Reisverhaal «Dag 8: Hoi An- Bach Ma Nat. Park Hué»

Vietnam | Vietnam | 0 Reacties 02 Maart 2020 - Laatste Aanpassing 05 Mei 2020

Om 6.00 uur zijn we uit de veren. De rest van de bagage wordt ingepakt en op de gang gezet en we gaan ontbijten.

De bus vertrekt om 8.00 uur en nu maar hopen dat er niemand iets heeft vergeten. Intussen hebben we een andere zitplaats in de bus opgezocht, als de reisleider niet constant babbelt in de micro, is hij aan het zwetsen tegen de gids. In het Vietnamees en dat is zo schril en hoog, ik krijg er hoofdpijn van.

Er wordt halt gehouden in Da Nang in de buurt van de Drakenbrug, die we gisteren niet hebben gevonden. Ze verbindt de promenade met het schiereiland. Wel mooi van op afstand.

De rit gaat verder naar het noorden, richting Bach Ma National Park. Dit park heeft een oppervlakte van 22 000 km² en ligt 1 200 meter boven de zeespiegel. Aan een parking moeten we allen overstappen in kleinere busjes, die ons naar boven brengen. Daar gaan we een wandeling maken, het gaat bergop en gelukkig door het bos. Op de top van de heuvel komen we bij een soort uitkijktoren, er staan 2 beelden van witte paarden voor. Bach Ma betekent Wit Paard, zal daar wel mee te maken hebben.

Er staat ook een grote klok met een houten paal aan een touw om daarmee tegen die klok te slaan. 

We stappen terug naar beneden en op de terugweg naar de parking is er lunchpauze. Er is hier geen andere gelegenheid tot eten, gelukkig zijn wij voorbereid en hebben we zelf iets te eten en te drinken mee. We gaan, samen met een paar anderen, aan een tafeltje buiten zitten.

Terug op de parking nemen we weer plaats in de grote bus naar Hué waar we rond 15.45 uur bij het hotel komen. Deze keer dicht bij het centrum maar minder mooie kamers.

Na een douche en even rusten gaan we eten in Quan Tai Phu, een gezellig restaurantje vlak bij het hotel. We kiezen voor Nem Lui, dat zijn rijstvellen waar je sla, sojascheuten, en een kleine gegrilde brochette tussen legt en oprolt. Trekken aan het stokje om het uit het vlees te krijgen en daarna dippen in een kleverige pindasaus. Lekker! We proberen natuurlijk het plaatselijke bier Huda. Hm, da’s niet zo lekker als Saigon of Tiger.

In een naburig winkeltje waar de man geen enkel woord Engels spreekt, kopen we 4 blikjes bier (geen Huda maar Saigon) en 2 rolletjes hoestspekjes.Dat zal wel Willy’s keel wat verzachten en het hoesten wat tegenhouden.

De rest van de avond doen we het rustig aan en na een pintje gaan we reeds om 21.15 uur slapen.