Reisverhaal «Dag 23: observatiehut-Bonanza Lodge»

Peru | Peru | 0 Reacties 10 Oktober 2018 - Laatste Aanpassing 26 Maart 2019

Willy en ik zijn reeds vroeg wakker en zijn getuige van een de zonsopgang inde jungle. De mist boven de plas geeft iets mysterieus aan de ontwakende jungle. Wat mooie foto’s oplevert. Intussen is iedereen wakker en worden de klamboes en matrassen opgeborgen.

Het is de bedoeling dat we tapirs, everzwijnen, herten en vogels zouden zien likken aan de rotswand vol mineralen. Maar helaas is door de vele regen de grond niet droog genoeg en dus niet gekristaliseerd, de dieren komen dan niet af. Weeral iets dat niet doorgaat. Dus stappen we via een andere weg terug naar de Lodge, waar we rond 9.00 uur aankomen. Het ontbijt is een half uurtje later en de gids stelt voor om een wandeling te maken als alternatief voor hetgene we vanmorgen niet hebben meegemaakt. 

Via de jungle steken we een rivier over naar een eilandje, intussen is het warm geworden. De terugweg gaat via een ander pad maar daar worden we geconfronteerd met de gevolgen van de hevige regens: de rivier staat veel te hoog en dus kunnen we er niet door. We proberen een keer of vier op andere plaatsen maar daar stelt zich hetzelfde probleem. Er zit niets anders op dan een omweg te maken om van het eiland te geraken. Ook daar is het maar net dat het water niet in onze laarzen gulpt. Om 12.30 uur zijn we terug in onze kamer.

De lunch is weer lekker en veel en dan kan iedereen een beetje rusten. De lucht begint er toch maar donker uit te zien, het gaat nu toch niet regenen? Ja hoor, de hemelsluizen gaan open en zo valt onze geplande wandeling naar de uitkijktoren letterlijk in het water. De gids loopt er wat verloren bij, gelukkig gaat het na een half uur over en we vertrekken toch. Iedereen heeft voor alle zekerheid zijn regenponcho mee en na een tweehonderd meter mogen we die al aantrekken. De regen is niet zo hevig maar wel genoeg om ambetant te zijn.

We komen bij de uitkijktoren, een metalen constructie van 20 meter hoog. Eigenlijk zouden we hier een uur of 2 verblijven om vogels en andere dieren te spotten. De metalen trappen zien er gevaarlijk uit door de regen, alleen degene die dat willen mogen naar boven. Het het uitzicht is nogal teleurstellend, voor een echt schitterend panorama is de toren niet hoog genoeg want de bomen benemen het uitzicht. De toren is niet overdekt en dus gaan we voorzichtig weer naar beneden, de regen is intussen feller geworden.

We vatten de terugweg aan, hier en daar zijn de poncho’s niet meer waterdicht en ik voel nattigheid. Terug bij de lodge neemt de regen wat af en de gids stelt voor om nog een extra wandeling te maken een half uurtje later. Dat zien we allebei niet zitten, we willen wat bekomen van de avonturen van vandaag. Even opfrissen en wat platte rust zal goed doen.

Het avondeten is om 19.30 uur, weer lekker en copieus. We krijgen de planning voor morgen, onze laatste dag in het Amazonewoud. Op de kamer maken we onze bagage klaar en na nog een pint kruipen we onder de klamboe. We moeten vroeg op.