Reisverhaal «Dag 11: Clarcksdale»

Route 61: the blues trail | Verenigde Staten | 0 Reacties 20 Oktober 2016 - Laatste Aanpassing 24 December 2016

Crossroads ligt op enkele honderden meter van het motel. Het is de kruising tussen HW61 en HW49. Hier zou Robert Jorhnson een pact hebben gesloten met de duivel, om de beste blues man aller tijden te worden. Of het daaraan ligt zullen we wellicht nooit weten, maar hij was inderdaad bij de besten.

We parkeren de auto aan het oude treinstation, waar nu de toeristische dienst is. Daar krijgen we een beschrijving van enkele wandelingen die in het centrum kunnen gemaakt worden. We komen voorbij  plaatsen die gelinkt zijn aan de blues, zoals de walk of fame en het hotel waar Ike Turner als lift-boy werkte voor hij beroemd werd. Het Delta Blues Museum zullen bezoeken we morgen bezoeken en de Ground zero Club deze avond. Er zijn talrijke winkeltjes en galerijen waar je je kan vergapen aan blues spullen.

Het centrum van Clarcksdale is niet zeer groot en je kan alles te voet doen. Er zijn zeer mooie gebouwen uit het begin van vorige eeuw: pakhuizen maar ook prachtige villa's, die bovendien goed onderhouden zijn.

Na de wandeling rijden we richting Stoval Farm, de geboorteplaats van Muddy Waters. De farm is er nog, uiteraard gemoderniseerd. Het huis van Muddy is er niet meer, gesloopt door een storm naar het schijnt. Er staat wel een gelijkaardige woning die de storm overleefd heeft. Het is zeer bouwvallig en het is niet aan te raden om er binnen te gaan.

We gaan dan verder naar Friars Point, een vergeten stadje aan de oevers van de Mississippi. Ooit was dat stadje helemaal aan de oever gelegen, maar nu is er een metershoge dam die de Mississippi moet bedwingen. Het stadje ligt er troosteloos bij, en toch is het de moeite om er heen te gaan. Het geeft een beeld van hoe de mensen in de Delta nu leven, en dat is niet bepaald weelderig.

Terug in Clarcksdale schuiven we aan tafel in Abe's Bar-B-Q, naast de Crossroads. Het is er zeer levendig en het eten valt best mee. Het is één van de oudste restaurants in de stad.

In Ground Zero zijn we goed op tijd zodat we redelijk dicht bij het podium zitten. Deze club is veel groter dan Reds en dus minder intiem. Het optreden is zeer gevarieerd: deze avond is er een Jam Session. De eerste groep is een samenstelling van musici die elk in een andere groep spelen. De kwaliteit ligt zeer hoog. Nadien komen een aantal andere musici het beste van zichzelf geven. Een oude zwarte man moet op een stoel zitten omdat zijn fysiek niet meer dat is, maar als hij de blues zingt krijgen we kippenvel.