Reisverhaal «Dag 14: Ha Long-Ha Noi»

Vietnam | Vietnam | 0 Reacties 08 Maart 2020 - Laatste Aanpassing 16 Mei 2020

Na het ontbijt vertrekt de bus om 9.00 uur naar Ha Noi. Een rit van 160 km. Maar zo ver gaan we niet.

Na een half uurtje wordt er reeds gestopt aan een oesterparelkwekerij. We zien hoe de kleine parels worden ingeplant en de oesters worden uitgezet. De rondleiding eindigt in de onvermijdelijke shop, waar we schitterende juwelen zien maar niks kopen. Niet direct mijn stijl.

Rond de middag wordt er halt gemaakt aan een soort winkelcentrum, waar er verschillende shops zijn. De eerste is een atelier waar “schilderijtjes” met de hand worden genaaid. In de volgende staan allerhande beelden en de laatste is een winkel van etenswaren.

Wij stappen meteen verder naar buiten en gaan op een bankje onze meegebrachte picknick verorberen. Er was weer eens onduidelijkheid over de lunch en dus hebben we gisteren maar meteen iets gekocht om te eten en te drinken. Al is het nog wat aan de vroege kant.

We komen te vroeg aan in Ha Noi om reeds naar het hotel te gaan. Dus doen we eerst het Ethnology Museum aan. Dat ligt 8 km. van het centrum. Blijkbaar is dit eigenlijk de lunchplek. We spreken een uur af met de gids en gaan naar de bijhorende tuin. Het is hier warm en Willy koopt 2 blikjes Cola die we uitdrinken op een bankje. Wij hebben ruim de tijd voor foto’s van de grote tuin waar 10 ceremoniële huizen van etnische groepen staan. Die zijn allemaal verschillend.

Het is tijd om ons bij de anderen te voegen, helaas zijn die weer niet klaar. De meeste zitten nog aan tafel sommige hebben zelfs hun eten nog niet gekregen. Ja zeg, zo geraken we nergens. We spreken af met de gids om naar binnen te gaan en om iets voor 16.00 uur klaar te staan aan de bus. In het museum zien we allerhande gebruiksvoorwerpen, kledij, muziekinstrumenten en kunst van 54 erkende etnische groepen in Vietnam.

De bus vertrekt stipt naar het hotel, we zijn daar een uurtje later. Onze valiezen staan er maar geen rode rugzak te zien.Die was nochtans bevestigd aan de bagage. De receptionist zegt dat die ergens onderweg is met de andere bagage. Na een half uur: nog niks en bij de receptie krijgen we hetzelfde verhaal te horen. Na nog eens 15 minuten vinden we welletjes geweest, de reisleider moet toegeven dat die rugzak er niet is en blijkbaar vergeten is in het bagageruim van de bus, die ook al bijna 20 km. verder is.

We gaan eten in een smal straatje met allemaal eethuisjes. We komen een koppel uit ons gezelschap tegen die weet te vertellen dat de reisleider naar zijn huis hier in Hanoi is gegaan, en dus niet beschikbaar.

Terug in het hotel is de rode rugzak gelukkig terecht. We vragen niet hoe die hier is geraakt, niet ons probleem. Het voornaamste is dat we die terug hebben. Met onze belangrijke medicatie.