Reisverhaal «Dag 17: Sa Pa»

Vietnam | Vietnam | 0 Reacties 11 Maart 2020 - Laatste Aanpassing 23 Mei 2020

We hebben allebei redelijk goed geslapen als we om 7.00 uur opstaan, de pillen werken dus goed. Na het ontbijt gaan de groep een wandeling maken maar wij hebben besloten om niet mee te gaan. Er is veel mist en het parcours is nogal bergachtig, de inspanning zou toch teveel zijn voor ons. We voelen allebei dat onze luchtwegen niet in orde zijn door dat vele hoesten.

We rusten wat op de kamer maar dat verveelt wel na een tijdje. Dus rond 10.00uur gaan we zelf een wandeling maken, in de hoop dat de mist wat zal wegtrekken. Het gaat constant bergaf en we kunnen toch wel wat mooie foto’s nemen. Helaas wordt de mist alsmaar dikker en kunnen we nu niets meer zien. Dus besluiten we maar terug te keren. Nu gaat het bergop en dat is heel wat lastiger, we happen allebei naar adem en zijn blij als we bij het hotel zijn. Onze schoenen zijn vol modder dus doen we die af buiten. We hebben 2 uur en 30 minuten gedaan over 5,2 km, een absoluut record maar dan negatief.

Met de badmantel gaan we onder de dekens wat tv kijken, meer zit er niet in. We eten een doos koekjes op en een banaan die we wegspoelen met een blikje bier, veel honger hebben we niet.

We vallen allebei in slaap tot we wakker worden gemaakt door kloppen op de deur. De reisleider om te vragen of alles goed is na onze wandeling. Willy had nochtans aan de receptie doorgegeven dat we terug waren, maar luisteren ze eigenlijk wel? We soezen weer weg en schieten wakker om half vijf.

We gaan toch nog eens naar buiten om voor elk een jas van de ‘North face’ te kopen, zo’n lichte die je kunt oprollen en in een zakje stoppen.Handig als we thuis gaan wandelen in het tussenseizoen. Die kosten hier 350 000 Dong ( ca. 14,00 €) maar bij aankoop van 2 kunnen we afdingen tot 650 000 Dong ( ca. 26,00 €).

Terug aan de receptie krijgt Willy een deel van de fooienpot terug: dat van de hulpchauffeur die in het centrale gedeelte niet is opgedaagd, en dat van de hulpchauffeur op het laatst na die flop met de rode rugzak. Da’s goed voor 325 000 Dong.

We gaan eten in een restaurant in de buurt van het hotel, daar eten we plaatselijke specialiteit: hotpot. We krijgen een pot kokende bouillon voor onze neus gezet, samen met vlees, groenten en noedels. Die moeten we zelf koken in de bouillon. Heel lekker!

Terug op de kamer kijken we nog wat tv vooraleer om 22.00 uur te gaan slapen.