wel niet voor niks staan zeker.

Rond de middag zijn we in Balestrand. Dat ligt helemaal op het punt waar meerdere fjorden samen komen: Sognefjorden, Aurlandsfjorden en Lustrafjorden. In tegenstelling tot de naam doet vermoeden, is dit geen badstad met strand maar een dorp omgeven door indrukwekkende bergen. We vinden een perfect plekje voor onze picknick, een parkje met bankjes en zicht op de fjord.

Net buiten het centrum staat de St. Olaf’s kyrkje, een Anglicaanse kerk uit 1897. Ze staat wat verborgen maar een vriendelijke man weet waar we die kunnen vinden. De kerk werd gebouwd als imitatie van een staafkerk en is helemaal uit hout opgetrokken. Het interieur is schitterend en de lange touw dat uit het dak naar beneden hangt, dient om de klokken te luiden.

Nog een toertje van een km. of 10 rond een arm van de fjord om de ferryhaven te bereiken. Daar nemen we de boot naar Hella, een tochtje van een minuut of 10. De zoveelste ferry, maar het blijft verrassend en mooi om te beleven.

We rijden verder over weg 55 naar Sogndal. Zo’n 18 km. verder zien we opeens langs de weg een pittoresk kerkje staan. Dit is het Sæle kerkje. Gewoonweg schitterend met de fjord en de bergen op de achtergrond.

We rijden verder en komen bij een groot complex, het lijkt wel een soort school. Het is blijkbaar ook zo, ze stellen kamers ter beschikking voor reizigers. Maar de receptie is pas vanaf 16:00 open.

Dus rijden we eerst naar de Kaupanger Stavkyrkje, da’s maar 22 km. heen en terug. Het is een onooglijk dorp met amper 900 inwoners. Maar deze speciale kerk is hun grote trots. Deze eenvoudige en sierlijke kerk uit de 12^de eeuw werd in de 16^de eeuw volledig gerestaureerd. De kerk is volledig gebouwd uit dennenhout uit Kaupanger. Die staat prachtig tussen het groen en de bergen en is heel fotogeniek met de kleine grafzerken op de voorgrond.

We rijden terug naar onze logies, we krijgen een heel basic kamer met een klein tafeltje, 2 zetels die hun beste tijd hebben gehad, en 2 aparte bedden. Die staan met het voeteinde naar elkaar. De naan B&B is nogal misleidend want er wordt helemaal geen ontbijt geserveerd. Er is wel een gemeenschappelijke keuken en zitruimte, maar we hebben geen zin in koken. Via internet vinden we een afhaalzaak waar we 2 pizza’s bestellen. Willy doet wat boodschappen voor ontbijt morgen en brengt de pizza’s mee. Die verorberen we op de kamer. Amai, ’t zijn grote pizza’s, we hebben zelfs 6 stukken over. Gelukkig is koude pizza ook lekker, die zullen wel van pas komen morgen als lunch.

Nog een douche en dan onder de dekens, morgen gaan we er wat vroeger uit.